Sveta Rusija – osobena evroazijska pravoslavna civilizacija

Ruska ideja – to je ocrkovljenje. Zato što se bez preporoda duše Otadžbina neće preporoditi…slavu Rusiji (je donijela) pravoslavna duša koja je, sabravši razdrobljene zemlje, sazdala veličanstveno društveno bogatstvo…“ (Jeromonah Roman (Matjušin), 1954, ruski pjesnik, kompozitor i pjevač duhovnih pjesama; živi u pustinjskoj isposnici Vetrovo koju okružuje močvara, u pskovskoj oblasti)

„Nipošto nijesam oduševljen ovime što vidim oko sebe…ali se kunem svojom čašću da ni za šta na svijetu ne bih mijenjao svoju otadžbinu za neku drugu ili imao drugu istoriju osim istorije naših predaka, onakve kakvu nam je Bog dao.“ (Aleksandar Sergejevič Puškin, 1799-1837, otac moderne ruske književnosti)

„Država, u njenoj duhovnoj suštini (je)…rodina (otadžbina), uobličena i ujedinjena javnim pravom, ili…mnoštvo ljudi povezanih zajedništvom u duhovnoj dubini, koji su se jedinstveno sabrali na osnovu duhovne kulture i pravne svijesti“. (Ivan Aleksandrovič Iljin, 1883-1954, ruski politički i religijski filozof)

„Gospod nas je kažnjavao i kažnjava Zapadom!“ (Sveti Teofan (Feofan) Zatvornik Višinski, rođen kao Georgij Vasiljevič Govorov, 1815-1894, ruski svetitelj, episkop, teolog i književnik)

„…To je nova vavilonska kula. To je Evropa…“ (Sveti Nikolaj (Velimirović), 1880-1956)
Komentar: U Bibliji – Treća knjiga Mojsijeva – Postanje, 11:4, kaže se: „…hajde da sazidamo grad i kulu, kojoj će vrh biti do neba (kao simbol zemaljske moći i slave)…“ Zato, žitelje Vavilona „…Gospod rasu odande po svoj zemlji, te ne sazidaše grada.“ (Postanje, 11:8)

„Rusizam je obećanje budućnosti našoj kulturi dok večernje sjenke postaju sve duže nad zapadnim svijetom.“ (Osvald Špengler, 1880-1936, njemački istoričar i filozof istorije)

Piše: Milan Gajović

Naši srpsko – ruski Svetitelji, zlatnooreolski Bogosvjetilnici, umne svjetlosti nadzemaljske ljepote i sjaja i vidjela života, u arhangelskoj odeždi, raduju se jer se ruske duše Bogopune, Hristouznose i Ohristovljuju. Oni su nebeski štit Rusije, odnosno neprobojni energetski „zid“ za njene neprijatelje. To je Bogoodazivajuća, blagodatna energija, kao dar Božji za rusku zemlju i narod.

Sveta Rusija je svjetilnik pravoslavlju i svekolikom hrišćanstvu.

Presveta Majka Bogorodica i Gospod Isus Hristos se mojoj supruzi Dragici najčešće javljaju iz ruskih svetilišta, što je Božji znamen da su Rusija i Ruska pravoslavna crkva glavni planetarni braniči osnovnih ljudskih, porodičnih, hrišćanskih (pravoslavnih), nacionalnih i državotvornih vrijednosti od sveopšte zapadne (neo)liberalne sotonizacije,  dehumanizacije, debilizacije i moralnog propadanja. Za zapadne, megakapitalističke vladare iz sjenke, Rusija je uvijek bila, jeste i biće globalni protivnik i neuklonjiva prepreka za ostvarivanje globalne prevlasti.

Zbignjev Bžežinski, nekadašnji nezvanični portparol tajne zapadne satanističke megakapitalističke vlade i savjetnik za bezbjednost američkog predsjednika Kartera, govorio je i pisao da je njihov globalni cilj „stvaranje jedne svjetske vlade“ i da „nacionalni koncept više nije održiv“. Znači, globalni cilj Zapada je ukidanje suverenih država i stvaranje globalne zajednice – Megalopolisa, pod kontrolom neformalnih centara moći. Bžežinski i njegovi istomišljenici su sanjali i o trajnom slabljenju Rusije i smatrali su da Rusija, bez Ukrajine, nikada više neće biti imperija.

