T(r)op 10 crnogorskih političara, državnika i biznismena koji su urnisali Crnu Goru

Da mi kojim slučajem pane udio da izvršim „se(lek)ciju“ i rangiranje takvih političara, tragičnih po građane i samu državu Crnu Goru, onda bih morao sa malo više truda, muke i dileme da se udubim u navedenu problematiku i kriterije na osnovu kojih bi rješavao navedeni, sebi (za)dati problem i objektivno, ne ustežući se, hladno i bez sentimentalnosti, (sa)žaljenja ili samilosti pristupio da odaberem, od mnogo njih tako nadobudnih, politički nestabilnih i beskarakternih odnosno prevrtljivih, samo 10 t(r)op crnogorskih političara, državnika i(li) biznismena, koji su jedno vrijeme u svom trajanju na vlasti ili uz nju bili politički slizane sluge sluginih slugu, žareći i paleći crnogorskom političkom scenom, raznoseći i uništavajući sve što se moglo odnijeti ili opljačkati i bilo vrijedno u crnogorskoj privredi, razarajući joj osnovu-temelj i njenu „zdravu i životnu supstancu“, a ogromnu većinu građana doveli do pukog siromaštva!

Jedno vrijeme, od njih navedenih i rangiranih, neko će kraće a neko i bogme u dosta dugom trajanju vremenskom biti i trajati kao „popularan“ stranački političar, državnik, biznismen, parlamentarac ili liderčić većih ili omanjih satelit stranaka, bolje reći onih koje su nastajale cijepanjem brojnijih i jačih političkih partija, koje su tokom tri decenije postojale, da bi u krajnjem političkom ishodu njihovog postojanja i političkog bitisanja-djelovanja postali i tako ostali kao (pr)opali političari, a „uspješni biznismeni“ i poslušni državnici zapadno-evropskih država i SAD-a!

Oni su svojom voljom, političkom gramzivošću i neodoljivom ličnom strasti za neograničenom vlasti, a manjim dijelom tuđom krivicom sami sebe potopili u duboko političko blato – kaljugu! A bogme i dobrim dijelom lično, iako „nerado“, na sebe nabacili to blato „pokrivši“ se njime, a sve vršeći određene stranačke poslove – djelatnosti zarad lične i sopstvene koristi i vlastoljublja obavljajući ujedno čak i visoke državničke funkcije u Crnoj Gori tokom jedne trodecenijske i nesmjenjive vlasti! Oni odnosno neki od njih nijesu odbijali ponude u cilju zadovoljenja svojih ličnih i sitnih političkih interesa, pa su bili saglasni odnosno bila im je prihvatljiva ona narodna izreka: „Što guzici godi to obrazu ne smeta“! Tako živeći i djelujući u sjenci jedne po godinama mlade ličnosti, a politički nestabilne i prevrtljive individue, koja je tokom svoga ukupnog političkog i državničkog života mijenjala samo dvije fotelje i to sa kratkim „pauzama“ prelazeći iz jedne u drugu, zamjenjujući ih i prilagođavajući shodno svojim ličnim interesima, „političkim vizijama“, čas fotelju premijera a čas fotelju predsjednika države odnosno fotelju „predsjednika svih građana“, a istovremeno zadržavajući i ne (is)puštajući ni na tren fotelju stranačkog lidera bez i malo vremenske pauze! Kao da su prihvatili Svetovu ili „mudraca i sveca iz Grblja“ političku devizu koju je jednom prilikom, kao savjet, dao „prijatelju“ svom „predsjedniku svih građana“, kada se tobože on zanosio da (na)pusti politiku i visoku državnu funkciju: „Sa partijom možeš sve, bez nje si ništa“!? Tu devizu je, ipak, prihvatio „otac nacije, tvorac novočovjeka crnogorskoga odnosno monten(ij)egrinskoga i gospodar života i smrti u Crnoj Gori“ u periodu svoje trodecenijske diktatorske vlasti!

