Može li Crna Gora biti monarhija: Petrovići i Karađorđevići
Kruna Stefana Dečanskog kojom je krunisan i kralj Nikola
Piše: Ivan Milošević
Zašto od sloma komunizma u Crnoj Gori nema ni političke stranke, ali ni intelektualaca, koji bi tražili povratak monarhije? Zašto u Crnoj Gori nema ubijeđenih monarhista, koji bi napravili prvi korak na tom putu tako što bi u politički život barem verbalno uveli pojam monarhije? Zašto u Crnoj Gori niko i ne priča o monarhiji, a kamoli da se usudi da zahtijeva da Crna Gora treba da se vrati na stare staze slave jedinog monarha Crne Gore, srpskog kralja Nikole Prvog Petrovića? Zašto ta ideja ne postoji u političkom životu i ko ju je pokopao na stratištima istorije i ideologije?
Crna Gora, poput Srbije, svoje najslavnije dane imala je kada je bila knjaževina, a potom kraljevina. Valjda to ne treba posebno objašnjavati i mislim da postoji opšta saglasnost oko toga. Pa, zašto onda neko ne ustane u Crnoj Gori i jasno kaže da treba vratiti monarhiju i obnoviti sve ono što se pokazalo vitalnim u tom društvenom sistemu?
Puno pitanja i ne želim da prihvatim da je odgovor samo jedan, odnosno da je Crna Gora jedina neokomunistička država u Evropi čiji je otac nacije Josip Broz, a ne vladike, a potom svetovni vladari iz dinastije Petrovića. Iako posljednji događaji idu tome na ruku i od današnjih stpostotnih Crnogoraca prave ideološku Brozovu djecu, ne prihvatam da je odogovor na složenu priču o monarhiji tako surovo jednostavan. Mora da ima još tu nečega i ne prihvatam da nam je svima Kumrovec upio i zadnje zrno mozga i od nas napravio odrasle pionire i skojevce koje pjevaju Titu i njegovom djelu. Mora da ima još nečega, što toj ideji ne da pronađe svoje mjesto na političkoj sceni Crne Gore i pokrene to pitanje sa mrtve tačke na kojoj se danas nalazi.
Naravno, i monarhija je u posljednjih stotinjak godina promijenila svoj oblik i danas se većinom prepoznaje po prosvećenim vladarima, dvorskoj aristokratiji i od toga prilično nezavisnom političkom životu, gdje narod bira ko će i kako da upravlja državom, ali pod pokroviteljstvom monarha, koji vrlo rijetko politički interveniše i miješa se u ono što narod treba da uradi, a ne on.
Zašto Crna Gora ne bi mogla da bude takva zemlja, gdje bi narod birao političare, ali gdje nikada ne bi dovodio u pitanje vrhovni državni autoritet, odnosno monarha i njegov narod, državu i granice? Zašto Crna Gora ne bi obnovila monarhističke veze sa ostalim evropskim dvorovima i pokušala da se vrati na ono što je nekada imala, a to je da su princeze Petrovića imale uticaj i na politiku svojih muževa, odnosno kraljeva ili knjaževa evropskih zemalja?
Monarhija je zapravo zemaljska imiticija nebeskog carstva, gdje je sve uređeno po osjetljivim pravilima, čija je najveća snaga tradicionalnost i dugotrajnost i naslednost monarhističke misije. U monarhiji ne može danas da važi jedno, a sjutra drugo i za njih ne važi da su jedino bitni interesi, već se njihovi odnosi zasnivaju na tradicionalnim vezama koje su se dokazale kroz vjekove, zajedničkom borbom za zajedničke vrijednosti, a to su većinom ideje slobode, religioznog doživljaja svijeta i svijesti da kao što je Bog vladar u carstvu nebeskom, tako je i kralj njegov zastupnik u zemaljskom carstvu. Te ideje su se pokazale izuzetno vitaklnim i preživjele su mnoge promjene, pa su i danas neke najrazvijenije države svijeta monarhije.
