Srpska pravoslavna crkva danas proslavlja Svetog Jovana Damaskina

JOVAN DAMASKIN (grč: Ιωάννης Δαμασκηνός) – sveti (oko 675-749), znameniti bogoslov, jedan od najvećih Crkvenih pesnika, odlučni zaštitnik ikonopoštovanja, nezavisnosti Crkve i Pravoslavlja uopšte. Njegov sveti spomen Crkva slavi 17./4. decembra.

Sveti Jovan Damaskin se borio protiv ikonoboraca, ali je bio oklevetan i nepravedno kažnjen. Iscelila ga je Presveta Bogorodica, dok se pred ovom njenom ikonom ožalošćen molio. On je iz blagodarnosti za učinjenu milost pridodao njenom liku treću ruku, po čemu je ona dobila ime Trojeručica.

Po svom čudesnom isceljenju, Sveti Jovan Damaskin postao je monah u lavri Svetog Save Osvećenog, a Sveta ikona Trojeručica ostala je neprestano uz njega.

Sveti Jovan je pre smrti ostavio zavet monasima da ikonu daju carskom sinu koji će, prema proročanstvu Svetog Save Osvećenog, jednog dana doći u njegov manastir. Tako je Trojeručica pet vekova kasnije dospela u ruke carskog sina, tada arhiepiskopa Save.

Centralna proslava praznika Čudotvorne Ikone Presvete Bogorodice Trojeručice održava se na Hilandaru, na Svetoj Gori. Spada u najpoštovanje ikone na Hilandaru i najznačajnija je ikona srpskog naroda. Ona ima isceliteljske moći, a tokom istorije pomagala je mnogim pravoslavcima u ključnim momentima istorijskih događaja.

Iz Ohridskog prologa

Sveti Jovan Damaskin. Najpre prvi ministar kalifa Abdalmeleha, a potom monah u manastiru Svetog Save Osvećenog. Zbog vatrenog zastupanja ikonopoštovanja u vreme ikonobornog cara Lava Isavrjanina, oklevetan bi Jovan od ovoga cara kod kalifa, koji mu odseče desnu ruku. On pripade na molitvu pred ikonom Presvete Bogorodice, i ruka mu se sastavi i zaraste čudesno. Videći to čudo, kalif se raskaja, no Jovan ne hte više ostati kod njega kao velikaš, nego se povuče u manastir, gde beše od početka uzor monasima u smernosti, poslušnosti i svima propisanim podvizima monaškim. Ispevao posmrtne pesme, sastavio Oktoih, Irmologiju, Mesecoslov, Kanon pashalni, i napisao mnoga bogoslovska dela, s nadahnućem i dubinom. Veliki kao monah, i kao pesnik, i kao bogoslov, i kao vojnik istine Hristove, Damaskin se računa u velike Oce Crkve. Upokojio se mirno oko 776. godine u stotinu četvrtoj godini svoga života.