Tri decenije u životu jednog čovjeka, a posebno u životu onoga ko (bi) se htio ozbiljno baviti politikom i visokim državnim poslovima je period prilično velik odnosno dug, vremenski prostran i dovoljan da svoju političku, državničku i ličnu karijeru gradi, izgrađuje i usavršava shodno potrebama prije svega državničkim pa tek stranačkim i ličnim.

Kroz tri decenije vladavine od strane jedne ličnosti prošle su i (pro)tutnjale mnoge političke i državničke figure i strukture stranačke, koje su činile tu vlast odnosno potpomagale da „najjača i najbrojnija“ stranka vrši nesmetano punu zakonodavnu, sudsku i izvršnu vlast. Mnogo bolje i preciznije rečeno, oni su u Crnoj Gori bili samo uslužna, servilno-servisna i politička podrška koja je svojim glasovima na lokalnim, parlamentarnim ili predsjedničkim izborima samo obezbjeđivala dovoljan broj glasača, kojima je „najjača i najbrojnija stranka“ proglašavala svoju po ko zna koji put (i)zbornu (po)bjedu i održavala se na vlasti toliko godina! Plodove tih političkih „pobjeda“ samo je uživala „najjača stranka“ sa njenim nesmjenjivim političkim liderom i ujedno premijerom ili predsjednikom države, davala i potvrđivala „pobjedu“! Tokom navedene tri decenije, mnoge od nastalih stranaka gasiće povremeno ili trajno svoje političko djelovanje, nestati trajno sa političke scene crnogorske, a neke će mijenjati svoj naziv politički živeći tako od (i)zbora do (i)zbora sa svojim stranačkim liderčićima, koji su bili politički piončići aktivni dok su odrađivali interesni zadatak za svoga „gospodara, glodara i grobara crnogorske privrede i društva u cjelini!

Bilo bi tu da se kaže još mnogo čega, a što je pratilo sveukpna dešavanja na planu društveno-političkog razvoja odnosno propadanja ukupnog privrednog tkiva jedne države i sa njom osiromašenje životnoga standarda velikog broja građana jedne male države odnosno dovođenja građanja na minimum egzistencije više od četiri petine ukupnog stanovništva za period trodecenijske vlasti navedenih političara. Tako dug period odražavanja na vlasti jedne političke i državničke ličnosti bio je rijedak u Evropi, a egzistirao je u Crnoj Gori nešto više od tri decenije i dobrim dijelom još traje! Ovo je samo kostur koncepta koji bi se nadopunjavao „mekim tkivom“ ili „mišićnom masom“ koja bi mnogo detaljnije (pri)kazala ukupnu političku, državničku i(li) biznis djelatnost navedenih ličnosti.

Evo kako bi izgledala „se(lek)cija“ rangiranih crnogorskih političara, državnika i(li) biznismena koji su svojom, ličnom, političkom i državničkom djelatnošću doprinijeli da se životni standard ogromnog dijela građana sroza i dovede (ih) na sami rub egzistencijalne propasti, da tokom dana imaju na raspolaganju samo 2,5 ura (dva i po eura) za održavanje minimuma gologa života, a država da bude pred ekonomskim bankrotom zbog ogromnog državnog duga, koji danas prelazi magičnu brojku od 4 milijarde eura odnosno po glavi svakom stanovniku stavlja se na teret preko 6000,00 eura (šest hiljada eura)! Naravno, najveći krivci takvoga stanja su upravo imenovani političari, državnici i(li) biznismeni, koji su svojim djelovanjem političkim ili državničkim u tome najzaslužniji.

Rangiranje smo izvšili prema nekim našim parametrima, kriterijima, saznanjima i istraživanjima istorijskim u ne tako davnoj odnosno bliskoj prošlosti, kojima smo se rukovodili, uopšteno uzevši njihovo vremensko trajanje, učešće i posebno politički, stranački, državnički značaj i lični uticaj na ukupna kretanja u političkom, društvenom i privrednom ili ekonomskom životu svih građana Crne Gore u periodu tri decenije od 1990. godine pa sve do 2020. godine, a postavljeni su ili poređani na ljestvici od podeoka pod brojem 1 do podeoka pod brojem 12, jer prvospomenuti ili prvorangirani zauzima čak tri podeoka na navedenoj skali od ukupno 12, koliko smo ih stavili!

