Iz ljubavi prema Rusiji restoranu dao ime “Kozak“

Jedno od predanja kaže da je bratstvo Ašanin kozačkog porijekla, i da su preko Bratonožića Ašani stigli u Vasojeviće, a nakon toga i do Žabljaka.

Iz tog razloga, ali isto tako i zbog poštovanja kozačke tradicije i neskrivenog vlastitog rusofilstva  Mojkovčanin Zdravko Ašanin je član i jedan od osnivača kozačko-jatačkog, a potom i kozačkog udruženja u Crnoj Gori. Osnivanju ovih organizacija, čiji je cilj promocija kozačke kulture, prethodilo je nedavno proglašenje kozačkog atamana za Crnu Goru u Rusiji.

Nimalo slučajno, Zdravko, inače jedan od onih koji obavezno svakog Đurđevdana idu na žabljački kozački skup, svoj po mnogo čemu jedinstveni etno restoran u mojkovačkom mjestu Krstac, koji je otvoren prije dvije i po godine, nazvao je „Kozak“.  U ambijentu u kome se osjeća duh starih vremena, sa velikim ognjištem na sredini objekta  rađenog u originalnoj kombinaciji drveta i kamena i nesvakidašnjom galerijom na spratu, najpoznatiji ovdašnji Kozak ne baš često viđenom ljubaznošću u našim krajevima dočekuje i ispraća goste.

Mnogi namjernici ovdje svrate iz radoznalosti. Ćirilični natpis u neobičnom nazivu nacionalnog etno restorana koji predstavlja pravo arhitektonsko umjetničko djelo inspirisano savardakom, i te kako budi znatiželju prolaznika.Ko jednom dođe, najčešće postane stalni ili makar čest gost „Kozaka“, koji se nalazi desetak metara iznad magistralnog puta, gotovo na samom prevoju Krstac.

Snijeg koji redovno zna da ovaj dio puta učini neprohodnim tokom zime, često navede i goste iz nevolje prema Zdravkovom restoranu, gdje ih u enterijeru iz davnina osim tople riječi uvijek dočeka i prijatna atmosfera. Sve to uz bogatu ponudu tradicionalnih jela i pića iz Crne Gore po veoma popularnim cijenama.

Zdravko se prije dvadesetak godina vratio na djedovinu i očevinu, izgradio u međuvremenu na trećem kilometru od Mojkovca „Kozak“ autentičnog spoljašnjeg i unutrašnjeg izgleda, sa domaćom kuhinjom začinjenom ljepotom prirode i planinskim vazduhom. U isto vrijeme pripremio je i projekat smještajnih kapaciteta, zbog „ljudi sa prevoja“, ali  i zato jer je očekivao realizaciju priče o ski centru na Bjelasici, kojom je najavljivan pravi turistički bum na sjeveru Crne Gore. Restoran je napravio upravo na ovom mjestu jer je sa prevoja Krstac trebalo da ide put do budućeg ski centra. Postoji i projekat puta, a nadležni su pričali o zimskom cetru i preporodu Mojkovca, o izuzetnim potencijalima Bjelasice, u  šta je Zdravko iskreno  vjerovao. Otvaranje ski centra više se i ne pominje, a dobro se zna, kaže on, da od turizma ovdje nema ništa ako se ne otvori Bjelasica.

Njegov djed Milutin, živio je u savardaku. Bio je to jako mučan život, kaže Zdravko, koji se kao dijete, u savardaku igrao.Imao je Zdravko želju da napravi nešto u sličnom obliku, ali da to ne bude baš savrdak. U tome je i uspio, ljudima se veoma dopada kako je sve ispalo, a naš sagovornik kaže da je posebno ispunjen jer mu je pošlo za rukom da ima nešto jedinstveno u ovom kraju. Ljeti je gostima na raspolaganju uzdignuta terasa koja predstavlja pravi vidikovac. Sa nje se pruža pogled na Sinjavinu, Bjelasicu, Prošćenske planine, kanjon Tare.. „Kozak“ je veoma uočljiv i sa same krivudave magistrale od prevoja prema Mojkovcu i Bijelom Polju.

Osim „običnog svijeta“ kod Zdravka Kozaka navraćaju i glumci, književnici, diplomate i političari, kad dolaze u Mojkovac. Posao u restoranu vodi njegova ćerka Žana, a supruga Rada, svojevrsni majstor kulinarstva je glavna u kuhinji „Kozaka“.

-Dešava se ponekad, da su nam u isto vrijeme, kada je o političarima riječ, gosti i opozicija i pozicija, ali to nimalo ne utiče na druženje i prijatnu atmosferu. Sjajno bi bilo kad bi takvo ponašanje prenijeli i na javnu scenu, poručuje  Zdravko, koji je često u Rusiji, gdje je takođe član kozačkog udruženja.

Na večeri 27 ambasadora

Tradicionalna kuhinja u „Kozaku“ pravi je mamac za goste svih zanimanja, vjera i nacija. Kačamak i cicvara su najpopularnija jela. Ne zaostaje ni meso na seljački način, Karađorđeva šnicla se takođe traži, a piju se uglavnom domaće rakije – kruška, jabuka i šljiva. Nedavno je ovdje upriličena zajednička večera za čak 27 ambasadora i otpravnika poslova koji su na službi u Crnoj Gori. Ubrzo nako toga, većina njih je ponovo navratila, istina ne organizovano, već obično kad bi prolazili ovim dijelom magistrale – priča  Zdravko. Restoran raspolaže salom kapaciteta 100 mjesta na dva nivoa, baštom koja nudi mjesto za 120 ljudi u prirodnoj hladovini hrasta i breza, kao i parkingom za pedesetak  vozila.