Tužilaštvo „vidi podmetanje“ kada njih optužuje Duško Knežević, a „ne vide“ kada oni to čine pukovniku Aleksiću

Prošle su više od tri godine, od kada je 2. oktobra 2016. godine lišen slobode pukovnik Vojnobezbjednosne agencije (VBA) Srbije Radovan Aleksić zbog navodne sumnje da je 11. jula 2016. godine pokušao ubistvo policijskog službenika Predraga Šukovića, bivšeg načelnika Odsjeka za borbu protiv organizovanog kriminala u Upravi policije Crne Gore.

Predmet se, kako smo i već mnogo puta pisali i dalje nalazi u fazi istrage bez nagovještaja kada bi se ista mogla okončati.

Široj javnosti je poznato da je pukovnik Radovan Aleksić negirao izvršenje krivičnog djela uz tvrdnju da se toga dana nalazio u Beogradu, ponudivši Tužilaštvu da sve to provjeri preko nadležnih organa Republike Srbije.

I kako toga dana, tako i danas.

Radovan Aleksić je proveo u pritvoru nešto manje od tri mjeseca nakon čega je, uz jemstvo, pušten na uslovnu slobodu. Naime, u rešenju o prihvatanju jemstva, sudija za istragu Višeg suda Vladimir Novović je naveo da okrivljeni ne može napuštati prebivalište u Podgorici bez odobrenja.

Tokom prve godine istrage Radovan Aleksić nije reagovao na radnje istražnih organa prepuštajući da se oko njega izvrše sve potrebne provjere, ne samo za slučaj napada na Šukovića već i za sve drugo što crnogorski organi budu smatrali da treba istraživati.

Upravo zato se nije ni obraćao državnim organima Srbije za pomoć. Nakon isteka uobičajenog roka za istragu postupno je davao primjedbe na pojedine procesne radnje i navodne dokaze istražnih organa.

Ko su stvarni nalogodavci i izvršioci?

Kako je naš portal je u saznanju, pukovnik Radovan Aleksić je na prvom saslušanju u VDT ali i u kasnijim pisanim prigovorima na pojedine radnje, optužio crnogorske službe bezbjednosti, Upravu policije Crne Gore ali i samo Tužilaštvo da su, po nalogu pojedinaca iz državnog vrha, njemu svjesno i planski podmetnuli pokušaj ubista Predraga Šukovića u namjeri da prikriju stvarne nalogodavce i izvršioce krivičnog djela, da se obračunaju sa njim i dovedu ga u vezu sa navodnom destabilizacijom Crne Gore.

Vrijeme je pokazalo, reklo bi se, da su njegove tvrdnje bile tačne. Naime, prema tvrdnji pukovnika Aleksića, ovaj krivični postupak nije počeo prijavom jednog kriminalca iz Sarajeva, već je njemu smišljeno podmetnuto krivično djelo od strane struktura iz sektora bezbjednosti a priča o prijavi nekog bandita iz BiH, koji ga navodno prepoznao na objavljenom video snimku je namjenjena neupućenom građanstvu.

Ono što je indikativno, jeste da Tužilaštvo i SDT Milivoje Katnić, „ne uočavaju“ podmetanje koje je u ovom postupku evidentno prema pukovniku Aleksiću, dok burno i agresivno reaguje na dokaze koje predočava javnosti ovih dana Duško Knežević, nazivajući ih podmetačinama i montiranim snimcima.

Po svemu sudeći, namjera crnogorskih organa je bila da se, preko Aleksića, obračunaju sa srpskim sistemom vojne bezbjednosti, prije svega sa VBA Srbije (nekadašnji KOS) i na taj način pokušaju kompromitovati i državu Srbiju.

Naime, pukovnik Aleksić je optužio istražne organe za podvalu uz tvrdnje da sve što su tokom istrage uradili nisu činili kako bi razjasnili pokušaj Šukovićevog ubistva, već sa ciljem da se njemu podmetne teško krivično djelo koje nije počinio.

Ono do čega je došao Istraživački centar IN4S, je saznanje da svaka radnja u ovom postupku predstavlja laž i obmanu, počev od lažnog i fingiranog izvještaja granične policije o njegovim prelascima državne granice, o čemu smo već pisali, preko namještenog, montiranog i naknadno izmjenjenog video snimka na kome se ne vidi momenat izvršenja krivičnog djela niti sredstvo kojim je isto izvršeno, pa do iskaza navodnih svjedoka, bivših vojnih lica i suđenih kriminalaca, koji nisu očevici i čije svedočenje ništa ne znači jer se radi samo o ličnim procjenama i nagađanjima.

