Putinov savjetnik Sergej Glazjev: SAD žele da izazovu novi svjetski rat

Ekonomski savjetnik ruskog predsjednika Sergej Glazjev ocijenio je da su SAD izvele blickrig i okupirale Ukrajinu, sa namjerom da izazovu novi veliki rat u Evropi i destabilizuje Rusija, a sve kako bi Vašington ostao dominantna sila u svijetu.

On je, u autorskom tekstu za ruski magazin Argument, naveo da vodeći poslovni krugovi SAD-a, suočeni sa potrebom korišćenja javne potrošnje za stimulisanje rasta novog tehnološkog poretka, pribjegavaju eskalaciji vojno-političkih napetosti u svijetu kao osnovnom metodu povećanja vladine nabavke naprednih tehnologija.

Upravo iz takvog ugla trebalo razmatrati razloge zbog kojih Vašington podstiče rat u Ukrajini, koji nije cilj nego sredstvo za realizaciju globalnog zadatka očuvanja dominantnog uticaja SAD na svijet.

Uporedo sa strukturnom krizom svjetske ekonomije, uzrokovanom smjenom dominantnih tehnoloških poredaka, danas dolazi do prelaza na novi stoljetni ciklus akumulacije kapitala, koji pojačava rizike rasplamsavanja novog svjetskog rata. Prethodni prelaz od kolonijanih imperija evropskih zemalja prema globalnim korporacijama kao vodećim oblicima organizacije svjetske ekonomije nastao je kao rezultat razbuktavanja tri svjetska rata, čiji je ishod bio praćen radikalnim promjenama svjetskog političkog sistema.

Rezultat Prvog svjetskog rata bila je propast monarhijskog ustrojstva, koje je obuzdavalo širenje nacionalnog kapitala.

Kao rezultat Drugog – uništene su kolonijalne imperije koji su ograničavale međunarodno kretanje kapitala.

Krahom SSSR, što je bio rezultat Trećeg hladnog svjetskog rata, slobodno kretanje kapitala zahvatilo je cio svijet, a transnacionalne korporacije dobile su na raspolaganje cijelu svjetsku ekonomiju.

Ali, time se istorija ne završava. Razvoju čovječanstva potrebne su nove forme organizacije globalnih ekonomija, koje bi dozvolile obezbjeđenje održivog razvoja i odbijanje planetarnih prijetnji, uključujući ekološke i kosmičke. U uslovima liberalne globalizacije, ustrojene prema interesima transnacionalnih uglavnom anglo-američkih korporacija, takvi izazovi postojanju čovječanstva ostaju bez odgovora.

Objektivno nastajuća potreba obuzdavanja svjetske oligarhije i regulisanja kretanja svjetskog kapitala postignuta je u istočnoazijskom modelu organizacije savremene ekonomije. Usponom Kine, Indije i Vijetnama poslije Japana i Koreje najpromišljeniji mislioci počeli su da govore o prelasku sa anglo-američkog na azijski stoletni ciklus akumulacije kapitala.

Zavadi da vladaj

U gore opisanih globalnih promjena jasno je da se borba za svjetsku prevlast odvija između SAD i Kine, u kojoj SAD, da bi sačuvale svoju dominaciju, igraju scenario koji im je poznat – rasplamsavanje svjetskog rata u Evropi, pokušavajući još jednom da na račun Starog svijeta utvrde svoj položaj u svijetu. Za to koriste stari engleski geopolitički princip „zavadi pa vladaj”, oživljavajući podsvjesnu rusofobiju političkih elita evropskih zemalja.

Pritom, slijedeći premise Bizmarka i savjete Bžežinskog, kao glavnu liniju raskola oni koriste Ukrajinu, računajući, sa jedne strane, na slabljenje i agresivnu reakciju Rusije, a sa druge, na konsolidaciju evropskih zemalja u njihovoj tradicionalnoj želji da kolonizuju ukrajinsku zemlju.

