AB revolucija – prevrat za očuvanje komunizma

Antibirokratska revolucija 1989. godine iznjedrila je ekipu na čelu sa predsjednikom Vlade Milom Đukanovićem, koja je uspostavila diktatutru, ponizila radnike, okrenula leđa tradicionalnim vrijednostima i rasprodala najvrednije resurse, naglašavaju predstavnici opozicije i radnika. Prije 26 godina, u tadašnjem Titogradu, 10. i 11. januara 1989. godine otpočeo je proces smjene komunističkog rukovodstva i na vlast su došli „mladi, lijepi i pametni”.

Nakon raspada DPS-a 1997. godine, dio aktera AB revolucije na čelu sa Đukanovićem preuzeo je vlast, koju drže i danas uprkos konkretnim optužbama da su umiješani u koruptivne afere i da su povezani sa organizovanim kriminalom.

Iz Nove srpske demokratije juče su saopštili da je AB revolucija još jedan primjer da se vlast kod nas promijenila prevratom, a slično se u Crnoj Gori dešavalo i proteklih 300 godina. Nosioci prevrata, kako je rekao portparol Nove Jovan Vučurović, bile su hrabre osobe koje su tokom tih aktivnosti rizikovale i život.

„AB revolucija je bila na dobrom putu, ali je stala na pola i na kraju nije otvorila demokratske procese. U ostalim komunističkim državama u istočnoj Evropi došlo je do promjene vlasti, a u Crnoj Gori je sve ostalo isto jer je umjesto promjena na vlast došao komunistički podmladak i tako je faktički zadržano isto stanje koje je bilo od 1945. godine“,  rekao je Vučurović.

On smatra da taj komunistički podmladak nije želio da usvaja demokratske norme, a umjesto višestranačja dobili smo vlast koja se održava krađom izbora, ucjenama, zloupotrebama i drugim podvalama. Konačno, navodi Vučurović, krađom na predsjedničkim izborima 1997. godine slomljena je kičma svim demokratskim procesima i uspostavljena je diktatura koja traje i danas.

S druge strane, poslanik DPS-a Predrag Sekulić smatra da je AB revolucija bila put ka promjenama u Crnoj Gori, koje su trijumfovale 2006. godine kada je Crna Gora postala nezavisna država. Sekulić odbacuje opozicione optužbe i tvrdi da je politika DPS-a i saveza na vlasti bila najbolji odgovor na sve izazove.

„Znamo svi šta se dešavalo devedesetih i sa čime smo bili suočeni. Crna Gora je očuvala mir i sve građanske vrijednosti, otvorila je vrata brojnim izbjeglicama i ostala van ratnih razaranja. Došli smo do nezavisnosti, nastavljamo put ka EU i NATO-u. Sada je i više nego jasno da imamo ubjedljivo najnesposobniju opoziciju u Evropi“;  rekao je Sekulić za „Dan”.

Iz medijskog centra SNP-a saopšteno je da je narod Crne Gore prije 26 godina, iz današnje vizure događaja, bio izmanipulisan i prevaren s obzirom na to da je tadašnja vlast smijenjena zbog „nesposobnosti i bahatosti”. U SNP-u kažu da su „mladi, lijepi i pametni”, koji su i danas na vlasti, ali u različitim dresovima, tada tražili ostavke stare garde koja „nije umjela da brine o narodu, već o „svom ličnom interesu i interesu njima bliskih ljudi, računajući rođake, prijatelje i kumove”.

„Posebno je interesantno što bi građani današnje Crne Gore iz istog razloga smijenili i ovu vlast, ali ne zbog „pojedenih jaganjaca i nekoliko službenih putovanja”, već zbog katastrofalne socioekonomske politike kojom su građani dovedeni do prosjačkog štapa. Oni koji su tada smijenili „nedemokratsku vlast“ i danas su na vlasti i demokratijom zovu krađu glasova na izborima, razne izborne manipulacije uz čiju pomoć opstaju na vlasti, rasprodaju državnu imovinu, zakidaju penzionere za njihova lična primanja, nameću razne poreze građanima, aktiviraju nacionalizam po potrebi, namjeravaju da Crnu Goru uvuku u NATO ne pitajući njene građane“, smatraju u SNP-u.

Kako su rekli, valja podsjetiti da je prije 26 godina iskorišćen nacionalni osjećaj ali i ljubav prema Jugoslaviji za kojom i danas pati većina građana Crne Gore. 

Crnogorski radnici u najtežem položaju

Predsjednik Udruženja za prava radnika „Status“ Radoje Lakušić smatra da su prava radnika danas u Crnoj Gori dovedena na najniži nivo u Evropi.

„Poslije više od četvrt vijeka od uvođenja novog društveno-ekonomskog sistema i vladavine sadašnje vlasti, radnici iz doba komunizma, a i njihove porodice, prisjećaju se sistema samoupravnog socijalizma i prava radnika i društvenog uređenja sa najsavršenijim sistemom u Evropi sa stanovišta prava radnika, kojem su mogli pozavidjeti i građani zamalja Skadinavije“ kaže Lakušić, dodajući da je samo jedno bilo tačno da „Godine počinju januarom“.

Rasprodata državna imovina

Čelnik Udruženja obespravljenih radnika ,,Vunka” iz Bijelog Polja Dragan Šćepanović kaže da su radnici danas u katastrofalnom položaju.

„Kukala nam majka šta nam ti džemperaši uradiše. Uništiše sve živo. Nema više skoro ničeg što bi mogli da upropaste. A došli su na vlast onom čuvenom revolucijom ispred Skupštine Crne Gore u Podgorici i kazali da dolazi neko drugo, bolje, vrijeme. Jeste došlo drugo vrijeme, ali ne da nije bolje, nego gore sigurno ne može da bude“, naveo je Šćepanović.

Korak unazad

Politički analitičar Dragiša Janjušević ocjenjuje da je AB revolucija 1989. godine, objektivno bila korak unazad jer je formirana vlast koja je u socioekonomskom smislu, što se najbolje danas vidi, nanijela veliku štetu državi. Janjušević tvrdi da je situacija u Crnoj Gori vrlo složena.

„SFRJ je 1989. godine bila na korak od članstva u EU, sada je Crna Gora, nakon 26 godina, makar šest-sedam godina od EU. To je najbolji pokazatelj za sve, a da ne govorimo da je na planu demokratizacije političkog sistema urađeno vrlo malo“, kaže Janjušević.

Istorijat

Prva javna okupljanja na kojima se izražavala solidarnost sa Srbima i Crnogorcima na Kosovu, u Crnoj Gori su počela još 1988. godine. Glavni miting održan je 20. avgusta 1988. godine. Crnogorsko komunističko rukovodstvo bilo je nešto odlučnije nego što je bio slučaj u Vojvodini i održalo se pola godine nakon avgustovskog mitinga. U međuvremenu se dogodio i incident kod Žute grede, kada je policija tukla nenaoružane radnike i spriječila legitimno izražavanja nezadovoljstva. Ipak, 11. januara 1989. godine u Titogradu je održan do tada najveći miting, na kome se okupilo više stotina hiljada ljudi. Suočeni s takvim izlivom nezadovoljstva, članovi crnogorskog rukovodstva podnijeli su ostavke, pa je izabrano novo rukovodstvo koje su u prvom redu činili Milo Đukanović, Momir Bulatović, Svetozar Marović i Milica Pejanović Đurišić.