Istina, kada se prekine prirodan tok monarhije, kao što je to bilo u Crnoj Gori i Srbiji, teško je vratiti se na staro. Hoću da vjerujem da je to jedan od razloga što se ne vraća monarhija u Crnu Goru. Naime, danas bi bilo vrlo teško odlučiti ko bi trebalo da bude monarh u Crnoj Gori. Naravno, prvenstvo pripada Petrovićima. Za sada na tom mjestu jedino se nalazi princ Nikola Petrović, ali njega izgleda da povratak monarhije ne interesuje ili barem se javno o tome nije izjašnjavao. Uz to teško bi titula monarha pripala nekome ko nije odgajan da bude kralj, a po svemu sudeći princ Nikola nije prošao kroz tu obuku. I ono što je uradio od kada je dobio redovnu apanažu od države nije garancija da je njemu sve jasno oko monarhije i iako je odrastao u Francuskoj, gdje se dobro zna sve o tome, njemu kao da to nije bilo toliko interesantno. Ipak, monarh mora za sebe da kaže da je monarh i da ima pravo na krunu i da to zna da brani i da se za to izbori. Princ Nikola za sada ništa od toga nije uradio, a i nema namjeru da to traži.
U takvom slučaju mogao bi se kao nasljednik crnogorske krune imenovati neki od prinčeva kuće Karađorđevića. Svi oni preko knjeginje Zorke imaju crnogorske krvi u sebi i mogli bi da pretenduju da budu crnogorski vladari. Naravno, o tome bi odlučivao Krunski savjet koji bi mladog kraljevića trebalo da pripremi za preuzimanje prestola. U današnjim prilikama kada su u Crnoj Gori Karađorđevići proglašeni okupatorima za takav scenario ne postoji ni promil šanse, ali kada prođe ova antisrpska i neprirodna histerija u Crnoj Gori nadam se da će se neko pozabaviti i tom temom.
Povratak monarhije preko noći u Crnoj Gori je nemoguć. mnogo šta je protiv toga, a najviše se to odnosi na ideološku bogoboračku i vulgarno materijalističku obojenu tobožnju kulturnu i političku elitu. Svega toga bi se trebalo odreći i vratiti unazad najmanje sedam ili osam decenija i odatle početi graditi državu na novim temeljima. Ta intelektualna avantura prelazi granice ovoga teksta, koji želi da ideološku podijeljenu političku scenu osmisli novim pojmovima, potut ovog o monarhiji.
Za razliku od Crne Gore u Srbiji bi se povratak monarhije mogao sprovesti bukvalno preko noći. U Srbiji postoji prestolonaslednik, postoji dvor, postoje njegove veze sa ostalim evropskim dvorovima, a i među narodom dinastija Karađorđević još uvijek ima zapažen ugled. Mislim da se u Srbiji ništa ne bi promijenilo kada bi zanoćila kao republika, a probudila se kao mnonarhija. Zbog toga mi ne ide u glavu zašto Srbija odavno nije kraljevina, što bi je ekspresno premjestilo u centar evropske demokratije i aristokratije. Ujedno to bi bio i njen radikalni raskid sa komunizmom, bez čega nema ulaska u evropski aristokratski krem, čiji je dio Srbija bila sve do do prije sedamdesetak godina.
„…ali ako je išta valjalo u komunizmu to je što su nam te lažne monarhe skinuli s vrata.“
Mozda, ali koga su vam komunisti doveli?
