Zločin bez kazne: Godišnjica pogroma nad Srbima na Kosmetu (VIDEO)

Priredio: Đorđe Bojanić

Prije 15. godina na Kosovu i Metohiji izbili su najveći etnički zločinački motivisani sukobi od starne šiptara i dolaska međunarodnih snaga u okupiranoj srpskoj pokrajini.

Taj dan nazivamo pogrom, a može se nazvati i genocid, evo i zašto.

Zar, zatiranje svega srpskog što je od antičkog doba građeno, te uništene crkve, manastiri, groblja, spomenici, ti pisani dokumenti, sva ta starina, oslikana, sve te uništene freske, ta uništena kultura, duhovnost i fizičko uništenje ljudi… zar to nije gennocid nad jednim narodom, koji se našao usamljen dok je na svo to razaranje i uništavanje mirno gledala ta demokratska Evropa?

Pitam se, kakav je to narod koji uništava groblja, koji se i na mrtvima iživljava, kao i nad moštima svetaca (možda je to tako, kod onih koji nemaju svoje svetitelje i istoriju).

Ovo ne smemo da smetnemo sa uma… dok su šiptarski zlikovci rušili i palili naše svetinje uz prećutnu dozvolu evropskih sila, uporedo su gradili su ono što nikada nisu imali u tom broju, od tada su sagradili preko 500 novih džamija, obeležavajući tako teritoriju koja nikada nije bila njihova i na taj način pokušavaju da pokažu da je to njihova zemlja, ona koju su oteli i danas okupirali.

Da ne zaboravimo da je veliko zlo Srbima učinjeno do 17. marta, a 17. mart bio je samo vrhunac varvarstva i zločina.

Do 17. marta proterano je više od 250000 Srba, ubijeno preko 1.300, a toliki je i broj kidnapovanih o čijoj se sudbini ni do danas ništa ne zna, spaljeno je i uništeno 70 hiljada srpskih kuća i 115 manastira i crkava.

Treba spomenuti i nečuveni albanski vandalizam i divljaštvo na srpskim grobljima na Kosmetu, i to je način brisanja tragova, ovako zatiru neprocenjeno bogatstvo kamene ornamentike i simbolike i ništa manje, jezičko nasleđe. Danas preko srpskih groblja oni bahato prave puteve i deponije!

Na dve trećine teritorije KiM (ukupna površina 10.886 km2) u potpunosti uništili, od 1999. godine, na više od 280 srpskih groblja više od 10000 spomenika što je nečuveno divljaštvo u Evropi.

Vidimo na slici muslimansko (albanskog) groblje u severnom delu Kosovske Mitrovice… koje nije ni taknuto, a tako i treba. Svaka čast Srbima iz Mitrovice. Ovo je primer iz koga se mnogo može naučiti. E to su prosvećeni i civilizovani ljudi !!!

Zato i nije nikakvo iznenađenje bilo u tom dvodnevnom sukobu na Kosmetu 17. marta 2004. godine. Sukobi su izbili kada su nakon što je UNMIK policija pronašla tela dvojice albanskih dečaka u reci Ibar, na severu Kosova i Metohije. Masovne demonstracije Albanaca, koji su za nesreću neopravdano optužili Srbe, izbile su najpre u južnom delu Kosovske Mitrovice, a tokom dana su se proširile na druge delove Kosova i Metohije.

U dva dana neshvatljivog zločinačkog nasilja albanski ekstremisti ubili su 28 ljudi, a više od 900 osoba je povređeno, među kojima su bili i pripadnici međunarodne i kosovske policije. U neredima je uništeno ili oštećeno oko 900 kuća, oskrnavili su i srpske kulturno-istorijske spomenike, oko 35 pravoslavnih crkava i manastira, a nekoliko hiljada Srba napustilo je svoje domove.

Procenjuje se da je više od 4.000 Srba izgnano iz svojih vekovnih ognjišta širom Kosova i Metohije.

Ovaj pogrom doveo je do masovnog progona Srba, najmasovnijeg od 1999. godine i zločinačke NATO agresije na Saveznu Republiku Jugoslaviju.

O ovim događajima snimljeno je nekoliko dokumentarnih filmova.