Prva tri podeoka na našoj ljestvici odnosno na prvom, drugom i trećem mjestu neupitno, nesporno i apsolutno nalazi se Milo Đukanović, sedmostruki premijer i ujedno predsjednik države ili poznatiji kao „predsjednik svih građana“! Naravno ne i moj, jer se njega odavno odrekoh javno u svojim objavljenim tekstovima! On je i nesmjenjivi politički lider DPS-a! Njegova su, rezervisano odavno, sva tri po redu „prva“ mjesta! Dakle, na prvom mjestu i na prvom podeoku naše ljestvice je Milo Đukanović, kao sedmostruki premijer i predsjednik države u dva mandata! Podeok pod rednim brojem 2, Milo Đukanović, kao nesmjenjivi stranački lider DPS-a odnosno partije (na)zvane DRPS sistem (prozvani početkom posljednje decenije 20. vijeka u crnogorskom parlamentu od parlamentaraca kao predstavnika Narodne stranke: Predraga Drecuna, Dragana Šoća i Novaka Kilibarde)! I na podeoku pod rednim brojem 3, Milo Đukanović, u svojstvu „uspješnog i uglednog svjetskog biznismena“ koji je stekao „ugled“, a možda (će) i „slavu“, u širokim evropskim pa i „prekoatlantskim krugovima“, koji se bave „velikim i unosnim biznisom“ i uživa njihovo povjerenje odnosno „vjeruju mu na riječ“!? Trebalo je to zaslužiti, tako se jednom prilikom izreče „objašnjavajući odakle mu i kako je stakao svoj prvi milion“!

Biznisom se bavi(o), javno i tajno bolje reći zvanično i nezvanično, samo „povremeno“ u „pauzama“ kada mu dosade državnički poslovi, jer su to „visoko“ referentni poslovi u kojima je bilo teško otkriti pravog i pravnog „vlasnika i investitora“, (vidjeti: Pandorini papiri – Panama Papers), i(li) poslovi van privrede odnosno u domenu visokoškolskog obrazovanja, jer je sa prof. dr Veselinom Vukotićem, naravno, suvlasnik visokoškolske ustanove pod nazivom UDG-e (Univerzitet Donja Gorica)! Ta tri mjesta su neprikosnovena i apsolutno njemu pripadaju kao trajno vlasništvo, koje će ponijeti sa sobom u nasljeđe prilikom odlaska u mirovinu – starosnu penziju! Njegova politička uloga u kreiranju ukupnog političkog, privrednog, društvenog, naučnog, pa i visokoškolskog privatnog ambijenta, ravna je dvostruko većem doprinosu preostalih rangiranih ličnosti koje su navedene na našoj rang listi. Dakle, njegov udio u ukupnom srozavanju države i društva u gotovo svim oblastima je, iskazano procentima, oko 70 odsto! Dakle, proporcionalno ukupnom njegovom materijalnom bogatstvu koje posjeduje zvanično ili nezvanično i ono koje je na njega (ne)registrovano u Crnoj Gori i(li) inostranstvu! Konačno da i „predsjednik svih građana“ prizna(de) da dugotrajno vršenje vlasti odnosno onaj ko je dugo na visokim državničkim poslovima ili funkcijama podložan je kvarenju ili kratko rečeno narodnim jezikom: „vlast kvari ljude“!

