Tajne začaranog kruga

Piše: Batrić Babović

Prije završetka popisa stanovništva u Crnoj Gori, u javnosti su se pojavila dva kružna dijagrama o statusu nacionalnog, jezičkog i vjerskog opredeljenja građana najmanje republike u sastavu bivše Jugoslavije.

Na njima se moglo uočiti nijansirano procentno razlikovanje između dva pravoslavna naciona i dijametralno razlikovanje sa statističkom značajnošću u odnosu na vjersko opredjeljenje. Impozantan je bio i procenat neopredijeljenih građana u nacionalnom i vjerskom smislu. Ono što je još upadljivije golom oku u fokusiranom analitičaru jeste procenat ateista i nacionalno neopredijeljenih članova zajednice. Istovremeno se uviđa da postoje različitosti u procentima naciona kad se tasom preciznosti uporede svi raniji i sadašnji popisi stanovništva.

Na drugoj strani domaćeg realizma i vječne stvarnosti jedino grobovi sa nadgrobnim spomenicima postaju i ostaju vezivno tkivo sa prošlošću, faktički kohezioni faktor sa današnjicom i duhovni zalog za budućnost Crne Gore. Dva kružna dijagrama teško da mogu odslikati i reformski zades i zadešenja otvorena 30 avgusta 2020. godine. Njima kao vidljivom analizom teško je opisati rezultat 41:40 u korist tadašnjeg antivladinog bloka i mogućnost da se izvedu jasni zaključci svih procesa koje je taj datum porodio. Ako se vrijeme računa prije i poslije Hrista i njegov mjerni potencijal ne jenjava pune 2023 godine, kako je bez negativnih posledica po nervni sistem svakog zdravorazumskog bića moguće opisati bezbrojnosti crnogorskih nacionalnih, vjerskih, etničkih i identitetskih mutacija? Uzimanjem svih popisa u razmatranje dobija se šizoidna slika iskrivljenog nacionalnog prikaza u različitim jedinicama vremena. Broj protivnika Zakona o slobodi vjeroispovjesti ne odgovara izbornim rezultatima iz avgusta 2020. godine i broju učesnika reformskih zamaha kada su litije u pitanju. Proste paralele ne rešavaju složene probleme, a kružni dijagrami ne otkrivaju skrivalice visoke diplomatije sa niskim političkim nagodbama i kompilacije ovog dueta koje su sklepane u podrumima prošlosti na temeljima aktuelnog trenutka, a sve uz mješalice, majstore, zidove i beton duboke države. Nisu objašnjivi popisi iz vremena jedinstvenog DPS-a, niti su objašnjivi ataci na Crkvu kad je više od 60 % ispitanika privrženo kanonskom ustrojstvu. Može se steći ironičan utisak da je kralj Nikola bio sklon identitetskom inžinjeringu koji se kao biljeg nasleđa prelio u krv njegovog unuka i svih njihovih političkih naslednika. Nova klasa prepoznavanja nacionalnih biljega sa oscilatornim klatnom vezenim umom crnogorskog proroka iz Podbišća, duhovima besudne zemlje nosi nove nepoznanice koje su začarani krug opštenarodnog bitisanja. U kružnim dijagramima nema pitanja o imetku i mogućem zametku njenog porijekla, kao ni pitanja koja determinišu ose funkcionalno pismene demografije. Fali i softverski muk kao uslov bez koga se nije ušlo u popisnu priču. Moguće da je to jedna od potreba da bi vegetirali perzistentni i jalovi politički subjekti. A sve to je mnogo lakše sa maglama statistika i jasnim političkim planovima. Podloge nikad ne fali. Sve nabrojano prate vune i vunena vremena fiktivno popisanih i realno otpisanih članova crnogorske zajednice za doba koje dolazi i staje na puteve kojima malo ko sa skromnim umnim silama ikada ide.

Kružni dijagram koji postaje začarani krug prestaje da bude zdrava osnova za razvoj zajednice i njeno planerno oruđe. On postaje korelacioni faktor da ambasadori i političari naprave dil kojim će se ovjekovječiti duh miloizma sa novim licima na pozornici. Analize Jovana Markuša o Crnoj Gori nekad i sad izučavaće nekompromitovani istoričari i katakombne istorije umakle radarima Novog Svjetskog Poretka. A sve u korist Njegoševske i iskonske Crne Gore koja čeka svojih pet minuta!