Veliki „teret“ manjinske vlade: Kredit-efendija Ibrahimović i „evroljub“ Vuksanović

Bošnjačka stranka (BS) je, u začetku, dala nepodijeljenu podršku manjinskoj Vladi koju bi predvodio lider URE, Dritan Abazović. Nedavno su, za njih prilično netipično, izrazili spremnost da teme koje decenijama dijele naše građane, a koje su po potrebi „reciklirali“ – „stave pod tepih“.

Uveliko se spekuliše da bi lider BS-a Ervin Ibrahimović mogao zauzeti mjesto ministra za kapitalne investicije u novoj Vladi, koju bi sa čak 30 poslanika u parlamentu kontrolisao njegov dugogodišnji partner – Milo Đukanović.

Osim što je pristao da učestvuje u pokušaju otimanja crkvene imovine, Ibrahimović je poznat i po „kapitalnoj“ vještini dobijanja kredita po ekstra-povoljnim uslovima. Naime, poznato je da je lider Bošnjaka postao vlasnik stana od 73 metra kvadratna, koji je uzeo uz pomoć 40.000 evra stambenog kredita, sa ratom od oko 40 evra mesečno.

Ukoliko bi bio jednako vješt i u državnim poslovima, i bio kadar da za građane isposluje ovako povoljne kredite, nesumnjivo bi Ibrahimović bio „kapitalac“ nove Vlade. Ipak, iskustvo nam „šapuće“ da bi bilo kudikamo drugačije.

Još jednog „kapitalca“ Abazovićeva Vlada mogla bi da pronađe i u redovima Hrvatske građanske inicijative (HGI), koja je u utorak saopštila da je spremna da bude dio nove Vlade Crne Gore.

Ovu, ničim zasluženu „sreću“ za naše građane, iz HGI-ja su prokomentarisali ovako:

“Posebno pozdravljamo izraženu želju Abazovića da budemo dio 43. Vlade Crne Gore, zajedno s političkim predstavnicima drugih manje brojnih naroda. Hrvatska građanska inicijativa je od samog početka isticala značaj buduće manjinske Vlade, a s vlastitih pozicija i sada daje doprinos njenoj realizaciji. Smatramo da je ona izraz odgovornosti prema Crnoj Gori i njenoj budućnosti.”.

Ne čudi odluka HGI-ja da bude dio nove vlasti, premda im rezultati izbora ne daju za pravo. Valja podsjetiti, ipak, da je njihov lider, osim što je takođe direktno učestvovao u pokušaju „podržavljenja“ svetinja, do sada bio odgovoran isključivo prema vlastitom „džepu“ i budućnosti, bespogovorno služeći interesima palog režima.

Pošto u Crnoj Gori patimo od „epidemije zaboravnih“, red je da PONOVO podsjetimo na „doprinose“ Adrijana Vuksanovića multinacionalnom i multivjerskom „skladu“ u Crnoj Gori.

1. Glas Adrijana Vuksanovića u Skupštini Crne Gore bio je presudan da se majkama sa troje i više djece ukine novčana nadoknada koja im je prethodno bila odobrena.

2. Glasao je u Skupštini Crne Gore za usvajanje Zakona o uređenju prostora i izgradnji objekata, Zakona koji je omogućio potpunu prostornu devastaciju i „budvanizaciju“ Crne Gore, što je svakome vidljivo na svakom koraku. Pri tome je, podsjetimo građane Crne Gore, Vuksanovićev glas čak bio presudan da se ovaj Zakon usvoji.

3. Agencija za sprječavanje korupcije zvanično je utvrdila da je NVO “Duks Kroatorum”, čiji je Adrijan Vuksanović predsjednik, ugrozila javni interes u postupku raspolaganja državnom imovinom kad je u pitanju Dom kulture u Donjoj Lastvi, čiji je zid NVO “Duks Kroatorum” protivzakonito dao u zakup kompaniji “Luštica Development” i od toga isto tako protivzakonito prihodovao novac.

Sramota g. Adrijana Vuksanovića tim je veća što je u tom periodu bio predsjednik Odbora Skupštine Crne Gore za evrointegracije. Zaista je, bez ikakve sumnje, pružio “pravi” primjer kako treba ići u te integracije.

4. Adrijan Vuksanović je i predsjednik HGI-ja, stranke za koju je Državna revizorska institucija godinama u svojim izvještajima konstatovala teške finansijske malverzacije (način na koji je g. Vuksanović došao na mjesto predsjednika HGI-ja, više nego dubioznom smjenom Marije Vučinović, posebna je priča. Utoliko više što se isti Adrijan Vuksanović samo dva-tri mjeseca prije smjene Marije Vučinović hvalio kako je HGI jedina stranka u Crnoj Gori na čijem je čelu žena).

5. Adrijan Vuksanović poslanik HGI-ja u Skupštini Crne Gore oktobra 2016. nije postao glasovima Hrvata u Boki Kotorskoj (gdje Hrvata ima najviše u Crnoj Gori), nego glasovima izvjesnih glasača na sjeveru Crne Gore (što je mjesecima bilo predmet sprdnje u medijima i na društvenim mrežama). Konsekventno, on NIKAD nije imao NIKAKAV legitimitet da predstavlja Hrvate u Skupštini Crne Gore.

6. „Dobronamjerni“ Adrijan Vuksanović je glasao za Zakon o slobodi vjeroispovjesti. Iako je, onda kada mu se to činilo politički profitabilnim, obijao pragove Matice srpske i Srpske kuće, Vuksanović je kao pripadnik jedne nacionalne manjine direktno doprinio produbljavanju podjela u okviru pravoslavnog stanovništva u Crnoj Gori i naglašenim tenzijama koje su okončane tek 30. avgusta, porazom DPS-a, pa i Vuksanovića.

7. Mural sa likom blaženopočivšeg mitropolita Amfilohija u Tivtu bio je povod za novi srbofobni istup Vuksanovića i partijskih kolega.

Abazović, kao mandatar, ali i svak ko uopšte vjeruje u mogućnost formiranja manjinske Vlade, svakako bi morao da razmisli da li je promućurno praviti ovako „kapitalne“ greške u izboru kadrova, izvodeći u prvi plan provjerene DPS-saradnike, koji ni jednom nisu pokušali da stanu na kraj njihovim diskriminatorskim i kriminalnim politikama.

Pročitajte još:

Manjinska Vlada pod znakom pitanja