Pregled kretanja pukovnika Radovana Aleksića u periodu jun – oktobar 2016. godine

Dana 26. juna 2016. godine usao u Crnu Goru na granicnom prelazu Bijelo Polje.
Od 26. juna do 04. jula 2016. godine boravi u Podgorici
Od 04. jula do 17. jula 2016. godine boravi u Beogradu
Od 17. jula do 06. avgusta 2016. godine boravi u Crnoj Gori
Od 06. avgusta do 11. avgusta 2016. godine boravi u Beogradu
Od 11. avgusta do 29. avgusta 2016. godine boravi u Crnoj Gori
Od 29. avgusta do 09. septembra 2016. godine boravi u Beogradu
Od 09. septembra do 19. septembra 2016. boravi u Crnoj Gori
Od 19. septembra do 26. septembra 2016. boravi u Beogradu
Od 26. septembra do 02. oktobra 2016. godini boravi u Crnoj Gori.
Dana 02. oktobra 2016.godine lišen slobode na graničnom prelazu Dobrakovo pri izlasku iz Crne Gore.

Ono što postaje indikativno, je da u nekim slučajevima,   vidimo da crnogorsko pravosuđe izriče presude na osnovu slobodnih procjena i teorija.

Svakako ne treba zaboraviti i kako saznajemo, lažno vještačenje vještaka antropologa, patologa po struci (?), koji je, namjernim unošenjem netačnih podataka o Aleksiću i pogrešnim opisom njegovih antropoloških karakteristika, po procjeni stručnih lica bliskih pukovniku Aleksiću, ušao čak i u zonu krivične odgovornosti.

Jasno su uočene i teške zloupotrebe institucija i pojedinaca, posebno kod vještačenja telefona oduzetih od Aleksića gdje su i prije samog vještačenja izmijenjeni sadržaji i veći dio prepiske, posebno su prije veštačenja brisani sadržaji koji pokazuju da se Aleksić 11. jula 2016. godine nalazio van Crne Gore, zatim pokušaji manipulacije telefonskim saobraćajem ostvarenim u to vrijeme, protivzakonitim postupanjem policije u nekim radnjama i prije saslušanja kod tužioca, o čemu smo ranije izvještavali.

Nečuven odnos Tužilaštva tokom postupka

Važno je napomenuti da kod pukovnika Aleksića nije pronađeno nikakvo oružje.

Tokom trajanja ovog postupka, o čemu je IN4S više puta pisao, zabilježen je nečuven odnos Tužilaštva vezan za uskraćivanje prava na uvid u spise predmata.

Takođe, saznajemo da je ovo vrijeme, posebno na početku, pukovnik Aleksić bio izložen raznim pritiscima i neprijatnostima. Postoje indicije da je prikrivenim pritiscima kostantno izložen i jedan njegov branilac.

Za slučaj pukovnika Radovana Aleksića, o čemu smo već pisali, zainteresovane su pojedine međunarodne organizacije prvenstveno zbog činjenice da je na mnogim adresama van Crne Gore, po svoj prilici, poznata struktura iz koje je izvršen napad na Šukovića, kao i zbog motiva koje je neko u Crnoj Gori imao da u cijelu priču bez ikakvog razloga uvede pukovnika VBA Srbije.

Interesovanje inostranih organizacija za slučaj pukovnika VBA

Naš portal je u saznanju da su, još u vrijeme Aleksićevog boravka u pritvoru, predstavnici pojedinih inostranih organizacija ispoljili interesovanje za ovaj slučaj kod tadašnjeg Zaštitnika građana Srbije Saše Jankovića.

To je razlog što je Janković reagovao i zatražio informacije o postupanju prema Aleksiću od kancelarije Obudsmana u Podgorici. Saznajemo takođe, da je pukovnik Aleksić, u pisanoj izjavi za predstavnike međunarodnih organizacija direktno optužio crnogorsku policiju i Tužilaštvo za podmetanje teškog krivičnog djela uz napomenu da su službenici ZIKS Spuz prema njemu postupali korektno.

