Biti nacionalista

Oni koji se deklarišu kao anacionalisti su često vrlo skloni agresivnim, pa i fašističkim nastupima u borbi protiv nečega što je najobičnije tradicionalno narodnjaštvo.

„Ako budem ima sreće da ostvarim barem neke od svojih ideja, to će biti dobročinstvo za celo čovečanstvo.

Ako se te moje nade ispune, najslađa misao biće mi da je to delo jednog
Srbina.“

Ove gromke misli ovaplotile su se kroz usta velikoga svjetskog naučnika, Nikole Tesle. Mala krševita Lika, to graničarsko leglo, iznjedrilo je ljudsku veličinu koja je dala svjetlo Svijetu. Nikola je krotio munje, asketski posvećen svome poslu, uzdizao je nauku i ljudski rod.

Niko ne može osporiti Nikoli da je bio svjetski čovjek, što bi neki danas rekli „naprednog“ shvatanja i razmišljanja. Istovremeno, on je bio i veliki Srbin, dakle nacionalno svjestan. Teslin nacionalizam bio je zdrav, postojanj i bez izazivanja prema drugim narodima i nacionalizmima.

Nacionalistički narodnjaci

Sam pojam „nacionalizam“, ili po domaći „narodnjaštvo“, označava privrženost svome narodu. Svaki čovjek koji se deklariše kao nacionalista, time ističe svoju pripadnost jednom narodu, koji govori jednim jezikom, ima jednu istoriju, kulturu i svijest o posebnosti u odnosu na druge narode.

Moderno narodnjaštvo javilo se krajem XVIII i početkom XIX vijeka. Značajno je uticalo na raspad apsolutističkih imperija, i stvaranja nacionalnih država. Jednim od prvih narodnjaka kod Srba, smatra se Dositej Obradović. On je krajem XVIII vijeka, pod srpskim narodom smatrao sve one ljude koji govore srpskim jeziom, ili onim što današnja lingvistička nauka još uvijek ponegdje označava kao štokavsko narječje:

„Ko ne zna da žitelji črnogorski, dalmatski, hercegovski, bosanski, servijski, horvatski (kromje muža), slavonijski, sremski, bački, i banatski osim Vlaha, jednim istim jezikom govore?“

Današnje vrijeme, takođe je vrijeme nacija i nacionalizama. Međutim, postoje i ljudi i ideje koji su suprostavljeni svemu što ima predznak nacionalnoga. Oni sebe vide kao mondijaliste, evropejce, ljude liberalnih shvatanja i obrazovanja.

Antinacionalistički globalisti

Demokratija je pobjedila u Svijetu, tako da svako ima pravo da iznese svoje ideje i opredjeljenja. Problem je što se javljaju agresivni antinacionalni pokreti širom Svijeta, a na Balkanu to posebno dolazi do izražaja, a još posebnije na teritoriji nastanjenoj još uvijek srpskim narodom.

Razne grupe, često zakljonjene ispod parola o ljudskim pravima, svim silama se trude da nacionalizmu priljepe etiketu pokvarene i prevaziđene ideje. Globalizmu smetaju nacionalni identiteti, kao i identiteti uopšte, pa tako određeni centri moći izdašno finansiraju pokrete, organizacije i projekte; koje se bore protiv demokratskog ljudskog prava na identitet. Jedan od najvećih srpskih istoričara Milorad Ekmečić kaže o naciji:

„Uvek se mora postaviti pitanje – ako nacija nije prirodna pojava, šta ostaje od prirodnog prava čoveka na slobodu? Moderna demokratija je stvorena na načelima suveriniteta nacije.“

Dakle, ako neko zastupa demokratske principe, on ne bi trebao da ima averziju prema nacijama i nacionalizmima, jer su to postulati savremene demokratije. Šta više, moderne demokratske tekovine, izgrađene su na nacionalnim principima. “Ujedinjene nacije“, kao krovna konstrukcija cijele planete Zemlje, garant su poštivanja svih ljudskih prava.

Globalistički nacisti

Zagovornici globalizacije, koriste se svim metodama da naciju otjeraju na smetlište istorije. Nastoje da nacionalizam poistovjete sa pošastima i bezumljem fašizma i nacizma. Međutim, riječi samih predstavnika nacizma i fašizma govore da njih nisu nadahnjivale nacionalne ideje:

„Veliki nemački rajh će organizovati Evropu, srušiti granice koje još razdvajaju evropske narode i omogućiti im da lakše žive zajedno; za 50 godina ljudi više neće razmišljati o kategorijama nacije“. – Josef Gebels, nacistički ministar propagande

„Nacije ne predstavljaju čvrstu osnovu za novi poredak.“ – Albert de Stefani, ministar finansija fašističke Italije

Kada demokratske snage pobjeđuju ove mračne ideologije, s njima opet pobjeđuju i nacionalni principi.

Ono što nezdrav nacionalizam može da proizvede: odbojnost prema drugome, naziva se šovinizam. Međutim, svrstavanje svih vidova nacionalizma u šovinizam, nije korektno i ima tendenciju generalisanja predstave o nacionalizmu. Stvaraju se predrasude o nacionalistima, a ide se čak do toga da se nekim naučnim metodama želi dokazati da su nacionalisti, i uopšte ljudi koji drže do identiteta, zapravo manje ili prosječno inteligentne osobe. Sa druge strane, ljudi koji sebe ne vide kao nacionaliste ili tradicionaliste, nastoje se prikazati inteligentnijima.

Veber po metru kvadratnom

Vratimo li se na Teslin nacionalizam, ove pretpostavke lako je demantovati. Pogledamo li kroz istoriju, vidićemo da su jedni od najuglednijih Srba, bili i najveći nacionalisti.

Dositej Obradović, Vuk Karadžić, Jovan Dučić, Petar Kočić i mnogi drugi. Bacimo li pogled šire, takođe možemo vidjeti da i među svjetskim ljudskim veličinama ima dosta nacionalista.

Amerika, koja se smatra jednom od prvih demokratija i slobodarskih nacija, iznjedrila je Vašingtona i ostale velikane, a svi odreda su bili američki nacionalisti. Veliki Dostojevski bio je ruski nacionalista, ali ništa manje nije ni veliki svjetski pisac. General De Gol, francuski heroj i jedan od najupornijih boraca protiv nacizma i fašizma, takođe je sebe smatrao i francuskim nacionalistom.

Nacija i nacionalizmi, vječne su ljudske kategorije i njih neće moći pokolebati skorojevićke ideologije. Svijet će se možda jednog dana ujediniti, ali to će biti svjetska federacija slobodnih nacija i država, a nikako masa programirane radne snage.