Tajna društva i vladavina čovječanstvom: Zakulisni vladari

Piše: Dragan Mlađenović 

Davno je engleski lord Bendžamin D`Izraeli (Benjamin Disraeli, London, 1804–1881) izrekao opominjuću istinu da svetom ne upravljaju ličnosti koje stoje na čelu država i vlada nego tajna društva koja zakulisno vladaju čovečanstvom oblikujući, manje–više, sve važne pokrete u ljudskoj istoriji. Od njihovog je razornog dejstva strahovala čak i moćna Habsburška carevina, koja je 1795. godine zabranila rad masonerije u svojoj državi i time delimično odgodila ostvarenje masonskog antimonarhističkog plana – svrgavanje cara i uspostavljanje republike.
„Uvek biti u središtu rađajućeg se ciklona“
Dva osnovna obreda modernog Slobodnog zidarstva su `Egipatski` i `Škotski`. Prvi su revolucionari i ratni huškači, dok su drugi mirotvorci. Oba ova obreda su međusobno usklađeni i savršeno se dopunjavaju. Masonska taktika oba obreda se naziva ovako: „Uvek biti u središtu rađajućeg se ciklona“. Taktika podrazumeva uvođenje svojih ljudi u fašističke, nacističke, anarhističke, socijalističke, bezbedonosne (vojne i policijske), demokratske i sve druge strukture. Za masonsku organizaciju je važno samo da neko od „naših“ (tj. njihovih) bude na vrhu.
Takozvana Francuska revolucija je, po priznanju samih masona, njihov prvi veliki uspeh. No, krenimo redom.

Red iluminata („prosvetljenih“)

Prelomni trenutak u istoriji antihrišćanske zavere predstavlja 1. maj 1776. godine kada je dvadesetosmogodišnji mladić Adam Vajshaupt (Adam We¬is¬ha¬upt, 1748–1830) osnovao u Ingolštatu (Bavarska) Red iluminata („prosvetljenih“).
Društvo Adama Vajshaupta je najpre nazvano Udruženje savršenih (Geselschaft durch Per¬fec¬ti¬bi¬li¬sten), a nastupilo je kao politički pokret čiji je cilj uništenje tiranije i neznanja unapređivanjem moralne vrline, razuma oslobođenog verskih i drugih predrasuda i slobode. Društvo je uskoro uzelo naziv Iluminati, a tako su sebe, pre Vajshaupta, zvali ateistički i antihrišćanski francuski pisci enciklopedisti okupljeni oko Voltera. Bezbožni Volter (1694–1778) i njegovo duhovno čedo Vajshaupt su svoju filosofiju izgradili na temeljima Platonovog idealističkog panteizma, koji je u renesansnoj Italiji prerađen u novopaganski neoplatonizam. U Vajshauptovoj preradi, platonizam je postao materijalistički panteizam. Kao znamenje zajedničkog poduhvata „operativnih“ zaverenika i satanskih finansijera, Adam Vajshaupt je svojim tajnim mecenama uručio primerak Platonove „Republike“.
Iluminati su zapravo stvoreni sa jednim ciljem – da izvršavaju planove visoke masonerije u uspostavljanju Novog svetskog poretka putem stvaranja uporišta u ključnim krugovima evropskih vlada, u kojima je krojena politika, i kroz nastojanja da se utiče na odluke evropskih vladara iznutra, sa savetodavnih položaja.
Satanski plan Vajshauptove megalomanske, iluminatske „Svetske revolucije“, može se ostvariti ukoliko se ispuni sedam osnovnih zadataka:
1. Ukidanje monarhije i svih legalnih vlada;
2. Ukidanje privatne svojine;
3. Ukidanje prava na nasledstvo;
4. Ukidanje patriotizma (nacionalizma);
5. Ukidanje svih religija;
6. Ukidanje porodice tj. braka i moralnosti, te uvođenje društvenog vaspitanja i obrazovanja dece; i
7. Stvaranje Svetske vlade.

Boljševički satanizam

Bezbožnu svetsku revoluciju koju su započeli masoni i iluminati u Francuskoj krajem 18. veka, nastavili su početkom 20. masoni–komunisti u Ruskom carstvu.
Središnja figura komunističkog satanskog demonizma bio je Vladimir Ilić Lenjin (1870–1924), čovek–medijum, koji je s najvećom mogućom strašću mrzeo Boga i pravoslavno Hrišćanstvo u Rusiji i svetu.
Zanimljivo je šta je pravoslavni filosof Viktor Aksjočic (rođen 1949. u Belorusiji) pisao o vođi boljševičkog satanizma: „Lenjin je do savršenstva doveo koncept revolucionarnog osvajanja vlasti, zarad čega je od `klasika` socijalizma i marksizma preuzeo sve što je bilo neophodno, odbacujući nemilosrdno sve što je bilo zastarelo ili `previše humano`. Rukovodeći se time, Lenjin je prvi u istoriji stvorio masovnu revolucionarnu partiju sazdanu na surovoj disciplini i krvi. Lenjin je razradio taktiku revolucionarnog prevrata, koja je koristila iskustvo svih prethodnih revolucija: njen cinični algoritam omogućio je da se definišu sva slaba mesta vlasti koju je trebalo svrgnuti, svi mogući oslonci u društvu, kao i svi stvarni protivnici koje je trebalo ućutkati ili jednostavno (bez suda) likvidirati. Niko pre Lenjina nije tako cinično i surovo dograbio vlast, rušeći na svom putu sva načela i sve svetinje. Zatim je Lenjin uspeo da zemlju gurne u nepojamno surov i krvav građanski rat, koji je odneo PETNAEST MILIONA LJUDSKIH ŽIVOTA. Da bi revolucija odnela potpunu pobedu, Lenjin je prvi posle francuskih revolucionara razradio teoriju i u praksi sproveo SISTEM TOTALNOG DRŽAVNOG TERORA.

Veliko žrtvoprinošenje srpskog naroda

Anarhističkim akcijama širom Evrope kojima su odreda rukovodila tajna društva svrgnuti su u atentatima brojni kraljevi i carevi, među kojima i austrougarski prestolonaslednik Franc Ferdinand, na Vidovdan 1914. u Sarajevu, ali i srpski kralj Aleksandar Karađorđević 9. oktobra 1934. godine, kao i Aleksandar Obrenović, ubijen ranije u oficirskoj zaveri u majskom prevratu 1903. godine. Obrenovićevska dinastija bila je zatrta od strane masonskih sila po crnomagijskom obredu koji je podrazumevao kraljoubistvo i obeščašćivanje mrtvih tela kralja i kraljice. Naslednik prvog kralja Srbije koji je zarad kraljevske krune na Berlinskom kongresu 1878. godine bio spreman da raspne srpski narod, zatre njegovu antičku prošlost i duhovne svetinje, preda prekodrinske Srbe na (ne)milost Austrougarima, postradaće od istih podzemnih judeomasonskih sila koje su vladale iza Berlinskog kongresa. (Prof. dr HadžiMirjana Stojisavljević, „Veliko žrtvoprinošenje srpskog naroda u Prvom svetskom ratu od strane `svetskih vladara`“, Pravoslavna porodica, 11.11.2020)
I tu se krug zatvara.