Da li će Srbi morati radi promjene svesti i da ukinu Vidovdan?

Dvije izjave koje su prije nekoliko dana istovremeno zazvučale na dva različita kraja Evrope, to jest u Litvaniji i Crnoj Gori, i to iz usta čelnih ljudi tih država, koje su ili već članice Evropske unije ili tek pokušavaju svim silama da to postanu, najbolje pokazuju u kom pravcu po svemu sudeći treba da se odvija i tražena promjena srpske svijesti.Drugim riječima, čini se da je postalo jasnije šta se zapravo očekuje od Srbije u procesu evropeizacije, a to je izgleda njeno mazohističko priznanje da je zemlja sa navodnom terorističkom tradicijom, isto kao i današnja Rusija.

Naime, ako kod nekoga još postoje maglovite pretpostavke šta se zapravo podrazumjeva pod „harmonizacijom sa spoljnom politikom Brisela“ koja bi trebalo da teče uporedo sa narodnim preumljavanjem, onda je u tom smislu vjerovatno najbolje da pogleda konkretne primjere sa evropskog sjevera i juga, jer su obe navedene zemlje na poziv Brisela složno uvele sankcije Rusiji, a zatim otišle i korak dalje, pošto je svaka od njih optužila svoje susjede, Ruse ili njima bliske Srbe, ni manje ni više nego za terorizam.

Nekadašnji ili sadašnji, svejedno. Ali matrica je uvek ista, i ona se izražava parolom – „Ko nije bezuslovno sa nama, taj je protiv nas.“
Dakle, prvo je crnogorski premijer Milo Đukanović u govoru povodom stogodišnjice početka Prvog svjetskog rata sa lakoćom prekrojio istoriju, iznevši svoj stav da je Gavrilo Princip bio terorista, a ondašnja Srbija agresor, iz čega provejava njegovo uvjerenje da se suštinski nije promijenila ni danas, već zbog same činjenice što se još uvjek nije pokajala i slavi Principa kao heroja, da bi zatim takoreći u istom danu predsjednica Litvanije Gribauskajte, govoreći o svom susjedu ponovila te iste riječi, s obzirom da je nazvala savremenu Rusiju terorističkom državom i agresorom, te pozvala čitavu Evropu da se mobiliše i pruži joj otpor u političkom i vojnom smislu putem podrške Ukrajini, za koju je rekla da se danas „bori za mir u cijeloj Evropi, za sve nas“, te doslovno kazala sledeće: „Ako ne zaustavimo terorističku državu koja vrši agresiju, onda se agresija može proširiti i dalje na Evropu», zaključila je predsednica Litvanije, neskriveno se stavljajući u poziciju portparola svih Evropljana.

Prema tome, kada ponovo sa zapadne strane svijeta Beogradu bude upućeno očekivanje da Srbi promjene svijest i način razmišljanja, onda to očigledno neće značiti samo zahtjev da se prema Rusiji uvedu ekonomske sankcije na veliku sopstvenu štetu, nego i da se na najboljeg prijatelja ubuduće gleda kao na tobožnjeg teroristu kome se treba oduprijeti u političkom i vojnom smislu, ili će i sami biti proglašeni takvima.

I naposletku, s obzirom da niko iz Brisela nije našao za shodno da opovrgne bizarnu tezu da su Gavrilo Princip i ruska država pripadnici terorističke družine, onda se stiče utisak da će Srbija, pored svih drugih nebrojenih uslova, radi ulaska u Evropsku uniju morati i da izbaci Vidovdan iz kalendara, koji je te 1914. godine, teroristički pokvareno, namerno osvanuo baš na dan dolaska Franca Ferdinanda u Sarajevo.