Na drugom mjestu odnosno na četvrtom podeoku ljestvice je Svetozar Marović ili „mudrac i svetac iz Grblja“, demagog i filosof, političar, „drugi nikad prvi“ u državi Crnoj Gori, pisac i planer „Rata za mir“, bivši predsjednik zajedničke države „Srbija i Crna Gora“, a čija nepokretna imovina za koju se zna je višemilionska! Znalci i njegovi najbliži, „zlobnici i prijatelji“ kažu da u švajcarskim bankama ima svoje bankovne račune „teške“ više od sto miliona eura!? Naravno, na vrijeme je obezbijedio sebe i svoju porodicu, a „trenutno“ je na „liječenju“ u jednoj od renomiranih psihijatrijskih ustanova u Beogradu već skoro pet godina! Usputno, pored „liječenja“, bavi se i biznisom – „visokogradnjom“, izgradnjom stanova u okviru mega projekta „Beograd na vodi“! Bilo bi to sasvim dovoljno, za one koji (po)znaju „Sveta svilenog i Sveta zlatoustog“! A samo jedna napomena da je pravosnažno osuđen zbog „organizovanog kriminala“ na osnovu sopstvenog priznanja pred Specijalnim državnim tužiocem da je „vođa kriminalne organizacije“ u Crnoj Gori, koja je oštetila državu za par stotina miliona eura! U „dogovoru“ sa nadležnim državnim organima pušten je da ide na liječenje u Beograd uz obavezu da se vrati na izdržavanje zatvorske kazne na koju je osuđen „sporazumnim prihvatanjem krivice“! Jedna, među brojnim dosjetkama po kojima je „Sveto, svetac iz Grblja“ poznat, je i ona kada je rekao da on ne stoji ili „ne čeka platu na šalteru banke“! Veoma zanimljivo bi bilo čuti šta, tim povodom, danas misli I ima da kaže!

Pod rednim brojem tri odnosno na podeoku pod brojem 5 visoko mjesto na našoj ljestvici zauzima „nezaobilazni i nezaboravni“ prof. dr Novak Kilibarda, politički lider i politički kameleon, nekadašnji idol širokih narodnih masa u vremenu velikoga „Rata za mir“ i ujedno članstva Narodne stranke! On je političar čiju stranku je, po njegovom kazivanju, policija odnosno nekadašnja-tadašnja UDB-a osnovala – oformila i dala mu zadatak koji je odradio onako znalački, iskustveno, profesionalno i profesorski u jednom desetogodišnjem trajanju kao učesnika sa početka vremena rascjepa i razdiranja narodnog tkiva tadašnje jugoslovenske zajednice i malo kasnije u samoj Crnoj Gori. Njegovo mjesto, u takvom političkom i ratnom činu, je visoko na našoj ljestvici i odmah je iza „mudraca, sveca iz Grblja“ i ideologa „Rata zamir“ u t(r)opu od 10 ličnosti!

Međutim, on je odmah iza svoga političkog idola odnosno njegove „političke dvometrice“, kada je u pitanju rangiranje na političkoj ljestvici čisto po političkoj osnovi, njegovoj snazi, značaju i ulozi koju je imao dok se bavio politikom odnosno dok ga njegove „lijeva i desna ruka“ nijesu smijenile ili istjerale iz stranke! Posao odrađen iskustveno, znalački i profesionalno, godinama sve dijeleći savjete okpuljenim masama gdje je god mitingovao, sabirao i okupljao, zagovarao i zakuvavao. I danas se spominju njegove vješto sročene riječi u rime, a jedna od njih glasi: „dragi moji (…) prodajte kravice pa kupujte puškice“! Njegova političko – propagandna uloga je nemjerljiva, bila je ubitačna i za sve narode pogubna. Iako takav, ostavljen je i spašen od vlasti i države koja ga je „proizvela“! Spašen je!? Uspio je spasiti svoj goli život i obezbijediti visoku „nacionalnu – državnu penziju“ kao zaslužan politički propagator i manipulator, zagovornik i ideolog „Rata za mir“! Njegova kameleonsko-politička metamorfoza je neprevaziđena na crnogorskom istorijsko-političkom pazarištu! Kulminaciju takve kameleonsko-političke metamorfoze i hvalospjeva postigao je svojim govorom na odru prilikom sahrane Alije Izetbegovića, njegovog najljućeg političkog protivnika.

