Fragmenti o izazovima Evropskog prostora
1 min read
Terorizam se bori sa dosadašnjim poimanjem javnog prostora…
Proces kontrolisanja javnog prostora na koga bi mogao pogubno djelovati terorizam, mora računati na to da olako može prerasti u sȃm prostor terora kontrole koja će ga svoditi na bezbjedno dvorište ili teren po proporcijama objektiva kamere.
Naprosto, Evropa se mora oduprijeti terorističkom talasu koji na mentalnom planu, njen javni prostor putem operacije totalnog zastraškivanja, polako pretvara u pusti poligon nad kojim još jedino lebdi nevidljivo prisustvo kontrole. Dakle, bez slobodnog prostora, šta Evropa uistinu predstavlja? Prostor policijskog časa? Premreženi muzej koji se može doživjeti jedino sa provjerene distance?! Uz to, egzistiranje javnog prostora pretpostavlja da je taj prostor slobodan. U tom smislu, terorizam je svojevrsni pokušaj da se zavlada poimanjem javnog prostora kao takvog.
Terorizam na Zapadnom tlu djeluje isključivo na onim pro storima koje, recimo tako, konzumiraju turisti (univerzalni subjekt): popularna šetališta, mostovi, trgovi rezervisani za masovna okupljanja…
Evropu doživljavamo kao otvoreni prostor ponude raznih kultura koje iziskuju proučavanje u – emancipovanom, razloženom hodu. Klasični evropljanin predstavlja enciplopedistu u šetnji! Na taj način, njegovo apsorbovanje duha Evrope odvija se putem percipiranja javnog prostora kao organizacije koja iznjedrava biće multikulturološkog.
U Evropi, gotovo da je cjelokupni prostor sažet u javni prostor koji nudi kulturna dobrȃ koja u sebi razlažu kombinatoriku brzog presjeka stvari: Danteova adresa, kafe bašta koju su dadaisti promovisali, vjerski objekti koji objavljuju dah religije i istorije stare stoljećima… Upravo zbog toga, u slučaju da Evropa od straha koji izaziva sobom nepredvidivi (divlje organizovani) terorizam, svoj javni prostor svede na tačku neumoljive kontrole, utoliko će apsolutno izmijeniti poimanje prostora kao centra udružene slobode razlika.
Kontrola javni prostor prekraja ili ga, s druge strane logističkog zahvata, pretvara u pustinju beznadežnog. (Amerika je u tom slučaju zasad sigurna, iz prostog razloga što je najvećim dijelom prazan prostor nalik onom skruženom oko Las Vegasa.)
Evropa je, u prvim redovima, ideja koncentracije javnog prostora koji kao takav prezentuje kulturu izbliza.
Doživjeti Bulevar kao jedan od muzejskih hodnika!
Neophodno je što prije povesti debatu o zaštiti Evropskog javnog prostora koji će se izvesti na onaj način da isti prostor ne izgubi ništa od svoje slobodne otvorenosti.
Više se ne vodi rat kako bi se prostor osvojio, već kako bi se nad njime uspostavila trajna kontrola. Tako, u savremenom osvajanju strateških prostora, dobijamo vladavinu putem policije, i vladavinu izvedenu iz straha od terorizma koja se objavljuje u liku neprestano-nevidljivog-teorističkog-napada.
U borbi protiv terorizma, Evropskom javnom prostoru prijeti da se transformiše u – brz, prelazan, pa i prazan prostor kontrole, kakvi su oni na aerodromima, željezničkim stanicama i graničnim prelazima.
Evropski prostor je izraz mješavine kulturnih prostora koji se kroz grad urbanom deltom ulivaju u tačku koja obrazuje centar-plac!
Terorizam djeluje iz predgrađa i prostor kulturnog epicentra nastoji pretočiti u predgrađe koje, zaista, ne nudi kvalitet poređenja.
Nakon što neki od javnih prostora biva pogođen terorističkim aktom (kao što je to, nažalost, nedavno bio slučaj sa Barselonom), taj se prostor na specifičan način izoluje da bi bio naseljen medijskom pažnjom koja ga registruje kao krajnje kritičnu tačku i žarište sukoba između Hrišćanskog prosvetiteljastva i Islamskog fundamentalizma.
Međutim, šta ako već živimo budućnost u kojoj je teroristički akt informacija par excellence, dok je javni prostor usled zaštite od terorizma prerastao u prostor terora kontrole?!
…
(Sloboda za Čađa!)
Briljantan tekst.
U stvari, tekst koji, piput naučnog, objašnjava pojmove kulture, civilizacije, i tokova umjetnosti. Otuda je ulica isti što i hodnik. U Evropskim gradovima živi se na ulici jednako koliko i u kući. Zato je Pariz Pariz. Živi se u Beogradu. Još nismo čuli da neko živi u stanu, u Beodradu, itd….
Zar Ajfelov toranj nije, istovremeno i igračka i privezak, nešto što su nekada, vojnici, pravili od drvaca šibice. Dakle, ona je već prepasla svoj simbol. I Evropa je preraska sve svoje granice.Evropa je i svijest i podsvijest svijeta. Zato se, prvo, Evropa mora osloboditi, pistati slobodna, da bi bila slobodna i od terorista. Terorizam je cunami koji je neko drugi izazvao, ali njegovi talasi se razbijaju o obale Evrope.
I zato je baš ona, Evropa, ta koja mora krenuti u neku „revoluciju“, u „renesansu“, obnovu i misli, i kulture, i uošte.
Pitanje koje poput bauka kruži nad Evropom jeste, da li će Evropa sve te nasrtaje izdržati, svo zlo koje je nahrupulo na nju. Hoće, odgovor je, hoće, ako bude bila svjesna zala koje je sama pisejala.