Uz dužno poštovanje autoru i uz poštovanje prava na mišljenje, moram da kažem da je sve navedeno vrlo neutemeljeno, a na određenim mjestima i netačno. Moram da se složim sa onima koji tvrde da su ovakvi tekstovi samo skretanje sa onoga što je zaista bitno, a i sa onima koji tvrde da je zaista glupo u 21. vijeku pričati ovakve priče. I Petrovići i Karađorđevići su danas obične marionete i, nažalost, potomci potonjih vrlo neuspješnih i precijenjenih vladara koji su izdali svoj narod, a bogomi se i dobro ovajdili kad su pobjegli. Nijesam nikakav komunista, ali ako je išta valjalo u komunizmu to je što su nam te lažne monarhe skinuli s vrata.
Uvaženi autor inforsa se potpisuje što je u ovom vremenu dovoljan razlog za svako poštovanje.Ono što srpski narod u NDCG mora da prevaziđe je stokholmski sindrom ne samo prema ustaškoj CG već i prema političarima koji parazitiraju na srpskom glasačkom tijelu trgujući njegovom nesrećom(Medo,PS NATO,taj rad…)
Sloboda obavezuje.
Srbi,svoga posla.
Apsolutno se slažem da je za poštovanje što se autor potpisuje, ali i ostali autori se potpisuju, tako da ne vidim razlog da se to posebno navodi. Vi i ja se ne potpisujemo, pa ni to nije razlog da budemo nepoštovani, odnosno da nam se potcjenjuje inteligencija ovakvim tekstovima.
POVRATAK MONARHIJE JE ISTORIJSKA DUŽNOST I NUŽNOST SRBIJE I CRNE GORE I KARAĐORĐEVIĆA I PETROVIĆA. Hrvati bi svog kralja od blata pravili.
da bi narod na Helmu počeo ponovo da napreduje, mora da se odrekne ideja, uticaja i elite koju Vatikan nameće, tačnije da se okrene sebi, svojoj baštini, svojoj kulturi, svojim precima, tradiciji i td. Jer čim je negde podela u pitanju, odmah treba biti jasno da je Vatikan umešao prste. To bi značilo da se vratimo u , na žalost, 19.vek. Odnosno da smo protraćili preko 100g vremena ( 20. vek) u tuđe interese i bacili, ogadili, zanemarili, podali i ismejali preko 200 god dostignuća naših vrlih predaka ( 18. i 19. vek).
Ako nastavimo ovako, idemo još dalje, 17.vek, pa 16. pa nestanak, dok pametni i sabrani idu u 22. vek
Dobar početak bi bio ispunjenje Njegoševe želje na Lovćenu
U takvom slučaju mogao bi se kao nasljednik crnogorske krune imenovati neki od prinčeva kuće Karađorđevića.
Ili, recimo, bubnjar „Amadeus benda“?
Priča o Karadjordjevićima je smiješna. Nisu nikada u istoriji bili na tronu samostalne Crne Gore, a i okupirali su je i unazadili. Petrovići su zanimljiva ideja. Kralj bi mogao i da imenuje mitropolita autokefalne Cetinske arhiepiskopije i cijele Crne Gore. Inače bi imao samo simbolična ovlaštenja.
PARLAMENTARNA MONARHIJA
– UJEDINJENO KRALJEVSTVO SRBIJA, SRPSKA I CRNA GORA
– TO JE NAŠA POUZDANA BUDUĆNOST. SRBIJA IMA VEĆ PRESTOLONASLJEDNIKA, ALI PRVO TREBA UJEDINITI SRPSKE ZEMLJE.
MILOŠEVIĆU, POKRENI STVARANJE MONARHISTIČKE PARTIJE CRNE GORE, RADO ĆE TI SE PRIDRUŽITI MNOGI ZELENJAŠI I BJELAŠI, A O DINANSTIJI ĆE ODLUČIVATI NAROD. SVE JE TO DUG I TEŽAK PROCES, ALI I VRLO OSTVARIV CILJ, PO PRINCIPIMA DOGOVORA KNJAZA NIKOLE SA OBRENOVIĆIMA ( PERIODIČNA SMJENJIVOSTI DINANSTIJE i sl.) NPR.
