Tužno sjećanje na nevine žrtve NATO agresije na Crnu Goru

Piše: Vuksan Simonović

Nevjerujem da ima normalnog čovjeka koji se svakog 24. marta ne sjeti tog strašnog dana 1999. godine, kada su sramni NATO naredbodavci i komandanti Havijer Solana i Vesli Klark poslali zlikovačke bombardere, da kukavički, sa bezvjedne visine od 10.000 metara saspu, tovare bombi, prvo na Crnu Goru.
NATO bombarderi, te noći, granatirajući danilovgradsku opštinu i danilovgradsku kasarnu ,,Milovan Šaranović,, ubili su nevinog vojnika Sašu Stojića iz Beograda.
Saša Stojić je prva žrtva NATO ubica u SR Jugoslaviji, kada su suprotno Povelji OUN i suprotno Statutu Savjeta bezbijednosti, suprotno čak i statutu NATO pakta, izvršili klasični akt agresije na suverenu državu – SRJ, članicu OUN.
Natovci su tokom 78 dana agresije ubili više od 3530 i ranili više od 6000 građana SRJ.
Te prve noći od NATO bombi, u danilovgradskoj kasarni rane su zadobili i vojnici: Ivan Colić iz Subotice i Đorđe Galetin iz Sombora, Živomir Arsić, Branko Bogdanović , Radojica Žiža i Siniša Petković…
Te iste noći, na položaju kod vojnog aerodroma u Golubovcima ranjen je vojnik Ivan Pešić iz Pirota.
Sve ovo do pada DPS režima krilo se kao zmija noge i nigdje se nije spominjalo.
Tadašnje režimske sluge i poltroni, bježale su, a i danas bježe kao đavo od krsta, da ikada spomenu Ljubicu Simonović iz sela Grlić, udaljenog četiri kilometra od Danilovgrada, koja je 25. marta 1999. godine, nedužna, ispred svoje kuće, od NATO bombi zadobila teške rane. Ljubica Simonović je od posledica teških povreda koje je zadobila u predjelu stomaka, uprkos operacijama i borbi ljekara KBC Podgorica, nažalost umrla u najstrašnijim mukama.
Tadašnji saradnici i poslušnici NATO pakta izbjegavaju da u bilo kojoj prilici i bilo kada, pomenu dičnu malisorku Pašku Prenkovu Junčaj rođenu Koljčević (61 godina) iz Šipčanika u Malesiji, koju NATO zlikovci, nažalost, ubiše na kućnom pragu 28. aprila 1999. godine na očigled svoje porodice. Pašku Junčaj pogodio je u glavu geler bombi koje su NATO-vci kukavički sijali, dok je sa svojim sinom pokušavala da se domogne obližnjeg skloništa.
Posebna priča o definitivnom moralnom krahu i NATO-a i tadašnjeg crnogorskog režima, jeste ona kada su se NATO bombarderi, mučki i kukavički ustremili i ostrvili na malu varošicu u dolini Lima – Murino, usmrtivši, što je najtužnije i što je tragedija nad tragedijama, troje djece: Juliju Brudar, Oliveru Maksimović i Miroslava Kneževića i građane: Vukića Vuletića, Mika Kočanovića i Manojla Komatinu.
U ovom gnusnom zločinu NATO pakta u Murinu teške povrede zadobili su Željko Bjelanović, Svetlana Zečević i Tina Milović, a povrijeđeni su i Mirko Šoškić, Danilo Jokić, Vasko Čejović, Slobodan Mirosavljević i Slavko Mirković.
Tada su NATO agresori, krvožedno razorili varošicu Murino i srušili prastari most, na Limu. Ali ni o tome oni ne govore niti je iko iz NATO pakta, za sve ove godine, zbog toga maker uputio riječ izvinjenja Crnoj Gori i njenim građanima.
Naprotiv, horski, zajedno sa poltronima iz tadašnje crnogorske vlasti, pokušavaju da Crnogorcima nametnu totalnu amneziju…
Neka je vječni spomen svim žrtvama NATO agresije na SRJ.