Sve ostalo što je vrijedno, karakterno i što se tiče etike, zbog politike koju je vodio, on, prof. dr Novak Kilibarda je izgubio! Za njega i po njegovim mjerilima ostvario je više nego dovoljno, i konačno se spasio od suda „Haškoga tribunala“!? Predavao je svojim studentima na fakultetu u Nikšiću „jugoslovensku književnost ili književnost jugoslovenskih naroda“ i to kako reče: „proizveo trideset-četrdeset generacija“!? Rekosmo da je kao „nagr(a)du“ za počinjena politička (ne)djela dobio (za)služeno visoku „nacionalnu i državnu penziju“ sa doživotnim ličnim obezbjeđenjem i pride posebnim autom – prevoznim sredstvom na usluzi po sopstvenom izboru!

Visoko četvrto mjesto odnosno šesti podeok na ljestvici od ukupno 12 podeoka, iako nije političar ili nije se zvanično bavio politikom i nekom od državnih visokih funkcija, pipada rođenom bratu „predsjednika svih građana“ Aleksandru Acu Đukanoviću, koji je zvanično i ujedno vlasnik brojnih nekretnina i vlasnik „najstarije“(sic!) banke odnosno „Prve banke“ u Crnoj Gori! Njegovo ukupno bogatstvo u nekretninama i novcu procenjuje se na par stotina miliona eura, što mu omogućava da vodi jedan udoban, lijep, tih, bezbrižan i miran život sa svojom poridicom, a ujedno nastavak bavljena nekim od unosnih bankarskih biznisa! Trenutno, sa porodicom „boravi“ u državi Lihtenštajn, odnosno „izbjegao“ je izvan Crne Gore dok se političke prilike, nastale parlamentarnim porazom „najjače i najbrojnije stranke“ i njene koalicije od 30. avgusta 2020. godine, ne „stabilizuju“!? Valjda je bio pod pritiskom događaja poslije parlamentarnog poraza kada je bio „napadnut“ od mase (ne)poznatih napadača, a kojima se „obratio“ riječima: „Ja, nijesam vam ništa učinio“!?

Na mjestu pod brojem 5 odnosno na sedmom podeoku, od političara koji su ojadili građane Crne Gore i urnisali crnogorsku privredu, društvo, a politiku uveli kao osnovno zanimanje i mjeru svih stvari i vrednosti, pripada Dušku Markoviću, bivšem predsjedniku crnogorske vlade, direktoru ANB-a u dva mandata, ministru pravde, potpredsjedniku Vlade, „nezvaničnom“ vlasniku (ne)postojeće „fabrike duvana“ i nezvaničnom vođi „mojkovačkog klana“! Njegova saznanja, znanja, informacije o ukupnom radu i dešavanjima u Crnoj Gori za trodecenijski period bila bi mnogo zanimljiva kada bi htio o njima govoriti objektivno i iskustveno, jer se nalazio u centru svih zbivanja na političkom i državnom planu! Od posebnog značaja bile bi njegove „informacije“ o korupciji i kriminalu na visokom državnom nivou kao i o kriminalnim klanovima u Crnoj Gori, jer je negdje podavno govorio da toga nema ili je sasvim neznatan-minoran!?

Zatim, na mjestu pod brojem šest ili na osmom podeoku našao bi se Milan Roćen, nezvanični vlasnik najvećeg, najmoćnijeg i najjačeg građavenskog preduzeća „Bemax“, kreator ukupne privatne privrede i dugogodišnji savjetnik „predsjednika svih građana“, iako penzioner! Vrlo interesantno bi bilo ispitati odnosno istražiti njegove „ruske veze“ i radnje oko sticanja nezavisnosti prije i u vrijeme referenduma, a posebno njegove „telefonske razgovore“, koji su dijelom objavljeni, sa ruskim milijarderom Olegom Deripaskom u vezi privatizacije KAP-a, kao i još mnogo čega! Naravno i M. Roćen je, jedan od onih, kao i njegov prethodnik sa naše ljestvice, koji bi imao šta reći i ispričato o svim dešavanjima u Crnoj Gori, jer je bio veoma značajan sudionik u političkim i državničkim zbivanjima! I on pripada plejadi crnogorskih „najuspješniji biznismena“ koji su se bavili politikom i biznisom, a bio je ministar vanjskih poslova! I on je, kako se saznaje, (ne)zvanično već „odlepršao u inozemstvo“ da (na)stavi svoj biznis sa kapitalom koji je mnogo brzo stekao u Crnoj Gori!

