Zajedno smo sigurniji i jači

Piše: Batrić Babović 

Ovo je možda najbolji slogan koji se mogao naći na jednom bilbordu. Pošto knjige, dnevne novine i nedeljnici ne pohode ljudske dlanove, a portali donose svjetlosnobrzinske izmjene naslova, članaka i sadržaja, bilbord postaje svetionik nade i vidno polje pogleda, koje nam svetske sile i moćne imperije neopaženo plasiraju u svijest i savjest kolektivnog bića.

Preko fasadnih poruka i televizijskih reklama upravlja se pameću i memorijama svih starosnih uzrasta, obrazovnih profila i posebno određenih ciljnih grupa.Ovaj reklamni pano je najvažniji za njegove konstruktore, zato što trebaju okeani vremena i bilioni mehanizama da se opere i prekreči 1999. godina. Na sve moguće konvencionalne načine potrebno je predati zaboravu srušene mostove, pruge, sprženi autobus Niš ekspresa kod Podujeva, žeteoce u Starom Grackom, monaha Haritona i raspeće raško-prizrenske eparhije, Kristalnu noć iz marta 2004.godine, vozove po kanjonima i usjecima, Grdelice i Sićevačke klisure, „kolateralne štete“, bombardovanja Beograda, Novog Sada, Niša, Prištine, Prizrena, Peći, Danilovgrada, Murine, sto milijardi dolara materijalne štete načinjene SRJ, ubijene dječje, zrele i staračke živote, njihove Sudnje Dane i Višnje Jerusalime, svaku dušu koja je sama vječnost, što nema cijenu u evrima i dolarima po mjerilima vojno-industrijskih kompleksa sa one strane Atlantika... Pošto je nemoguće pobiti svjedoke 1999.godine, uništiti pamćenja na zločine koji su tada počinjeni prema Saveznoj Republici Jugoslaviji i njenom stanovništvu, onda valja krenuti stopama Alen Dalasovih doktrina. A cilj i smisao takve razaračke škole i opasne operacije, jeste ostvarenje svih vrsta poroka u srpsko – crnogorskom društvu. I naravno spaljivanja istorijskih pamćenja, kolektivne narodne svijesti i usađivanje jajeta „meke moći“ u polog uma tradicionalnog slobodomislećeg bića i pravoslavlja.

Legitiman čin naših vjekovnih prijatelja, ili surovih prijatelja po svetom Nikolaju Ohridskom i Žičkom.A po drugom aršinu kojim autori bilbordne poruke mjere učinak, to je zapravo najbolja namjera i vrhunska namjena prijateljima Zapada. Jedan ugao gledanja ne opravdava drugi. Evo ruka, kao slogan zajedništva i prijateljstava traži drugu ruku. Pokajanje je jedini izvor druge ruke, uz davno izgovorene riječi patrijarha Germana iz Jasenovca, sa kojima idu kao opomene Marice Mirić, Milice Rakić, osiromašeni uranijumi, obogaćena umiranja, nepoznanice medicine sa čelnim pozicijama u društvu malih ljudi za veliko vrijeme.

Marinos Ricudis je sa osmjehom išao na suđenja u Pireju, zato što Termopilus nije želio bombardovanje pravoslavne braće u Srbiji i Crnoj Gori. Vojnici iz Crne Gore čiji su preci nosili medalje Miloša Obilića kroz istoriju i sjećanja, u misiji na Kosovu i Metohiji brišu metohe i artikulišu stavove Prizrenske Lige. Sve to je vidno na tv reklamama i blaziranim osmjesima, nezahvalnih učesnika još nezahvalnije lažnovjerujuće uloge.Konstantno teče proces promjena generacijskih vrednovanja, pristupnih puteva istoriji i modernim društvenim tokovima, koji su stimulisani Alenovim bojevim glavama najtananijih soft power-a. Dok italijanski i grčki avioni danas čuvaju crnogorsko nebo i postaju prirodno stanje u crnogorskoj vojnoj tradiciji i zapadnoalijansnoj doktrini, a naši natoizovani vojni profesionalci Prizren i Peć gledaju očima metohijskog posleratnog komunizma i novotvorinskog globalizma koji nema jedinicu za standardizaciju, Ricudisi fale Crnoj Gori, makar u istoj mjeri kao i iskrene poruke s one strane okeana. Sve je to važno u ime Halijarda, kao i u ime nevino postradalih žrtava bombardovanja 1999.godine koje je nabrojao ljetopis novog kosovsko metohijskog raspeća blaženopočivšeg mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija. Od ideologa bilborda treba usvojiti poštovanje Ustava i načela demokratije, odnos prema unutrašnjem uređenju države i običajno pravo predsjednika države prema zakletvi nad Biblijom. Sa ovim imenima bićemo ljepši i jači. Bez ovoga, naši međusobni odnosi ličiće na nepokajanosti i stalno Pilatovsko pranje ruku hegemonske strane. Subjekat na koji se djeluje metodama Velikog Brata, sve više postaje zombiran i zumiran novitetima, mediokritetima i idiotima sa svim oblicima i vrstama izobličenja. Marinos Ricudis je izgleda veći Kosovac i Crnogorac od zvaničnih adresa Beograda i Podgorice. Sigurno je da ožiljci rata 1999. traže meleme , koji i dalje ne stižu sa kote koja je iskopala oči jednog naroda i njegove istorije.

Čekanje je jedino nadanje, samo što danas bilbordi umjesto Brzica novog doba, još efikasnije rade svoj alendalasovski, tumorskim načinom sazdan posao, u mračnim arhivama dubokih močvara novog doba. Za uspjeh bilbordizacije potrebno je sadejstvo autohtone vertikale domaćeg etosa. Igre za svijesti i izobličavanje savjesti ne prestaju, kao ni bilbordi što ne liče na nas. Koliko ličimo na sebe pokazaće vrijeme pred nama i istorija za nama. I još ponešto što je odavno palo u zaborav. A kao što je svakom u konačnom poznato, zagonetkama nikad kraja ! Ako kraja u globalističkom beskraju uopšte i ima !