Tunel

Piše: Batrić Babović

Tunel ima nebrojeno mnogo definicija.

Mnogi ga žele na prirodnim mjestima, a on se pojavljuje kao neprirodna i natprirodna formacija na potprirodnim i neprirodnim lokacijama.

Da nije Sozine, Bar i Podgorica imali bi mnogo manji životni i strateški kvalitet kao mediteranski gradovi i turističke destinacije. Isto je sa Budošem i Nikšićem i tunelom Lokve sa bilateralnim značajem za Rožaje i Berane. Onda na red za tunelske kvalitetativne reference dolazi autoput koji ugledni britanski dnevnik zove “ autoput iz nigdje u ništa „. Posebno je fascinantna zamisao da se izgradi tunel ispod planine Kule koji bi povezao Rožaje i Peć. Prema nekim procjenama, put bi se skratio na 30 kilometara, a brojne planinske staze i bogaze preko vrletnih prevoja ove planine vjerovatno bi ostale bez korisnika i divlje drumske transmisije. Rožaje bi na taj način osnažilo Peć kao čarnojićevski i petrovićki egzarhat i učinilo ga trgovačkim središtem od vitalnog značaja za Crnu Goru.

Međe na katunima i linije razgraničenja iz doba 41. Vlade bile bi arhivirane i odložene u neku od kutija za neriješene probleme, na neodređeno vrijeme.

Sve te neodređenosti porodile bi neporođene, a već začete Pandorine kutije, što bi zamršenosti jednog sistema mrsilo na bezbroj novih i do sad neviđenih načina.

Tako se i slučaj kopanja tunela ispod Njegoševe ulice treba posmatrati slojevitije.

Metafizička ličnost i pjesnik ruši se i potkopava više od 200 godina. Operacija preoravanja po imenu Njegoš porađa njegovu poeziju kao genocidnu za pojedince ( minoran procenat zagovornika) i otvara veliki broj nedoumica za budućnost bazalno i bazično rovitog crnogorskog društva. Škafovi pravosudnih instanci kriju brojne tajne koje se ne rešavaju šojićevskim pristupima montenegrinskoj beloj lađi. Nominativ, dativ, akuzativ i lokativ moraju biti povezani u jedinstvenu cjelinu sa dobrim namjerama.

Svako treba da odradi svoj dio posla na najbolji mogući način, a da medijska eksponiranost problematika ne bude estradno-pinkovska klovnizacija zdravog razuma i umukle domaće pameti.

Tunel ispod Njegoševe ulice podsjeća na tunel iz filma “ Čudo neviđeno “ koji je vodio Dodoše u more. Dodoši su umjesto pamučnog bili potopsko mjesto, čamci Nojeve barke, a Zeljo koga igra legendarni Petar Božović Noje. Ko je ko i šta je šta u ekranizaciji rudarstva crnogorskog glavnog grada ostaje da se vidi. Gospodi kreatorima opšte društvene slike, crnogorsko trezvoumlje poručuje da nema magaraca za ove vrste storija. Zades malih ljudi za veliko vrijeme proizvodi otužni teatar na svim nivoima društvenog sistema. A tuneli su od početka pa da kraja svijeta bili i ostali uvijek u modi!

Preostaje samo da se sačeka odgovor na pitanje gdje su svjetlo i kraj opšteg društvenog crnogorskog tunela? Vrijeme teče. Odgovor još putuje…