„Tako su govorili“: Princ Mihailo Petrović Njegoš – „Grob vladike Rada u spomen-kapeli na vrhu Lovćena je srpska nacionalna svetinja“

U posljednjih 72 godine vršeno je veliko prekrajanje nacionalne pripadnosti pravoslavnog naroda Crne Gore a posebno, samo u daleko drastičnijoj formi, u posljednjoj deceniji.

Tako su se zelenaši, a među njima i brigadir crnogorske vojske Krsto Zrnov Popović, nastojali zamjenom istorijskih teza, predstaviti kao nesrbi odnosno antisrbi, iako službena dokumenta iz vremena knjaževine i kraljevine Crne Gore pokazuju da su po narodnosti, ili nacionalno, bili Srbi.

Falsifikati, neistiniti istorijski podaci, prekrajanje nacionalnog srpskog identiteta pravoslavnog naroda Crne Gore, traje, pojačano od pokradenog referenduma 2006. godine, od kad je posebno potrebno stvoriti nacion Crnogorac, po ugledu, na OZNU, koja je svojim metodama, Srbe „prevodila“ u Crnogorce, o čemu svjedoče brojne publikacije tzv. crnogorskih istoričara.

Bježeći od golgotske sudbine srpskog neprestanog, hristolikog stradanja i tragičnog mučeništva, izbjegavajući „kame i oluje“ naših dana, mnoga naša braća su pobjegla od svoje suštine, uvodeći sebe i svoje potomstvo u strahote života bez identiteta i porijekla. A bez onog ”juče” nema ni danas, niti može biti ”sjutra”.

A kako bismo još dalje širili istinu, što je i glavna misija portala IN4S, od danas svim čitaocima poklanjamo zbirku citata „Tako su govorili“, brojnih znamenitih ličnosti koje govore o imenu srpskom i pravoj istoriji Crne Gore.

Citati su najvećim dijelom preuzeti iz knjige Batrića Jovanovića „Crnogorci o sebi“; „Spomenica Petra II Petrovića – Njegoša – Vladike Rada 1813–1851–1925“; Vladimir D. Jovićević, Budimir Aleksić „Crnogorsko pitanje“.

Prelom je radio Pušica Milojko, a naslovnu stranu Petar Lubarda.

Princ Mihailo Petrović Njegoš

Princ, ili kako se sam potpisivao Knjaz Mihailo Petrović Njegoš, u Parizu, maja 1969. godine, u pokušaju da svojim apelom spriječi rušenje Njegoševe kapele na Lovćenu i podizanje Meštrovićevog mauzoleja piše:

„… Grob vladike Rada u spomen-kapeli na vrhu Lovćena je srpska nacionalna svetinja. Na nju se i u Prvom i Drugom svjetskom ratu, bio sručio bijes neprijatelja. U Prvom svjetskom ratu, austrougarski okupator bio je porušio kapelu, a kovčeg sa Njegoševim kostima bio je prenijet u Cetinjski manastir zahvaljujući staranju tadašnjeg crnogorskog mitropolita Mitrofana. Posle oslobođenja i Ujedinjenja, kapelu je s pijetetom obnovio kralj Aleksandar: nova kapela bila je potpuno vjerna replika prvobitne. U nju su Njegoševe kostisvečano prenijete i položene prilikom njenog osvećenja, 1925. godine.

U Drugom svjetskom ratu, kapelu su oštetili italijanski fašisti, ali je glavnokomandujući italijanskih trupa smatraoza potrebno da se javno ogradi od toga varvarskog postupka. U oba svjetska rata, Njegošev nadgrobni spomenik bio je simbol stradanja i borbe srpskog naroda. I u svome vječnom, prebivalištu, vladika Rade dijelio je sudbinu svoga naroda…“

U svom obraćanju crnogorskoj, jugoslovenskoj i svjetskoj javnosti, princ Mihailo Petrović Njegoš, maja 1969. godine, rekao je i sledeće:

„… Vječni pokoj najvećeh srpskog
pjesnika i mislioca do sada su
se usuđivali da remete samo
dušmaniSrpstva,udanimasrpske
tragedije. Sada su crnogorski
komunisti naumili da Njegošev
nadgrobni spomenik preuređuju
po svojoj obijesti.

„Za pravilo ludost izabraše“, pa su odlučili
da kapelu na vrhu Lovćena sruše i da na njeno mjesto postave jedan svetovnjački spomenik…“

Ovaj časni izdanak svetorodne loze Petrović Njegoš,
govoreći o tome ko treba da bude čuvar Njegoševih posmrtnih ostataka, kazao je: „…Srpska pravoslavna crkva, kojoj u prvom redu pripada dužnost čuvanja i održavanja, najprije glasom Crnogorsko-primorskog mitropolita Danila, a potom svečanom izjavom Svetog arhijerejskog sabora, da je ona odlučno protivna tome nerazumnom projektu. I s pravom. Vladika Rade bio je poglavar srpske pravoslavne crkve.
Vjera u Boga i duboko produhovljena hrišćanska etika bile su temelji njegovog duhovnog života i misaonog stvaralaštva.

On je još za života podigao kapelu na vrhu Lovćena i odredio da u njoj bude sahranjen. Njegoš je želio da njegovi zemni ostaci prebivaju na vasionama, na vrhu Lovćena, stožer-planine Crne Gore i slobodnog Srpstva kroz vjekove…“

U svom apelu, princ Mihailo Petrović Njegoš, zaključio je:

„…Komunistička propaganda u zemlji ostrvila se na Srpsku pravoslavnu crkvu. Komunisti optužuju Crkvu da „bespravno prisvaja“ vladiku Rada i da se suprotstavlja njihovom projektu „iz sebičnih razloga“. Po svome običaju, komunisti optužuju druge za grijeh koji hoće sami da počine. Njihov projekat s Meštrovićevim mauzolejom je paravan iza kog se krije manevar uperen protiv uticaja Srpske pravoslavne crkve i jedinstva Srpskog naroda. Kampanja o spomeniku na vrhu Lovćena u tijesnoj je vezi sa jednom drugom kampanjom koja nastoji da proturi čudovišne teze o tobožnjoj „naciji“ i nekoj „posebnoj crnogorskoj kulturi“. I jedna i druga duboko vrijeđaju srpski nacionalni osjećaj i ponos pravog Crnogorca“

Vaš PDF primjerak možete preuzeti OVDJE!

Pročitajte JOŠ:

Đukanović izvrtanjem činjenica iznosi neistinitu tvrdnju da je ujedinjenje srpskih crkava izvedeno na kanonski nezakoniti način