Srbija je 21. marta 2004. proglasila dan žalosti zbog žrtava tokom nemira.

Zbog napada na srpske enklave, u gradovima u Srbiji protestovalo je više hiljada ljudi. Istog dana kada je na Kosovu i Metohiji izbilo nasilje.

Pored javnih osuda od svih međunarodnih aktera mnogi učesnici su do danas ostali nekažnjeni a i neprocenjiva šteta nije sanirana.

Ubijeni Srbi

• Spasojević Borivoje (1941), 17. mart, Kosovska Mitrovica, pokošen rafalom
• Jana Tučev (rodom iz Makedonije, 1968), 17. mart, Kosovska Mitrovica, ubijena iz snajpera
• Nenad Vesić (1950) 17. mart, Lipljan, podlegao ranama zadobijenim od bombe
• Dobrivoje Stolić (1954), 17. mart, Drajkovci kod Štrpca, ubijen pucnjem na kućnom pragu
• Borko Stolić (1982), 18. mart, Drejkovci kod Štrpca, podlegao ranama zadobijenim pucnjem na kućnom pragu
•  Slobodan Perić (1952), 17. mart, Gnjilane, izboden metalnom šipkom
• Zlatibor Trajković (1951), Kosovo Polje, spaljen
• Dragan Nedeljković (55), 17. mart, Prizren, izgoreo u zgradi bogoslovije u Prizrenu

Srušene i zapaljene srpske crkve i manastiri 17, 18. i 19. marta:

Manastir Devič, Srbica, 1434. god
Manastir Svetih Arhanđela, Prizren, XIV vek
Saborna crkva Svetog Đorđa, Prizren, 1887.godine
Crkva Vavedenja, Belo Polje, Peć, XVI, XIX vek
Crkva Svetog Nikole, Priština, XIX vek
Crkva Uspenja Bogorodice, Đakovica, XVI, XIX vek
Crkva Svetog Kralja Uroša, Uroševac, 1933. god
Crkva Bogorodice Ljeviške, Prizren, 1306/1307. god
Crkva Svetog Nikole (Tutića), Prizren, 1331/1332. g.
Crkva Svetog Spasa, Prizren, 1330. god.
Crkva Vavedenja – Svete Nedelje (Markova), Prizren, XIV vek
Crkva Svetog Đorđa (Runovića), Prizren, XVI vek
Crkva Svetog Save, Kosovska Mitrovica, 1896. g.
Crkva Svetog Andreja Prvozvanog, Podujevo, 1930.g.
Crkva Svetog Nikole, Kosovo Polje, 1940. god
Crkva Svetog arhanđela Mihajla, Štimlje, 1922. god
Crkva Svetog Pantelejmona, Prizren, XIV, XX vek
Crkva Svetih Vrača, Prizren, XIV, XIX vek
Crkva Svete Nedelje, Živinjane, XVI, XIX vek
Crkva Svete Nedelje, Brnjača, Orahovac, 1852. god
Crkva Svetog Lazara, Piskote, Đakovica, 1991/1994.g.
Crkva Svetog Ilije, Bistražin, Đakovica, XIV vek/1930. god
Crkva Svetog Jovana Preteče, Peć
Crkva Svetog Jovana Preteče, Pećka Banja, 1997. god
Crkva Svetog Ilije, Nekodim, Uroševac, 1975. god
Crkva Svetog Petra i Pavla, Talinovac, 1840. god
Crkva Rođenja Bogorodice, Softović, prva polovina XX veka
Crkva Svetog Pantelejmona, Donja Šipašnica, Kosovska Kamenica
Crkva Svete Katarine, Bresje, Kosovo Polje
Crkva Svetog Ilije, Vučitrn, 1834. god
Crkva Rođenja Bogorodice, Obilić, XX vek
Crkva Svetog Petra i Pavla, Istok, 1929. god
Crkva Svete Petke, Vitina
Zgrada Bogoslovije, Prizren, 1872. god
Zgrada Vladičanskog dvora, Prizren, XX vek

Đorđe Bojanić, prof. istorije i glavni urednik sajta http://www.srpskaistorija.com/