UJEDINJENO KRALJEVSTVO VELIKA BRITANIJA I SJEVERNA IRSKA
– SE SASTOJE OD ENGLESKE, ŠKOTSKE, VELSA, SJEVERNE IRSKE I PREKOMORSKIH TERITORIJA
– NARODA RAZLIČITOG PORIJEKLA, VJERE, JEZIKA I SL. I KAO MONARHIJA FUNKCIONIŠE NA NIVOU VODEĆE ZEMLJE SVIJETA – NJENOJ KRUNI PRIPADA I JEDNA KANADA, AUSTRALIJA I SL. A KOMONVELT OBJEDINJUJE VELIKI BROJ ZEMALJA BLISKOG OBAVEZUJUĆEG SAVEZNIŠTVA!
BELGIJA BI SE ODAVNO RASPALA DA NIJE MONARHIJA, DA NE GOVORIMO O VELIKOSILI ŠPANIJI ITD. ITD.
UJEDINJENO KRALJEVSTVO SRBIJA, SRPSKA I CRNA GORA – TO JE NAŠA POUZDANA BUDUĆNOST. SRBIJA IMA VEĆ PRESTOLONASLJEDNIKA, ALI PRVO TREBA UJEDINITI SRPSKE ZEMLJE.
MILOŠEVIĆU, POKRENI STVARANJE MONARHISTIČKE PARTIJE CRNE GORE, RADO ĆE TI SE PRIDRUŽITI MNOGI ZELENJAŠI I BJELAŠI, A O DINANSTIJI ĆE ODLUČIVATI NAROD. SVE JE TO DUG I TEŽAK PROCES, ALI I VRLO OSTVARIV CILJ.
odvrati od borbe za prvenstvo u nemačkom savezu, i da je uputi da svoj položaj
kao velika sila potraži i utvrdi u južnoslovenskim zemljama pod
turskom vlašću. Nemačka štampa ubeđivala je Beč da mirno povlačenje
Austrije s nemačkog prostora i njeno prijateljstvo s Pruskom predstavlja
osnovu veličine i budućnosti nemačkog naroda na Istoku. „Ako Austrija
dobije Prusku za svagdašnjeg prijatelja – pisao je lajpciški Illustrirte
Zeitung – ako /pri tom/ ostane u prijateljstvu s Engleskom, onda će joj, kad
se stane uređivati tursko nasledstvo, bez ikakve sumnje pripasti sva zemlja
na sadašnjim južnim granicama njezinim, u kojoj žive Južni Sloveni.
Hoće li Srbija hteti ili ne, na to se onda neće gledati.“169 Austrija
istisnuta iz Italije, a zatim i iz Nemačke, pritiskala je sve jače Srbiju
i srpski narod u celini. Ona je na taj način, kako se jednom izrazio Napoleon
I, postala „geografskim neprijateljem Srbije.“170 Tako je Srbija pre
nego što je uspela da povede bilo kakav oslobodilački rat dobila iza leđa
još opasnijeg protivnika od dotrajale Turske. Sukobi sa Austrijom, tim
novim suparnikom u borbi za prvenstvo na Balkanu, biće preneti u naredni
vek.
Insistiranje ruske diplomatije na reformama u Turskoj stvorilo je
u Evropi, kako je primetio Kovalevski, doboko uverenje da Rusija teži da
ostvari prevlast na Istoku, kako u Aziji, tako i u evropskoj Turskoj.171 Zato
je u proleće 1861. izvršen zajednički pritisak velikih sila na Srbiju da
se obustavi svaka delatnost usmerena protiv Turske. U vezi s tim knez Mihailo
bio je prinuđen, maja 1861, da raspusti Srpsko-bosanski odbor. Proširenjem
delatnosti na Hrvatsku i Vojnu granicu odbor nije uspeo da očuva
tajnost kakvu su zahtevali poslovi određeni pravilima o radu odbora.172
Prikupivši, u međuvremenu, podatke s raznih strana o predsedniku
odbora, Matiji Banu, ruska diplomatija počela je i sama da gubi poverenje
u ceo poduhvat. Ruski izaslanik Aleksandar Olhin, saznao je pri prolasku
kroz Srbiju za Vidin, aprila 1861. godine, da rodoljubivi krugovi u Beogradu
ne cene Matiju Bana, da ga, štaviše, smatraju stranim špijunom.
