„Crnogorska crkva“ u ogledalu želja: Adžić gleda – i dalje mu niko ne odgovara

“Mi smo se iz Rusije povratili i u ime Božije zauzeli svetu katedru…” – citira se mitropolit Ban, ali, avaj, ni riječi o autokefalnosti u kanonskom smislu, nego samo u glavama male grupe u Podgorici, koja još traži sopstvenu crkvu po fiokama političkog sentimenta.

Kad Novak Adžić, profesionalni antipravoslavac sa deklarisanom netrpeljivošću prema svemu što ima veze s Beogradom, Srbima, ili ne daj Bože — Crkvom, krene da tumači kanonsko pravo i crkvenu istoriju, rezultat je kombinacija Vikipedije, selektivne memorije i političkog pamfletizma.

Njegovo najnovije saopštenje je još jedna epizoda serijala: „Kako da izmislimo autokefaliju u tri koraka – i sve to bez vaseljenskog priznanja, vjernika ili žive crkve.“

Crnogorska mitropolija je, od postojanja, bila dio Pećke patrijaršije, a nakon njenog ukidanja, ušla je u okvire Karlovačke mitropolije, a potom pod jurisdikciju Vaseljenske patrijaršije, sve do obnove Pećke patrijaršije 1920.

Navodno pismo mitropolita Mitrofana Bana nije akt autokefalije. To je samo njegovo lično obraćanje — u kojem, gle čuda, ne postoji nijedan kanonski akt o proglašenju autokefalije, ni od strane vaseljenskog patrijarha, ni od bilo kog sabora.

Čak i da prihvatimo logiku Adžića, morali bismo vjerovati da je Crna Gora sama sebe proglasila „autokefalnom crkvom“, bez priznanja bilo koje pomjesne crkve — što nije autokefalija, već samovolja i raskol.

Adžić svoje „činjenice“ uzima iz knjige autora Danila Radojevića, koji kao izvor koristi sopstvene interpretacije, ali ne i kanonske odluke. To bi bilo isto kao kad bi neka lokalna politička partija u Pljevljima proglasila sebe autonomnim patrijarhatom, i onda na toj osnovi tražila priznanje od Carigrada.

Cjelokupan narativ o „autokefalnoj Crnogorskoj crkvi“ je politički projekat na kojem uporno rade toliko da su odavno počeli i da izmišljaju i falsifikuju a sve u cilju – da se religijski razgradi srpski identitet u Crnoj Gori, legitimiše nezakonita organizacija bez vjernika, bez klira, bez episkopa i stvori duhovni zid između Crne Gore i ostatka pravoslavnog svijeta.

A sve to pod maskom evropejstva i sekularizma. U stvari — šovinistički projekat sa lažnom zastavom „crkvenosti“.

Nije potrebno biti bogoslov — dovoljno je poslati pitanje Vaseljensku patrijaršiju: Da li priznajete Crnogorsku pravoslavnu crkvu kao autokefalnu? Odgovor je i kratak i jednostavan: Ne.

I ne samo to — CPC nije ni u kanonskom opštenju sa bilo kojom pravoslavnom crkvom na planeti. Jer Crkva nije stvar skupštinske odluke, već naroda Božijeg i kanonskog poretka. A po tom poretku, sva „saopštenja“ Novakova spadaju u žanr — fantastika s elementima raskola.