Zbogom, časni Vladiko Milutine! Carstvo Ti nebesko!

Jutros, u 6:00 časova, u KBC ”Dragiša Mišović” u Beogradu, od posledica korona virusa preminuo je Episkop valjevski g-din Milutin.

Eparhija Valjevska je u saopštenju datom tokom prošle sedmice potvrdila da je Episkop Milutin pozitivan na korona virus, ali i oštro demantovala informaciju koju su dali kako su naveli “čelni ljudi Valjeva”, optuživši vladiku da je primio delegaciju iz Italije zbog čega je korona virus proširen u gradu.

Vladika Milutin ostaće upamćen kao skroman, blag i čovjek pun ljubavi za svoju Crkvu i svoj narod. Rodoljub, domaćin, filantrop…

Za Episkopa obnovljene Valjevske eparhije Vladika Milutin, izabran je na Majskom zasijedanju Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve, a ustoličen 24/11. septembra 2006. godine u Hramu Vaskrsenja Hristovog u Valjevu.

Rođen je 10. januara 1949. godine u selu Mijači, nadomak Valjeva, od oca Milorada i majke Cvete (rođ. Petrović). Osnovnu školu učio je u selu Poćuta. Sa 14 godina odlazi u manastir Kaona gde biva iskušenik do 26. oktobra 1963. godine, kada od tadašnjeg Episkopa šabačko – valjevskog Jovana (Velimirovića), bratanca Svetog Vladike Nikolaja Lelićkog, prima monaški postrig u manastiru Petkovica, dobivši ime Milutin po vladaru iz svetorodne loze Nemanjića, jedom od najvećih ktitora u hrišćanskoj istoriji. Sjutradan, na praznik Svete Petke, u istom manastiru rukopoložen je u čin đakona, a na Mitrovdan u Osečini u čin jeromonaha.

Godine 1967. odlazi u dvogodišnju monašku školu manastira Ostrog. Uspješno je završava, vraća se u manastir Kaona, gdje postaje namjesnik i paroh.

Srednjoškolsko obrazovanje stekao je u Bogosloviji „Sveti Sava“ u Beogradu. Studije otpočinje na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu da bi, nakon završene prve godine, otišao u Sjedinjene američke države na PBF „Sveti Sava“ u Libertvilu, gdje je sa uspjehom diplomirao.

Šest mjeseci obavljao je dužnost sekretara Eparhije kanadske, a narednih šest paroha u Nijagari. Potom se vraća u Kaonu na mjesto nastojatelja manastira. Zajedno sa manastirskim bratstvom, svojim angažovanjem doprinio je svekolikom napretku svetinje.

Godine 1979. poklonio se Grobu Hristovom u Jerusalimu. Činom sinđela, Episkop Jovan (Velimirović) odlikovao ga je 1981., a protosinđela 1987. godine. Naslednik Vladike Jovana na tronu Eparhije šabačko – valjevske, Episkop Lavrentije (Trifunović) 1994. godine unapređuje ga u čin igumana, a 1998. u čin arhimandrita. Starešina kaonske obitelji postaje 1996. godine, kada mu Vladika Lavrentije na staranje povjerava i manastir Lelić, koji time postaje metoh Kaone.

Dužnost arhijerejskog namesnika posavotamnavskog obavljao je od 1999. do 2003. godine, kada postaje arhijerejski zamjenik. Na tom položaju zatiče ga izbor za Episkopa australijsko – novozelandskog.

Nakon tri godine službovanja na „petom kontinentu“, odlukom Svetog Arhijerejskog Sabora SPC vraća se u zavičaj, na tron Eparhije valjevske, ponovo vaspostavljene nakon 200 godina.

Izvor: sabornik.net

Pročitajte JOŠ:

Od posledica virusa korona: Preminuo episkop valjevski Milutin