Istražni organi su utvrdili da se Radovan Aleksić i Predrag Šuković uopšte ne poznaju, niti se međusobno poznaju osobe iz njihovih porodičnih, ličnih ili poslovnih okruženja. I što je takođe veoma bitno za istragu, pukovnik Aleksić ne poznaje i nema nikakvih dodirnih tačaka sa licima iz državnog vrha i bezbjednosnog sektora Crne Gore sa kojima je Šuković u sukobu.

Zato istražni organi duguju objašnjenje javnosti zašto bi Aleksić to uradio i to još u najprometnijem dijelu Podgorice, na mjestu gdje u svakom momentu prisutan veliki broj ljudi. Čudno i indikativno je da istražni organi konačno ne shvate da je to učinio neko ko je bio siguran da ga neće policija zaustaviti niti tražiti.
Imajući u vidu opis poslova kojima se Predrag Šuković bavio i činjenicu da je rođen i odrastao u Podgorici, malo je vjerovatno da on ne zna ko je stvarni izvršilac i nalogodavac napada na njega. U prilog tome govori činjenica da se njegov advokat Goran Rodić uopšte ne interesuje za istragu koju vodi Tužilaštvo.

Zašto nije saslušan premijer Duško Marković?

Interesantno je da istražni organi svoje aktivnosti nijesu uopšte usmjerili prema onim licima sa kojima je Šuković bio u sukobu. Od strane Tužilaštva niko nije saslušan na te okolnosti. Opšte je poznata javnosti činjenica, da je Šuković svojevremeno optužio aktuelnog premijera Duška Markovića i sa njim povezana lica da su interesno povezani sa prometom duvanskih proizvoda i nelegalnim poslovanjem fabrike cigareta u Mojkovcu.

Osim toga Marković je javno saopštio da je neko pokušao ubiti Šukovića da bi se nanijela politička šteta njemu. Sve dok javnost ostaje uskraćena za detaljnije pojašnjenje ove njegove izjave možemo smatrati da premijer Marković dobro zna ko je izvršilac i nalogodavac ovog krivicnog djela i istupom skreće pažnju javnosti na pogrešnu stranu. Dio njegove izjave „da o pukovniku Aleksicu ne zna ništa“ je korektan.

Po onome šta se dešava oko ovog slučaja i šta su namjeravali postići ovom namještenom i slobodni smo reći monstruoznom konstrukcijom, i kako su se pokušali poigrati sa jednim jugoslovenskim i srpskim oficirom, vidi se da Duško Marković i stvarno ne zna ništa o pukovniku Radovanu Aleksiću.

Prema nedavnom izvještavanju nedeljnika Monitor, postoje brojna dokumenta i transkripti razgovora osoba koje su nosioci tog nelegalnog posla a među njima se pominju i lica iz državnog vrha Crne Gore. Kao jedan od rukovodećih ljudi u Upravi policije Šuković je istraživao te nelegalne poslove što je rezultiralo ozbiljnim sukobom unutar sektora bezbjednosti.

Ono što je po svemu sudeći činjenica, je to, da on to nije radio sam, već su iza tih aktivnosti stajale i određene strukture ANB ali i druge strukture u državi i čak pojedini predstavnici stranih organizacija koje su partneri crnogorskim službama. U vezi toga je Šuković imao kontakte i sa diplomatama iz Ambasade SAD u Podgorici.

Predrag Mitrović ranjen na sličan način kao i Šuković

Takođe, prema saznanjima Monitora, u istragu o poslovanja ilegalnih fabrika za proizvodnju cigareta je bila uključena i Uprava za sprečavanje pranja novca na čijem čelu je tada bio Predrag Mitrović na koga je takođe pucano ispred porodične kuće u Podgorici. Mitrović je ranjen, na sličan način kao kasnije Šuković. Taj slučaj ni do danas nije razjašnjen.

Smijenjeni svi koji su istraživali nelegalnu proizvodnju cigareta

Nakon izbijanja afere sa nelegalnom proizvodnjom cigareta, ne samo da nisu preduzete nikakve mjere Tužilaštva, nego su smjenjeni svi koji su istraživali tu djelatnost. Tada je smijenjen i premijer Igor Lukšić, tadašnji direktor policije Božidar Vuksanović, šef Odsjeka za borbu protiv organizovanog kriminala Predrag Šuković i direktor Agencije za sprečavanje pranja novca Predrag Mitrović.