Račun američkih geopolitičara čini se tačnim, a postupci bez greške. Za pola godine proveli su blickrig i de fakto okupirali Ukrajinu i potčinili EU u antiruskoj histeriji. Pritom su već nadoknadili za račun prisvajanja dijela ukrajinskih aktiva pola milijarde dolara, protraćenih na organizaciju državnog udara i dovođenja na vlast svoje marionetske vlade sa legitimizacijom svog agenta kao predsjednika Ukrajine.

Rusija je uspela da spasi od okupacije američko-nacističkog režima samo Krim, a Donbas, kojim teče krv, postao je hronična zona oružanog sukoba između Ukrajine i Rusije. Ove poslednje, kako se čini američkim lutkarima, namamili su u političku zamku. Upotreba ruske vojske za oslobađanje Donbasa garantuje uvlačenje EU i NATO u rat protiv Rusije. Odustajanje od upotrebe sile za prinudu nacističke hunte na mir dovodi do stvaranja rastućeg vrtloga haosa u centru Evrope, koja se već internacionalizuje i postaje ognjište za destabilizaciju Rusije.

Rasplamsavanje regionalnog, a možda i svjetskog rata prema uslovima koji pogoduju SAD čini se neizbježnim. Njima se čini da je Rusija osuđena na teški poraz zbog gubitka Ukrajine, koji se, kao prvo, već dogodio, i konsolidacije svih razvijenih zemalja svijeta, uključujući i NATO saveznike Japan i Koreju, kao drugo.

Prema zamislima američkih geopolitičara, poraz Rusije trebalo bi da dovede do njenog povratka pod američku kontrolu, kao što je to bilo u vreme Jeljcina, a slabljenje Europe do njenog ekonomskog potčinjavanja preko stvaranja transatlantske zone slobodne trgovine prema američkim uslovima. Upravo time se Vašington nada da će utvrditi svoj položaj i očuvati svjetsku vlast u konkurenciji sa Kinom u usponu.

Kijevski Frankenštajn

U toj čeličnoj i ciničnoj logici ipak postoji pogrešna kalkulacija. Djelujući na osnovama arhetipova evropske geopolitike, starim dva vijeka, Amerikanci su oživeli leševe evrofašizma i stvorili u Kijevu političkog Frankenštajna, koji je počeo da proždire svoje roditelje.

Prva planirana žrtva bili su Janukovič i njegove pristalice, koji su gajili ukrajinske naciste kao sparing-partnere. Sledeća žrtva bili su izbori za Evropski parlament,koji su bili gubitnički za sve evropske politike koje su podržale državni udar. Kijevski Frankenštajn približava se veoma brzo svojoj mami Ešton i, moguće, skoro će doći i do svog tate – Obame. Potrebno je samo pomoći mu da nađe put.

Da bi se zaustavio rat, potrebno je spriječiti djelovanje sila koje ga pokreću. U ovoj fazi rat se primarno odvija u ekonomskim, informacionim i političkim sferama. Uz svu svoju moć, ekonomska prevlast SAD zasnovana je na finansijskoj piramidi dužničkih obaveza, koje su odavno izašle iz granica održivosti. Za njeno rušenje je dovoljno glavnim kreditorima SAD pobacati na tržište nagomilane američke dolare i državne obveznice.

Razume se, krah finansijskog sistema SAD vuče za sobom ozbiljne gubitke za sve nosioce američke valute i vrijednosnih papira. Ali, kao prvo, ti gubici će za Rusiju, Evropu i Kinu biti manji od štete sledećeg svjetskog rata, koga će američka geopolitika pustiti sa lanca. Drugo, što se ranije izađe iz finansijske piramide američkih obveznica, to će i štete biti manje. Treće, slom dolarske finansijske piramide pružiće najzad mogućnost za reformu svjetskog finasijskog sistema na temeljima pravednosti i međusobne koristi.

Dominacija SAD u informacionoj sferi ključni je faktor zombifikacije Evropljana, čime se pokorava američkom uticaju političko vođstvo evropskih zemalja. Ali, kao što je govorio Aleksandar Nevski, nije Bog u sili, nego u pravdi. Bujici laži i falsifikata, koji se prenose masovnim medijimakontrolisanim iz SAD, potrebno je suprotstaviti objektivni informativni tok kroz društvene mreže, regionalnu i nacionalnu televiziju. Podrazumijeva se da je za to potreban napor.