Govorili su mu da Ban prezire Slovene, iako javno zastupa misao o južnoslovenskom
ujedinjenju.173
Srpsko-bosanski odbor predstavljao je jednu etapu između ustaničke
organizacije, koju je krajem četrdesetih i početkom pedesetih godina XIX
veka osnovao i podrobno razradio Ilija Garašanin, i priprema za ustanak
tokom šezdesetih godina, po Garašaninovom ponovnom dolasku na čelo
srpske vlade, decembra 1861. U vremenu u kojem je odbor delovao, pitanje
društvenih, političkih, privrednih i agrarnih reformi postavljalo se
na različite načine u svim evropskim državama. U evropskim delovima
Turske proces društvenih reformi i dalje je zadržavan na samim počecima.
I pored donošenja agrarnih zakona (Saferska naredba, 1859; Leskovački
zakon, 1860) agrarno pitanje ostalo je u osnovi nerešeno.174 Prema
jednom izveštaju iz Hercegovine, koji je početkom šezdesetih godina saopšten
u Britanskom parlamentu, seljaku je, kada plati sve dažbine, ostajalo
samo 33 posto od celokupne žetve. Po proceni istog izveštača stanje
je bilo gore nego pre dvadeset godina, na početku reformskog procesa u
Turskoj.175
Odgovorni činioci i u Srbiji i u Rusiji bili su svesni da vreme kada
je osnovan Srpsko-bosanski odbor nije bilo pogodno za podizanje opšteg
ustanka na Balkanu. Njegovim osnivanjem, u tom prelaznom vremenu, i jedni
i drugi nastojali su da očuvaju ustanički polet i duh, i kontinuitet
tajnog ustaničkog organizovanja. Nastojali su, takođe, da pomognu hercegovački
ustanak i podstaknu velike sile da prisile Tursku na sprovođenje
reformi. Saradnja Rusije sa Francuskom, koja se produžila do Poljskog
ustanka (1863), nije se odnosila i na potpomaganje oslobodilačkih pokreta
u Turskoj. Mnogobrojne izbeglice iz Turske, koje su se nalazile u Srbiji,
žalile su se, januara 1861, preko Matije Bana, Napoleonu III, ali od toga
nisu imali posebne koristi.176 Francuski poslanik u Carigradu, Lavalet,
podržao je, januara 1861, deklarativno Gorčakovljevu notu, u kojoj se govorilo
o neuspešnim merama središnjih turskih vlasti u pogledu reformi,
ali je to, po opštem sudu, učinio zato da bi se produžio boravak francuskog
interventnog korpusa u Siriji.