„Dokazi koji emigriraju“, naravno Katnić

Na kraju je došla izjava Specijalnog državnog tužioca Milivoja Katnića, da nema dokaza o proizvodnji cigareta, odnosno da su dokazi „otputovali“. Sve u njegovom stilu.

Zbog međusobnog sukoba Duško Marković i Predrag Šuković su završili pred Osnovnim sudom gdje je suđeno Šukoviću po Markovićevoj tužbi zbog navodnih upućenih prijetnji.

Predrag Šuković je tom prilikom označio Markovića i njemu bliske ljude za stvaranje klanova unutar ANB i Uprave policije.

Odmah nakon ovog sudskog spora na Šukovića je neko pucao u centru Podgorice. Jasno je da razjašnjavanje ovog slučaja nije u interesu onima koji su bili sa Šukovićem u sukobu i koje je on označio kao nosioce organizovanog kriminala u vrhu vlasti.

Ali, pukovnik Aleksić ne poznaje Šukovića, niti poznaje lica iz vrha vlasti, policije i ANB i nema nikakvih dodornih tačaka sa poslovima koje je istraživao Šuković. Ostaje najasno zašto se istraga vodi protiv njega. Postoje ozbiljne indicije da se vrši uticaj na Tužilaštvo da se ovaj slučaj još uvijek drži otvorenim. Zaboravljaju pri tome da je Aleksić državljanin Srbije, da mu je kretanje ograničeno na opštinu Podgorica i da se postupak ne moze voditi u nedogled.

Zašto je Aleksiću podmetnuto teško krivično djelo

U oktobru 2016. godine istražni organi, prije svega Tužilaštvo i Uprava policije Crne Gore su, obavještavajući javnost o hapšenju pukovnika Radovana Aleksića, snažnom medijskom kampanjom pokušali kriminalizovati ovog državljanina Srbije dovodeći ga ne samo u vezu sa pokušajem ubistva Predraga Šukovića već i sa navodnom destabilizacijom bezbjednosne situacije u Crnoj Gori i vezu sa srpskim obavještajnim službama.

Već tada je postalo jasno da razlozi hapšenja pukovnika Radovana Aleksića nijesu uopšte vezani za pokušaj ubistva Predraga Šukovića već za tadašnja politička dešavanja koja su prethodila prijemu Crne Gore u NATO savez iako nije uopšte jasno na koji način se može on dovesti u vezu sa tim.

Naravno, pri svemu tome se ne smije ispustiti iz vida osnovni cilj ove podvale – prikrivanje stvarnog izvršioca i nalogodavca ovog teškog krivičnog djela. Takođe je očigledno da crnogorska vlast, prije svega službe bezbjednosti, slučaj Predraga Šukovića koriste za obračun sa pukovnikom Radovanom Aleksićem iz razloga koji su samo njima poznati.

Odgovor na pitanje zašto se crnogorska vlast obračunava sa njim moguće ja da leži u činjenici da je Aleksić prisutan u Crnoj Gori od početka osamdesetih godina prošlog vijeka, da je to vrijeme proveo pretežno obavljajući obavještajno-bezbjednosne dužnosti i jedno vrijeme rukovodio dijelom vojnog bezbjednosnog sistema u Crnoj Gori, što mu je omogućilo učešće u najznačajnijim dešavanjima, posebno u nekim prelomnim događajima tokom poslednje dvije decenije.

Nakon svega je jasno da je podmetanje ove monstruozne optužbe imalo za cilj krminalizaciju pukovnika Aleksića a preko njega kriminalizaciju srpskog vojnog obavještajnog sistema i njeno dovođenje u vezu sa aktivnostima koje su mogle kompromitovati i državu Srbiju.

Osim toga, izvjesno je, da je neko je u djelovanju pukovnika Aleksića vidio smetnju u nekom vremenu i po raznim pitanjima iz čega je proistekla potreba za njegovom izolacijom u Podgorici i onemogućavanjem rada i kontakata u Srbiji, što vidimo da traje već tri godine. Sve i da je to tako, kako su smislili crnogorski veliki stručnjaci (a nije tako) pukovnik treba da odgovara za ono što je uradio a ne ono što nije. To nikako ne treba da se dešava u državi iznad koje je nebo najviše plavo.