Ali, u kreativnom pristupu pravda će prokrčiti sebi put sve dok prijetnja novog svjetskog rata plaši svakog čoveka i na kraju podstiče traganje za njegovim uzrocima. Kolektivna podsvijest evropskih naroda, posebno naroda Ukrajine, brzo će se sjetiti užasa prošlog rata kako se bude uspostavljao niz udruženja savremenih fašista i njihovih kolaboracionista. Frankenštajn koji je uzgojen američkom geopolitikom ni po čem ne izgleda bolje od naci-jurišnika; objektivni prenos informacija o ukrajinskim nacistima brzo će izazvati osećaj odvratnosti i straha kod običnih ljudi u Evropi.

Na posletku, dominacija SAD u svjetskoj politici temelji se više na navici njihovih saveznika da se pokoravaju vašingtonskom komitetu nego na realnoj zavisnosti evropske i japanske politike od američkog prisutstva. Tek što se počne rušiti finansijska piramida dolara, Amerikanci neće imati čim da plate održavanje svojih vojnih baza i globalnih medija. Njemačka i Japan moći će da se oslobode osjećaja ugnjetenih na okupiranim teritorijima.

Žele Rusiju kao koloniju

Naravno, ne treba prikazivati SAD kao kolosa na staklenim nogama. U rukama američke geopolitike je oružje masovnog uništenja, sposobno da uništi cijelo čovječanstvo. Tako da, kad dame iz Bijele kuće hvale ukrajinske naciste za „suzdržanu” primjenu sile, svijet osjeća užas zbog neodgovorne gluposti i razmetanja domaćina Bijele kuće, koji su kadri da unište pola čovečanstva za lični imidž. Takve namjere SAD su već demonstrirale u vrijeme predsednika Ajzenhauera i Trumana, koji su htjeli da bace atomske bombe na Koreju; zatim Kenedija, koji je skoro otpočeo nuklerani rat sa SSSR, i Regana, koji je prijetio zvezdanim ratovima.

Trenutna situacija, međutim, razlikuje se od epohe Hladnog rata time što američka administracija ne smatra Rusiju ravnopravnim suparnikom, nego se trudi da nas vrati u stanje Jeljcinovog poraza. Američki savjetnici kako sadašnjeg tako i prošlog ukrajinskog vođstva neumorno su uvjeravali potonje u svoju potpunu superiornost nad Rusijom, koju su predstavljali kao američki dominijum. Opijeni raspadom SSSR, američki geopolitičari smatraju Rusiju svojom pobunjenom kolonijom, koju treba umiriti jednom zauvijek kao sastavni dio svoje imperije. Oni temelje svoju analizu na krhkosti Rusije u uslovima globalne izolacije, koja očito precjenjuje svoj uticaj. To precjenjivanje mogućnosti imponuje američkim geopolitičarima, s jedne strane, rađa u njima osećaj nekažnjivosti i stajanja iznad zakona, što otvara rizik od globalne katastrofe. Ali, sa druge strane, to je izvor njihove slabosti pri suočavanju sa stvarnim otporom, za koji su oni moralno-politički nespremni.

Tako im odlučne akcije vođstva Rusije za suzbijanje američko-gruzijske agresije u Južnoj Osetiji, a takođe i spasavanje stanovništva Krima od genocida ukrajinskih nacista, koje podržavaju SAD, nijesu ostavile šanse za pobjedu. Suočivši se s odlučnim otporom Asada, SAD i evropski saveznici nijesu mogli da okupiraju Siriju. Oni su pobijedili samo tamo gdje žrtva nije mogla da pruži stvarni otpor zbog ili demoralizacije i izdaje vladajuće elite, kao u Iraku ili Jugoslaviji, ili zbog totalne superiornosti snaga agresora, kao što je bio slučaj u Libiji.

