AMERI, SKLONITE BONDSTIL! NATO NA KOSOVU ŠTITI MAFIJU!

Piše: Sergej Železnjak

Na Kosovu i u Crnoj Gori NATO štiti kriminalne režime i pokriva trgovinu narkoticima, šverc cigareta i trgovinu oružjem…

U toku je aktivno uspostavljanje multipolarnog sistema međunarodnih odnosa. Novi geopolitički savezi formiraju konture. Korak po korak odlazi u prošlost koncept svjetskog poretka zasnovanog na principu dominacije „jedne supersile i jednog vojnog bloka“.

Međutim, proces demontaže jednopolarnog svetskog poretka odvija se bolno i stremljenje ka zadržavanju globalne hegemonije dovodi do održavanja starih i stvaranja novih žarišta napetosti u mnogim zemljama i regionima. Balkan, koji se nalazi na raskrsnici civilizacija, odraz je dramatične slike globalne transformacije i svetskih protivrečnosti.

Balkan, Kavkaz i Srednja Azija

Približno na istoj geografskoj širini 42,7 nalaze se Kosovo Polje, glavni grad Bugarske – Sofija, glavni grad Kirgistana – Biškek, poznati vrh Kavkaza – planina Kazbek i niz drugih za svjetsku civilizaciju značajnih mjesta u Evropi i SAD. Govorimo o važnoj međuzavisnosti, još uvek u potpunosti naučno neistraženoj. Pritom, geopolitička paralela Balkan-Kavkaz-Srednja Azija takođe je jasno uočljiva. O tome svedoče mnogi istorijski, humanitarni, vojno-politički, ekonomski i drugi faktori.

S jedne strane, Balkan je geografski jugoistočna Evropa. Razumljivo je i da orijentacija zemalja regiona ka evropskim zemljama ima svoje geopolitičke i ekonomske osnove. S druge strane, Balkan za evroazijsku civilizaciju ima strateški značaj jednak onom koji imaju kavkaski ili regioni Centralne Azije. Evroazijskoj civilizaciji je za prosperitetan razvoj životno neophodno da se na Balkanu, Kavkazu i u Centralnoj Aziji održi ravnoteža interesa, što će rezultirati mirom i stabilnošću. Ovo dobro razumijemo i mi i naši oponenti.

Izlazak iz krvave istorije

Naziv „Pijemont Balkana“ Srbija je dobila još 60-ih godina XIX veka, pretendujući na ulogu jezgra, oko kojeg je, po njenoj zamisli, trebalo da se ujedine slovenske pravoslavne države, budući da ih je oslobodila jarma Otomanske imperije. U XX veku Srbija je dva puta bila u prilici da izvrši ujedinjujuću misiju. Posle Prvog svjetskog rata – u ulozi predvodnika Kraljevine SHS, a od 1929. – Jugoslavije. Nakon Drugog svjetskog rata, Beograd je postao centar integracijskog projekta ogromnih razmera – Socijalističke Jugoslavije i jedan od lidera Pokreta nesvrstanih. Bio je to prvi uspešan pokušaj uspostavljanja principa multipolarnosti svjetskog poretka.

Danas je u Srbiji i regionu u toku intenzivna potraga za novim modelom, koji će Balkanu u 21. vijeku obezbediti mir, stabilnost i konkurentnost. Ove ideje nalaze odraz u koncepciji „B4“ i projektu Balkanske carinske unije. Ovim pitanjima biće posvećen veći dio agende Balkanskog strateškog dijaloga. Razume se, nacionalni dijalog o Kosovu na inicijativu predsjednika Srbije Aleksandra Vučića govori o potrazi za putevima za izlaz iz posledica krvave drame raspada Jugoslavije.

Poligon za eksperimente

Region ne smije da bude poligon za geopolitičke eksperimente velikih sila. Davanjem svog suvereniteta stranom upravljanju balkanske zemlje dobijaju samo nova opterećenja i obaveze

Po mom mišljenju, trebalo bi izdvojiti tri ključna faktora neophodna za formiranje novog konkurentnog balkanskog modela 19. vijeka: demilitarizacija, suverenizacija i solidaran pristup učesnika dijaloga.

Razoružati Balkan

Balkan, kao raskrsnica civilizacija i sledstveno tome koncentracija napetosti, nije slučajno deklarisan kao „bure baruta Evrope“. Oba svjetska rata na najdirektniji način vezana su za Balkan. Protivrečnosti nagomilane vjekovima i iz generacije u generaciju sticana veština ratovanja i danas rizik od eskalacije bilo kakvog konflikta u oružani sukob čine vrlo visokim.

Zato sve razumne i odgovorne političke snage u svijetu moraju da potpomažu demilitarizaciju Balkana. Nažalost, NATO kao vojni instrument hegemonije bipolarnog, a kasnije jednopolarnog svijeta, preživjevši kao rudiment Hladnog rata, danas predstavlja glavni izvor nestabilnosti i sukoba na Balkanu.