Budući da je Crna Gora još uvek glavni oslonac svoje spoljne politike
nalazila u Francuskoj i poklanjala veliku pažnju nastojanjima revolucionarnih
krugova u Italiji, Rusija je sve više težište svoje balkanske
politike prenosila na Srbiju, koja je i sama sa svoje strane bila protiv
nedovoljno organizovanih i nepromišljenih sukoba sa Turskom. Za vreme
posete Jovana Marinovića Petrogradu, decembra 1860. godine, govorio mu
je ruski ministar spoljnih poslova, knez Aleksandar Gorčakov, da carska
vlada smatra Srbiju centrom oko kojeg bi trebalo da se okupe svi porobljeni
narodi na Balkanu. Engleski konzul u Beogradu izveštavao je da je
Srbija sticajem okolnosti postala stožer oko kojeg se okupljaju slovenski
narodi u Turskoj, dok je Eugen Kvaternik, posle neuspelih pokušaja da dobije
podršku Rusije, pisao Franji Račkom da je ruska politika prosrpska.14
Saobrazno tadašnjim ciljevima ruske politike na Balkanu savetovao je
knez Gorčakov vladu u Beogradu da izbegava da se upliće u manje pobune i
nemire u susednim turskim provincijama, već da nastoji svoje držanje da
udesi prema dugoročnim oslobodilačkim ciljevima. U nemogućnosti da
stupi u rat, Srbija je u zagranične krajeve ubacivala čete, koje su imale
zadatak da razvuku turske snage i tako olakšaju položaj hercegovačkih ustanika
i Crne Gore, ali je, istovremeno, sprečavala samovoljno prelaženje
izbeglica u Tursku. Izazvani su nemiri i u oblastima Stare Srbije, gde
je srpsko stanovništvo bilo u većini, kao i u pograničnim delovima Bugarske.150
Knez Nikola pridavao je previše važnosti uveravanjima iz Italije
da je plan o opštem ratu hrišćana protiv Turske prihvatila i Srbija,
iako mu knez Mihailo nije obećao ništa više od pomoći u oružju i ratnom
materijalu. Krajem februara 1861. sekretar crnogorskog Senata Todor
Ilić doneo je knezu Mihailu svojeručno pismo kneza Nikole, u kojem je
traženo da se razjasne nedoumice oko ustanka i mogućeg rata Srbije i Crne
Gore sa Turskom. Knez Mihailo poručio je knezu Nikoli da Srbija ni u
kom slučaju ne namerava na proleće da stupi u rat. Iskoristio je priliku
da preko Ilića objasni knezu Nikoli, da Vuk Karadžić, koji je pre dva meseca
kao njegov izaslanik posetio Cetinje, nije dobro preneo njegove misli
i da je preterao u obećanjima.151 Atanasije Nikolić, koji je bio dobro upućen
u tajne odnose srpske diplomatije sa susednim narodima, tvrdio je kasnije
da je predsednik vlade Filip Hristić (1860–61) brzopleto obećao
knezu Nikoli da će se Srbija pridružiti Crnoj Gori, ako ova zarati sa
Turskom.152 Prema tvrđenju Matije Bana Hristić je odobrio i improvizovani
sporazum o savezu sa Hrvatima iz decembra 1860.153
Teško je proveriti navedene Nikolićeve tvrdnje, pošto on u vreme
delovanja Srpsko-bosanskog odbora nije bio posvećen u tajne pripreme
ustanka, kao u vreme vlade Ilije Garašanina. Ako je Filip Hristić zaista
obećao da će Srbija da zarati sa Turskom, onda je to mogao da učini
samo na osnovu opštih procena da je rat u tom trenutku neizbežan. U tom
ga je smislu obaveštavao i Matija Ban, tvrdeći da je ruski car prihvatio
ceo plan i da je dao odrešene ruke Srbiji.154 Nesporazumi o suštini srpsko-crnogorskih
dogovora krajem 1860. i početkom 1861. godine uticali su
na odnose dveju država i u narednom periodu, što je knez Nikola vešto
koristio u nastojanju da se nametne za predvodnika u oslobođenju i ujedinjenju
srpskog naroda. Oduševljeno Garibaldijem i pokretom za ujedinjenje
Italije srpsko javno mnjenje u Vojvodini bilo je skoro jedinstveno na strani
kneza Nikole i Crne Gore.155
Zato sto su obadva pomenuta Monarha izdali svoj narod i utekli cim je u Bec zapucalo.
Najveci izdajnici srpstva i crnogorstva su Petrovici i Karadjordjevici i to je razlog sto u CG ne postoji monarhisticka stranka.