Na temelju činjenice da je oružani sukob u Ukrajini prolog za sledeći svjetski rat, koga će SAD pokrenuti protiv Rusije da bi zadržale svjetsku prevlast, za njegovo zaustavljanje i obezbjeđivanje pobjede potrebno je postaviti tačan sistem koordinata i tačno utvrditi djelovanja svih sudionika.

Polje ratnih operacija ima sledeću konfiguraciju:

– SAD su zemlja agresor, koja provocira svjetski rat sa ciljem održanja prevlasti u svijetu;

– Provokacija svjetskog rata vodi se protiv Rusije, koju SAD pokušavaju da predstave kao agresora u svrhu konsolidacije zapadnog svijeta radi podrške američkim interesima;

– Američki geopolitičari klade se na rast rusofobnog ukrajinskog nacizma sa istovremenim nastavkom njemačke i engleske tradicije slabljenja Rusije;

– Ukrajina je praktično okupirana od SAD državnim udarom koji su organizovali i uspostavljanja nacističke diktature pod njihovom kontrolom;

– Evropske zemlje primorane su da učestvuju u ratu protiv Rusije, koji je u nasuprot njihovih nacionalnih interesa.

Američka agresija

Iz ovog proizlazi da je potrebno da Otpor Donbasa smatramo pokretom za zaštitu ne samo lokalnog stanovništva od nacističke hunte nego i za zaštitu Rusije od američke agresije a tako i celog svijeta – od četvrtog svjetskog rata. Borci narodnog otpora Donbasa zaštitnici su ruskog svijeta, koji su se zatekli ne svojom voljom na prvim linijama novog svetskog rata.

Grad sa simboličnim nazivom Slavjansk već je postao simbol te herojske odbrane. Kao Brestska tvrđava, taj mali grad suprotstavlja se mnogo brojnijim silama evrofašista po cijenu života svojih građana. Oni ginu ne samo za Donbas nego i za sve ljude ruskog svijeta i cijelog čovečanstva, spasavajući nas od novog svjetskog rata.

Uprkos svem junaštvu boraca narodne vojske Donbasa, oni sami zaustaviti svjetski rat ne mogu. Vojna intervencija Rusije mogla bi da promijeni situaciju i zaustavi agresiju nacističke hunte. Ali to će istovremeno biti uvlačenje NATO u konflikt, što povlači njegovu internacionalizaciju, što je još jedan korakom prema raspirivanju svjetskog rata.

Da bi ga zaustavili, potrebno je da stvorimo široku međunarodnu koaliciju zemalja koje su sposobne da usklađenim djelovanjem spriječe američku agresiju. Ta djelovanja moraju biti usmjerena na potkopavanje američke vojno-političke moći, zasnovane na štampanju dolara kao svjetske valute. Prije svega, trebalo bi da odbiju korišćenje dolara u međusobnoj trgovini i dolarskih denominisanih obveznica za smještaj deviznih rezervi. Dolar instrumente trebalo bi vrednovati kao visokorizične, a njihovoj upotrebi pristupati sa maksimalnom rezervom.

Zajedno sa mjerama za potkopavanje mogućnosti SAD da finansira rast vojne potrošnje, potrebni su politički napori za formiranje široke antivojne koalicije sa ciljem osude američke agresije i raskrinkavanja njenih organizatora u Vašingtonu i Biselu. Naročit značaj ima politička aktivacija evropskog biznisa, kome raspirivanje novog rata u Evropi ne donosi ništa dobro.

Na kraju, važan zadatak je oslobađenje Ukrajine od nacističkog režima, koga su uspostavile SAD. Stvaranje Novorusije na teritoriji oslobođenoj od američko-nacističke okupacije samo je dio tog zadatka. On se može smatrati ispunjenim samo poslije oslobađenja Kijeva sopstvenim snagama ukrajinskog naroda, koje je potrebno probuditi iz nacističke noćne more i podržati u borbi za povratak rodnom okrilju ruskog svijeta. Za to je potrebno mnogo rada da se razjasne istiniti ciljevi proameričke nacističke hunte, koja koristi građane Ukrajine i mozgove im ispira fašističkom propagandom da bi poslužili kao žrtve bogu svjetskog rata