Zašto Rusi slave Dan pobjede, a Zapad – Dan Evrope, uz „flertovanje“ sa neonacizmom

Piše: Jurij Rubcov/FONDSK

Tvrdnju da su Sovjetski savez (istorijska Rusija) sa jedne, i zemlje Zapada (koje su pripadale antihitlerovskoj koaliciji) sa druge strane – ratovali protiv istog neprijatelja, nesporna je. A, čin se da su ipak, na neki način, učestvovali u različitim ratovima.

Pogledajmo odnos kkopnenih sila na centralnim ratnim poprištima tokom Drugog svjetskog rata. Na Sovjetsko-Njemačkom frontu Crvena armija, ljeta 1941. godine, borila se protiv 190 njemačkih divizija i njihovih saveznika (95,5% kopnenih snaga Njemačke), u novembru 1942. – sa 266 divizija (95,5%), u januaru 1944. – sa 245 divizija (92,1 %). Čak i nakon otvaranja drugog fronta u Evropi, protiv Crvene armije konstantno se borilo od 195 do 240 divizija, dok su na zapadnom frontu protiv angloameričkih saveznika dejstvovale najviše 75 divizija Vermahta.

Sovjetske oružane sile izvršile su 37 strateških operacija protiv njemačkih hordi zla, dok su njihovi saveznici na zapadnom frontu imali svega 6 – po 3 strateške operacije na italijanskom i sjevernoafričkom tlu.

Kojom cijenom je plaćena pobjeda? Poginulo je skoro 11,3 miliona ljudi iz sastava sovjetske vojske, dok su Britanija i SAD izgubile 2,3 miliona vojnika i oficira!

Otkud takva nesrazmjera u gubicima? Falsifikatori istorije uslužno će ocijeniti da razlog leži u lošem komandovanju.

Ali, ko bi mogao da pomisli da bi saveznici imali manje žrtava u slučaju da su baš oni uništili 607 neprijateljskih divizija. Činjenice govore da su oni svi zajedno u zapadnoj Evropi, Italiji i sjevernoj Africi uništili 3 puta manje – 175 divizija. Luftvafe je tokom borbi izgubila je 100 hiljada aviona, a od toga preko 77000 u borbi protiv Sovjeta. Crvena armija je, takođe, uništila ili zaplijenila ¾ njemačkog vojnog arsenala.

Naravno niko ne želi da kaže da je za naše saveznike rat bio „lagana šetnja“, ali brojke govore same za sebe. Posebno valja apostrofirati činjenicu da su oni drugi fron otvorili tek u junu 1944. godine, kada je kičma nacističke aždaje već bila slomljena, i to nisu uradili oni nego Crvena armija. Dakle, kako god oni na to gledali ipak smo bili dio različitih ratova.

Ove razlike odrazile su se i u datumu praznika. Oni pobjedu slave 8-og a mi 9-og. Nije razlog dvočasovna razlika između moskovskog i srednjeevropskog vremena, ali to je duža priča…

Na kraju krajeva neka svak slavi onda kad hoće, ali boli činjenica da je dan pobjede nad nacizmom u brojnim zemljama zapada – događaj drugog reda. Čak pokušavaju i nama da oduzmu pravo da 9. maj pominjemo kao ključni događaj 20. vijeka. Naročito su agresivni „mladonatovci“ – Poljska, Ruminija, Bugarska, Češka i zemlje Baltika. Talas skrnavljenja spomenika Crvenoj armiji obično prate optužbama da ona nije oslobodilačka, već okupatorska vojska.

Pokušavaju da u istu ravan, cinično i nepošteno postave nacističku okupaciju koja je odnijela milione života, zločine kolaboracionista i oslobodilačku misiju Crvene armije.

Zašto SAD, Velika Britanija i Francuska, kao dio antihitlerovske koalicije, ravnodušno posmatraju takve postupke? Na kraju krajeva, na ovaj način vrijeđaju i uspomenu na njihove pretke, borce sa nacizmom, koji su sa zapada krenuli u susret Crvenoj armiji.

Odgovor je prost – SAD, NATO i EU spremne su da oproste svojim novim partnerima idealizaciju nacizma zarad podgrijavanja rusofobne ideologije i antiruskog kursa u cjelini.

Da li je iko na zapadu podigao glas protiv marša veterana i pristalica „Vafen-SS“ u Rigi i Talinu. Zar je ikome na Zapadu stalo do toga što je Ukrajina, kojoj su puna usta evropskih vrijednosti, dan osnivanja zločinačke UPA (zabranjena u Rusiji), odgovorne za ubistva desetina hiljada mirnih Ukrajinaca, Bjelorusa, Rusa, Poljaka i Jevreja – proglasila za državni praznik. Da li je makar jedna zapadna ambasada osudila nedavni marš pristalica zločinačke SS divizije „Galičina“?

Sve objašnjava jedna parola neonacista – „Mi smo snaga koja će ratovati u Moskvi“!

Pročitajte još:

Ruski ekspert: U Ukrajini moguć „crnogorski scenario“; vjernici će „prizemljiti“ bogoboračku vlast