Episkop Atanasije: Lokalna vlast u Pljevljima namjerava da proda kamenu Vodenicu manastira Svete Trojice

Episkop miloševski Atanasije uputio je pismo predsjedniku i odbornicima Skupštine u Pljevljama u kojem istače da, da lokalna samouprava tog grada hitno odustane od prodaje kamene Vodenice manastira Svete Trojice koja se nalazi na rijeci Breznici.

„Uvaženi Predsjedniče, Poštovani narodni odbornici, u saznanju smo da Skupština Opštine Pljevlja na svojoj sjednici zakazanoj za danas namjerava u okviru prodaje Motela „Vodice” oglasiti i prodaju kamene Vodenice Manastira Svete Trojice koja se nalazi na rijeci Breznici. Mi vas, kao vaš arhipastir i iskreni molitvenik pred Vaskrslim Gospodom najljubaznije molimo da iz pomenute izuzmete manastirsku vodenicu, jep Opština Pljevlja nije njen stvarni vlasnik, već Uprava Manastira Svete Nadam se da vas, rođene Pljevljake, ne moram podsjećati da je na rijeci Breznici bilo pet manastirskih vodenica, navodi se u pismu episkopa Atanasija.

Četiri vodenice su, dodaje on, oduzete nakon Drugog svjetskog rata, dok je pomenuta vodenica jedina ostala u vlastištvu Manastira.

„Istina je da je manastirsko zemljište na kome se danas nalazi novi dio Srednje stručne škole, gradski stadion pod Golubinjom, sportska dvorana „Ada“, restoran „Milet bašta” i kompletan park Vodice, kao i istoimeni Motel, šezdesetih godina prošlog vijeka (u vrijeme uprave igumanije Katarine Jovanović) oduzeto od manastira uz simboličnu nadoknadu. Manastir se sa tom nasilnom eksproprijacijom nikada nije složio, ali je Vodenica tada ostala u vlasništvu Manastira i za njeno oduzimanje Manastir nikad od Opštine nije dobio ni jedan dinar. I nakon sprovedene sporne eksproprijacije, manastirska Uprava je u njoj mljela brašno za svoje potrebe i ubirala prihod od ujma, meljući brašno tamošnjem narodu – sve dok je za tim bilo potrebe. Naime, kamena Vodenica na Breznici stara je koliko i sam Manastir Svete Trojice i ona je, kao i Manastir, vjekovima uživala zaštitu od turskih vlasti, pa čak i od samog sultana. Svako zrno žita koje su Turci u njoj samljeli, platili su Manastiru, pojasnio je.

Nadam se, ustakao je episkop, da vas ne moram podsjećati koliko je pljevaljske sirotinje, sve od srednjeg vijeka pa do novijeg vremena, bez ikakve naknade, nahranjeno brašnom samljevenim u ovoj Vodenici.

„Kamena Vodenica na Breznici je obnovljena i pokrivena tridesetih godina prošlog vijeka u vrijeme igumana Serafima Džarića. Poslednji put Vodenica je pokrivena u dogovoru sa Upravom Manastira Svete Trojice sredstvima Opštine prije nekoliko godina i to iz razloga što su prethodni, takoreći novi crijep koji je postavila Uprava Manastira, godinama lomili nesavjesni građani, oburdavajući kamenje sa obližnje strmine. Taj crijep koji se trenutno nalazi na našoj Vodenici je jedino vlasništvo Opštine, sve ostalo je, do poslednjeg kamena, sagrađeno sredstvima Manastira i bio bi grijeh manastiru oduzeti ono što je njegovo, Manastir Svete Trojice je dosta dao ovome gradu, navodi episkop.

U vrijeme Kraljevine Jugoslavije, kao i Titove Jugoslavije, Manastiru je oduzeto preko 800 hektara zemlje, šume, brojni dućani, zgrade i kuće.

„Većinom oduzetog manastirskog zemljišta danas gazduje upravo Opština Pljevlja. Ko je, kada i s kojim ciljem uknjižio vodenicu na Opštinu, mi trenutno ne znamo, ali to nije teško utvrditi. Ono što je sigurno — uknjižba je izvršena protivzakonito.  Mi, kao duhovni starješina grada Pljevalja, želimo da, kao i do sada, u duhu obostranog poštovanja i istinske bratske ljubavi, sa uvaženim Predsjednikom i sa svim predstavnicima svetovne vlasti ovoga grada sarađujemo na korist našega naroda.  Stoga vas još jednom očinski molim da odustanete od pomenute prodaje i učinite da se Vodenica vrati Manastiru Svete Trojice koji posjeduje svu potrebnu dokumentaciju za vlasništvo nad njom. Ne dao Bog da neko od Vas, baš uoči Trojičindana, digne svoju ruku i svojim glasom Trojičkoj lavri oduzme Vodenicu koju su vaši preci čuvali i iz nje hleba jeli, rekao je episkop i dodao:

„Ako, ne daj Bože, do toga dođe, bićemo prinuđeni da pokrenemo sudski postupak protiv vas (Što mi drage volje nećemo činiti!) i svoja prava zaštitimo pred nadležnim sudom“.

Prema njegovim riječima, Opština Pljevlja nema i ne može imati ni jedan dokaz da je Vodenica njena, jer od manastira nikada nije oduzeta.

„Sa druge strane Manastir Svete Trojice posjeduje svu potrebnu dokumentaciju o vlasništvu nad ovom Vodenicom, pa čak i o njenoj gradnji, obnovi i novčanim izdacima za njeno održavanje. Ukoliko uvažite našu molbu, Mi izražavamo svoju spremnost da preko Uprave Manastira Svete Trojice opet pokrenemo našu Vodenicu i u saradnji sa cijenjenom Opštinom i novim vlasnikom motela „Vodice” učinimo sve da doprinesemo uljepšanju same Vodenice i prostora oko nje, što bi istinski upotpunilo turističku ponudu grada Pljevalja. U nadi da ćete ovo naše pismo primiti k znanju i uslišiti Naše moljenje, Mi vas očinski pozdravljamo, šaljući vam Naš arhijerejski blagoslov i moleći se Presvetoj Trojici. Presveta Trojica da vas i vaše domove sačuva od svakog zla i iskušenja, zaključio je episkop.