Vjerujem u Boga i Srpstvo: Godišnjica smrti velikog Jovana Dučića

Na današnji dan, 7. aprila 1943. g, u mestu Geri, u SAD-u, preminuo je Jovan Dučić, srpski književnik i diplomata.

Rođen je u Trebinju, između 1871. i 1874. g, gde je završio osnovnu školu, a potom se školovao u Mostaru, Sarajevu i Somboru.

Kao učitelj je službovao u Bijeljini, ali ga odatle proteruju austrougarske vlasti, zbog kritike režima u pesmama „Oj, Bosno“ i „Otadžbina“. Odatle je prešao u manastir Žitomislić, pa u Mostar, gde se, zajedno sa Aleksom Šantićem, angažovao u srpskom kulturno-umetničkom društvu „Gusle“ i bio jedan od pokretača lista „Zora“.

Zajedno Svetozarom Ćorovićem, istaknutim istoričarem i kulturnim radnikom, biva proteran iz Mostara, 1899. g, odakle odlazi u Ženevu i Pariz, na doškolovavanje.

Od 1910. do 1941. g. je u diplomatskoj službi Kraljevine Srbije, Kraljevine SHS i Kraljevine, službujući u Carigradu, Sofiji, Rimu, Atini, Ženevi, Kairu, Budimpešti, Bukureštu i Madridu. Po okupaciji Jugoslavije, u aprilu 1941. g, prelazi u Lisabon, a odatle odlazi u SAD, gde se istakao među srpskom dijasporom, pišući o ustaškom genocidu nad Srbima u NDH.

U jeku ratnih dešavanja ga je zatekla i smrt, a njegovi posmrtni ostaci su pohranjeni u portu srpskog manastira Sv. Save u Libertvilu, u državi Ilinois, gde su počivali sve do oktobra 2000. g, kada su preneti u manastir Hercegovačka Gračanica, pesnikovom zavičaju. Pisao je i poeziju i prozna dela, među kojima se ističu „Pesme sunca“, „Pesme ljubavi i smrti“, „Carski soneti“, „Plava legenda“, „Gradovi i himere“, „Blago cara Radovana“, „Federalizam ili centralizam“, „Jugoslovenska ideologija“.

Bio je redovni član Srpske kraljevske akademije, preteče SANU-a. Njemu u čast se u Trebinju svake godine održava manifestacija Dučićeve večeri, gde se dodeljuje nagrada za pesništvo, koja nosi njegovo ime.

Izvor: Fejsbuk profil Saše Adamovića