Odmah do njega je, na mjestu pod brojem 7 odnosno devetom podeoku, bankar i biznismen prof. dr Duško Knežević, vlasnik nekoliko banaka, najpoznatije „Atlas banke“, kao i brojnih nekretnina po Crnoj Gori i ujedno privatnog fakulteta „Mediteran“, čije bogatstvo se procjenjuje na nekolike stotine miliona eura, a po sopstvenom kazivanju dolaskom svojim „unio“ je u Crnu Goru 300 miliona eura“!? I on je jedan od onih veoma „uspješnih (crno)gorskih biznismena“ koji je na vrijeme „našao sklonište“, jer je bio „politički primoran“ zbog „progona“ od strane „prijatelja“ Mila Đukanovića!? Kao „bankar i pobegulja“ svoj trajniji boravak vezao je za centar finansijskog Londona da nastavi baviti se visokim „biznis finansijama“! Naravno svoj bezbjedan boravak u Londonu, pored kapitala koji ima, garantuje mu i britanski pasoš koji se na vrijeme obezbijedio! Za njega važi maksima da nikad „ne laže“!? Čuven je odnosno proslavila ga je izjava i brojna obećanja da ima „snimak plave torbe“ na kojem se „vidi“ kako Milo uzima novac!? Čak je svom „prijatelju“ Milu poslao kopiju ili „orginal“ snimka plave torbe!? Naravno, Milo je sve negirao i čak ga nazvao „patološkim lažovom“, što dovoljno govori koliko mu je stalo do njihovog „prijateljstva“! Tvrdi da je dugo godina sponzorisao DPS, i bio njegov „zlatni sponzor“! Obećao je da će se „vratiti u Crnu Goru kad Milo bude u Spužu“, jer obojica ne mogu biti zajedno u Crnoj Gori, a biti na slobodi!

Tek na mjestu pod brojem 8 odnosno desetom podeoku, zbog političke uloge kao trostruki mandatar na mjestu predsjednika države došao bi politički nevoljni, za biznis nezainteresovani Filip Vujanović, advokat, trenutno na funkciji počasnog predsjednika Crne Gore, a koji i ne raspolaže nekim velikim materijalnim niti finansijskim bogatstvom ili nekretninama! Međutim, zbog najvišeg državnog položaja, koji je imao dugo godina, uloge političke koju je imao tokom gotovo cijelog trodecenijskog trajanja diktatorskog režima Mila Đukanovića i pomoći pravnoj koju je pružao odnosno nije se rezolutno opirao-suprotstavljao, njegovo mjesto je bezbjedno i (za)garantovano. Kao „počasni premijer“ fotelja u koju ga je ugurao „predsjednik svih građana“ sada mu pruža lično zadovoljstvo i mogućnost da se sve više interesuje za politiku i da se njome bavi na nivou „evropskih integracija“, prisustvujući raznim panelima, sekcijama, sjednicama, okruglim stolovina, na kojima prisustvuju samo visoke političke ličnosti sa državničkim pedigreom, a on je jedan od njih, svakako!

