Kvazi nauka u službi vođe: Istoričari na DPS baterijama

Piše: Ivan Milošević

Uvijek mi se činilo neukusnim kada ljudi, prepoznati po titulama kao naučnici (doktori), počnu da pišu tekstove podrške aktuelnoj političkoj garnituri. Nešto tu nije u redu i nije postavljeno kako treba, jer zašto persone od nauke pokušavaju da opravdaju dnevno političke ili neke dugotrajnije ideološke projekte? Valjda bi oni trebalo da budu njihovi ozbiljni kritičari, a ne da postaju glavni stubovi aktuelnog političkog režima. Ko je tu kome sluškinja obrazovanom čovjeku je jasno, ali se postavlja problem kada u tom redu nered počnu da unosi nauka i njeni zastupnici. 

Ovih dana u istorijsku odbranu DPS-a stali su Dragutin Papović, istoričar i poslanik, a pridružio mu se i Milan Šćekić. I neka su oni rekli što su rekli i neka aplaudiraju DPS-u do mile volje kao njihovi birači, a Papović kao politički predstavnik vladajuće stranke, ali je u najmanju ruku neukusno kada to rade kao istoričari. Neko može pomisliti i da je nauka stala uz politiku i da se evo u Crnoj Gori ostvaruje Platonov ideal državnika, odnosno da državom vladaju najmudriji, što se baš na primjeru Crne Gore pokazuje kao sto odsto nemoguće.

Žalosno je da se u ovoj nesrećnoj državi toliko obesmišljava nauka i da to rade baš oni, koji bi po titulama, trebalo prvi da se protiv toga pobune, a ne da budu zagovornici takve prakse. Umjesto što su Papović i Šćekić održali političke govore podrške vladajućoj ideologiji i njenom lideru, mnogo bolje bi bilo da su u nekoj važnoj obrazovnoj ustanovi pokrenuli raspravu o tim temama, pozvali na nju ozbiljne naučnike iz različitih oblasti i tek nakon ukrštanja argumenata, suočavanja sa novim dokumentima ili starim arhivama i do sada nepoznatim činjenicama, donekle unijeli razumijevanje u ono što je nerazumljivo. To bi onda bila rasprava koja nije u primitivnom sluganskom odnosu prema politici, već ima namjeru da poduči one koji vladaju ovim svijetom i ovom nesrećnom državom da se ne igraju neozbiljnih igara sa ozbiljnim temama, koje mogu imati katastrofalne posljedice. Nije ovo nikakva mudrost i uči se na prvoj godini studija društvenih fakulteta, ali je žalosno da na to treba podsjećati one koji su, prema biografskim podacima, stekli visoka naučna zvanja.

O njihovom opravdavanju DPS politike, mjerenju srpstva sinovima i potomcima kralja Nikole, ne valja trošiti riječi. Sve je to ispričano tako da se dopadne vrhovnom vođi i više liči na apologetske tirade, nego ozbiljne komentare. I to je jedna od najtragičnijih pojava u ovoj Crnoj Gori. Tobož učeni ljudi najviše energije troše na istorijske i ostale DPS apologetike, a da li to rade na štetu svog univerzitetskog angažmana valjalo bi da ih neko podsjeti, a bogami i da opomene, pa i kazni, da ne prizemljuju naučne titule.