Na teritoriji Kosova i u Crnoj Gori upravo NATO štiti kriminalne režime i pokriva trgovinu narkoticima, šverc cigareta i trgovinu oružjem. Stoga je neophodno izdejstvovati odlazak američke baze Bondstil s Kosova.

U Crnoj Gori, uvučenoj u NATO protiv volje većine građana, treba sprovesti narodni referendum, koji će odrediti žele li Crnogorci ili ne da budu dio vojno-političkog bloka, koji ih je bombardovao i pucao po njima 1999. Neophodno je zaustaviti i raskol u Makedoniji, čiji je cilj uvlačenje zemlje u NATO. Upravo postojanje ovih neriješenih problema objašnjava spremnost Srbije za kupovinu ruskog oružja.

Rusija je spremna da isporuči Srbiji potrebnu količinu naoružanja, i to je još jednom potvrdio ruski vicepremijer Dmitrij Rogozin tokom posete prilikom inauguracije Aleksandra Vučića. Sposobnost operativnog razmeštanja, raspoređivanja i uspješne primjene borbene tehnike koju Rusija pokazuje u Siriji predstavlja veoma ubjedljiv faktor. Ovaj faktor istovremeno može biti iskorišćen kao ubjedljiv argument za početak procesa razoružanja Balkana.

Siguran sam da Balkan ne treba da bude poligon za geopolitičke eksperimente velikih sila, jer što je manje vojnih komponenta u aktivnostima balkanskih država, mirnije i spokojnije će živeti narodi Balkana, Evrope i Rusije.

Nema besplatne večere

Pitanja povezana s gubitkom nacionalnog suvereniteta prisutna su na svakom susretu s našim balkanskim kolegama. Predajući korak po korak svoje državne funkcije spoljnom upravljanju, šta dobijaju zauzvrat balkanske zemlje? Samo nova opterećenja i nove obaveze. Međunarodni krediti se „pojedu“ pre nego što stignu do kapitalnih projekata.

Za „besplatne“ pristupne fondove kasnije će morati da plate sopstvenom zemljom, kao što se to desilo u drugim novoevropskim državama. Zbog toga pitanje vraćanja i očuvanja ranije izgubljenih nacionalnih ovlašćenja već dovoljno ozbiljno stoji pred balkanskim političkim elitama i u budućnosti to će se samo povećavati. Bez nacionalnog suvereniteta balkanskih država i poštovanja njihovih nacionalnih interesa od strane najvećih svetskih država, nadati se miru i prosperitetu na Balkanu bilo bi naivno.

Pitanja nacionalnog i vjerskog identiteta na Balkanu posebno su osjetljiva. Upravo balkanske međunacionalne protivrečnosti često su u istoriji bile okidač dramatičnih događaja, kao što je krvavi raspad Socijalističke Jugoslavije.

Stiže naoružanje

Rusija je spremna da Srbiji isporuči potrebno oružje, što je i Rogozin nedavno potvrdio Vučiću.

Zato je aktuelno pitanje formiranja solidarnih pristupa, koje bi gradili sami Srbi iz centralne Srbije, kosovski, crnogorski i bosanski Srbi i mnogobrojna srpska dijaspora. Važno je i da Srbi pokažu solidaran pristup prema Crnogorcima, bez obzira na raskole koje u Podgorici pokušavaju da stvore autori opasnih etnopolitičkih eksperimenata.

Očuvati identitete

Ovo bi bila dobra osnova za konstruktivni dijalog sa Albancima, kosovskim Albancima, Bošnjacima, Hrvatima, Muslimanima i drugim balkanskim narodima. Što se tiče spoljnih ključnih zemalja i međunarodnih organizacija, njihov zadatak je da održavaju i jačaju pozicije balkanskih partnera i da promovišu unutrašnji dijalog balkanskih zemalja.

Takvi solidarni pristupi svih učesnika procesa koji se odvijaju na Balkanu rezultiraće uravnoteženim interesima prije svega samih Balkanaca. Doprinijeće formiranju obostrano prihvatljivih rešenja na nivou država i međunarodnih organizacija. U ovom procesu, uslovljavanja i nametanje bilo kakvih rokova bili bi kategorički neprihvatljivi.

Sam proces razvijanja solidarnih pristupa doprinijeće smanjenju nivoa konfliktnosti između država regiona i približiće narode Balkana razumevanju šta je ono što ih ujedinjuje, a šta je etnička i verska osobenost, koja zahtijeva poštovanje i razumevanje od strane drugih naroda. Ovakav proces je u velikoj meri jedinstven i biće od koristi ne samo Balkanu, multinacionalnoj Evropi i multinacionalnoj Rusiji, već i ljudskoj civilizaciji uopšte.

izvor: Informer