Po političkoj ulozi i brojnim partijskim, političkim i državnim funkcijama-pozicijama na kojima se nalazio, visoko deveto mjesto odnosno na jedanaestom podeoku bio bi prof. dr Miodrag Miško Vuković, dugogodišnji parlamentarac, u nekoliko saziva narodni poslanik, predsjednik Odbora za politički sistem, pravosuđe i upravu, potpredsjednik Vlade Republike Crne Gore i Skupštine SRJ, koji je uobličavao pravni sistem u privatizovanoj crnogorskoj državi, bez nekih većih materijalnih repova zbog kojih bi mogao biti toliko prozivan da bi se našao na klupi kod sudskih i ostalih istražnih organa. Ipak, on je uspio, kao i mnogo njih od tadašnjih „mladih, lijepih i (još) pametnih“ političara crnogorskih, koji sa ulice uskočiše u crnogorski parlament i pozauzimaše državne funkcije, da pored svih brojnih političkih obaveza koje je obavljao tokom tri decenije uspije da se dohvati doktorske titule, napisavši i odbranivši doktorsku tezu, koja mu je osigurala profesorsko mjesto na nekolika privatna fakulteta! Treba se „diviti“, a ne pitati da li je to fizički i vremenski bilo moguće izdržati, takvim preambicioznim osobama, koje mimo brojnih službenih putovanja – polijetanja i slijetanja, kao i ogromnih svakodnevnih političkih i drugih državnih i adminstrativnih obaveza uspijevaju baviti se „nauč(e)nim radom“, a on je za primjer takvog „nauč(e)nog“ uspjeha! Pride, on je i „pisac“ knjiga i kolumnista „Svedok-a“!

I na desetom mjestu odnosno podeoku dvanaestom, na našoj ljestvici, je niko drugi do Ranko Krivokapić, crnogorski političar, dugogodišnji i bivši politički lider SDP-a (Socijaldemokratske partije), i predsjednik Skupštine Crne Gore u nekolika mandata (2003-2016.). On je uspio da se ponovo politički visoko uzdigne i „mnogo angažuje“ i to kao penzioner sa izvjesnim „spornim falsifikovanima“ papirima prilikom regulisanja ili dobijanja visokog penzijskog mjesečnog iznosa odnosno odlaska u penziju, u novoj 43. Vladi u kojoj je postavljen za ministra vanjskih poslova!

Dakle, imamo 10 t(r)op crnogorskih političara, državnika i(li) biznismena koji su kao slijepci slijedili svoga političkog i državničkog vođu ili od milja zvanog „Nokova dvometrica“ i ujedno vodili državnu politiku i građane Crne Gore u politički i ekonomski ambis, samo njima znanim, ličnim i interesnim stazama i bogazama, a kojima je veliki broj građana vjerovao makar na samom početku i bili iznavjereni, izmanipulisani raznoraznim političkim parolama i nadom za „boljim životom“ sa neizostavnom devizom „Mi znamo kako“! Upravo su pokazali svo svoje znanje, ali u ličnom i nadasve materijalnom interesu! Dakle, pripovijetka „Danga“, od Radoja Domanovića, može se u potpunosti primijeniti na Crnu Goru jer odslikava stanje duha u njenom političkom društvu za perioda o kojem govorimo!

Svi ostali a ne pomenuti političari i privrednici, državnici, biznismeni, ministri i tako dalje samo su političke figure igrača političkog i državnog kolovođe „predsjednika svih građana“ u čije ime i pod čijom zaštitom su radili šta su htjeli interesi njihovog velikog političkog i državničkog vođe! Ukupni politički i privredni ambijent je bio tako sistematizovan, koncipiran i godinama „reformisan“ samo da bi crpio ekstraprofit iz ogromnih državnih resursa koji su dovedeni skoro do nestanka odnosno privatizovani su kroz razne stečajne vlasnike ili vlasnike privatih preduzeća koje rade za političkog i državničkog kolovođu!

Rekoh da je ovo samo „uži koncept“ odnosno kostur na osnovu kojega bi se mogla (na)pisati obimna knjiga sa ilustracijama i argumentima od brojnih privatnih računa iz mnogih banaka u kojima je smješteno pod raznoraznim imenima pokradeno narodno blago i državni resursi Crne Gore.

Piše: Dr Momčilo D. Pejović