Prosto: O tome niko ne govori zato što je ova Crna Gora nastala u Brozovom jajcu, kako to kaže Mitropolit Amfilohije
Prosto: zato što je ova Crna Gora nastala u Brozovom jajcu, kako to kaže Mitropolit Amfilohije
Imamo li mi Srbi normalnijih tema u 21. vijeku od toga hocemo li imati kralja ili cara? Najbolje da nabavimo kakvoga atamana pošto smo jos na.nivou plemena..znači, mislim da je.krajnje vrijeme da se uozbiljimo, jer me savršeno briga, a mislim da govorim u ime vecine za bilo kakvu aristokratiju.
Kako vidiš sve su teme otvorene za raspravu,pa i ovo o monarhističkom državnom uređenju CG dok sami Crnogorci dižu spomenik Brozu (u opkladu da će na otvaranju biti više hiljada Crnogoraca sa zvanicamo,odnosno tačno onoliko koliko nijedan opozicioni protest više ne može da okupi).Očigledno jedino nisu za raspravu teme koje Srbe životno interesuju,dakle kako ostvariti prava i poboljšati položaj srpskog naroda u NDCG.A to je zato jer su nezahvalne i zahtjevaju bolno suočavanje sa razlozima i okolnostima koje su srpski narod u državi koju su stvarali dovele u poziciju apsolutnih gubitnika,pa do razmatranja rezultata nesposobnih opozicionih političara (što je veliki zec u malom grmenu) i razumjevanja da je identitetsko pitanje za nacionalne Crnogorce završeno.
Srbi,svoga posla.
… Vidiš, na um mi padalo nije!?
A ovo je pitanje baš pravo ono.
Pa mi koji ni za pitanje ovo nijesmo znali, kako li ćemo tek znati odgovor na njega!
… Ili ga možda ipak znamo.
Gdjo Pitija, da li mi znate reci sto je potrebno da bi se jedna porodica proglasila dinastijom?
Recimo Karadjordjevici – sto ih cini dinastijom: 1. kolicina dinasta? 2. zbirno vrijeme vladanja 3. ili nesto trece, meni nedokucivo ali zato Vama vividno, kada padnete u trans?
Please advise.
Dear asshole,
prvo potrebno je da si pljačkaš koji je opustosio sostveni narod vodeci se politikom zavadi pa vladaj. Drugo, potrebno je da imaš široku podršku od poltrona i dupelizaca koju si kupio neke za sitnu, a druge za mnogo vecu lovu, svejedno su za prodaju u oba slučaja. Treće, poluobrazujes izvjestan sloj polupismenih, da nauče makar malo nekog stranog jezika, koji govedja glava od naseg vodje nije uspio cijeli život da nauči, u cilju formiranja goveđe naučne elite. Četvrto formiras policijsku državu koja ce tijesno saradjivati sa mafijom.
Eto, nadam se da sam bio dovoljno vividan. A sto se Pitije tiče, ipak se ti drzi kakve pihtije.
izvinite, da li ste Vi Djikanov alter ego? Hocu reci, miris je isti…
… Glupo ono pitanje samo je sebi odgovor!
Glup neki kao i pitalica, pitač …
Koji uz sve to ima i neopisivo glup nick!
Glup kao šasija.
Nego, đe se nabra toliko gluposti, dobro ti učinjelo.
Nema tu dileme difinicije je tradicija, iskorak u Evropu, demokratiju i aristokratiju . Ali koliko znam ne postoji ni jedna divlja monarhija u Evropi.
Zato sto to dijeli ljude na:Zelenase koji su za Petrovice i Bjelase koji su za Karadjordjevice I ostale koji smatraju da bi bilo najbolje bilo proglasiti Djukanovice za monarhisticke glavare.To je problem a ja sam bjelas.
Ovom portalu zaista nedostaju tekstovi o tome da je zemlja ravna ploča.
Prvi put moram s tobom da se složim.
Muči ti komunjaro. Tabletu popij i smavaj. Sve vas je Broz naopako napravio. Problem je što vi sve počinje sa komunizmom kugo crvena .