Već duže od dvije decenije zapadni megakapitalisti, pljačkaši bankama (vladari iz sjenke, Orvelov Veliki Brat) vode agresivni, intenzivni i neprekidni, totalni hibridni (mrežni, mrežnocentrični) rat protiv Rusije i Bjelorusije, a preko Ukrajine i proksi (posredni) oružani rat radi „stezanja omče oko kontinentalne mase Rusije“. Cilj ovog rata je ostvarivanje globalne prevlasti i pokušaj uspostavljanja kontrole nad neicrpnim prirodnim bogatstvima Rusije. Sjetimo se riječi Medlin Olbrajt, bivše državne sekretarke SAD, iz 2007.godine:

„Prirodna bogatstva su nepravedno raspoređena samo na Rusiju“?!

Istovjetni rat vodi se, postojano i dugovremeno, i protiv srpskog naroda (savremeni genocid nad Srbima u Hrvatskoj, otimanje Kosova i Metohije, prijetnje opstanku Republike Srpske, negiranje istorijske srpske Crne Gore…)

Cilj hibridnih ratova je i produženje globalne hegemonije Zapada koja podrazumijeva uništenje individualnosti čovjeka kao humanog, nacionalnog, državotvornog i religioznog bića. Industrijom zabave i sporta, „proizvodnjom saglasnosti“ i opštom debilizacijom ljudi se pretvaraju u bezoblično stado u vrtu Velikog Brata, u kome najbolje uspijevaju tikve bez krijena.

Ruski umnici već dva vijeka postojano ukazuju na brojna geopolitička ograničenja koja romansko – germanska zapadna „civilizacija“ postavlja pred Rusiju, kao „nešto tuđe“, i čija je ogromna veličina prepreka njihovom pretenzijama. Stoga su postojani njihovi pokušaji da slabe Rusiju, pogotovo na njenoj periferiji gdje su živjeli i žive bivši Rusi koji imaju romansko-germansko i vatikansko pokroviteljstvo. To je u skladu sa „strategijom narandžine kore“: ivična područja treba odvajati od centralne Rusije, kao što se odvaja kora narandže. Zato je odbrana od kolonijalnih pretenzija zapadne civilizacije i otpor „univerzalnosti zapadnog sistema“ za Rusiju pitanje opstanka.

U procesu razbijanja ruske nacije i Rusije, na njenim zapadnim granicama, glavnu ulogu su imali vjerski (vatikanski prozelitizam) i antiruski geopolitički faktori (prije svega, Poljska – „hijena Evrope“ (izraz Vinstona Čerčila)), koji su  iskoristili vjersku mržnju pounijaćenog bivšeg ruskog stanovništva na zapadnom obodu carske Rusije prema Rusima i Rusiji i izazvali njihovu dugovremenu okupacionu odvojenost od Ruske Imperije. Znači, ključnu ulogu u tom procesu imale su  političko manipulativne metode kolonijalnih gospodara i lažnih ukrajinskih elita, neutemeljena propaganda i prekrajanje istorije.

Antiruski karakter ima i hrišćanski cionizam (dispenzacionalizam, od lat. dispensatio – raspoređivanje (Božje milosti na evangelističke protestante), koji  je ideološka osnova američko – izraelske alijanse. To je religijski pravac i geopolitička simbioza anglosaksonskog, evangelističkog protestantizma i cionizma, odnosno uvjerenja u mesijansku ulogu SAD i ideje vodilje Starog zavjeta o Jevrejima kao „izabranom narodu“ („Veliki Izrael“). Amerikanci i Jevreji, tobože, imaju mesijansku ulogu da „spašavaju“ svijet pobjedom (još u Bibliji najavljenoj) armagedonskoj bici (na planini Megido i njenoj okolini, u današnjem sjevernom Izraelu) nad „silama zla“, u koje, po njihovom tumačenju, spada i Rusija?!

Naime, prema ovom eshatološkom „učenju“, u poslednjoj, odsudnoj armagedonskoj bici, „sile dobra“ (anglosaksonci i Jevreji) će pobijediti biblijskog Goga (simbol tame), koga predstavlja Rusija i njeni saveznici?! Poslije pobjede, anglosaksonci bi bili „uzneseni“ na Nebo, a „sinovi Izraela“ bi se preobratili u protestantizam i otpočelo bi „hiljadugodišnje Hristovo carstvo na Zemlji“?!

Godine 1914. Rusija je imala 181.537.800 stanovnika (treće mjesto u svijetu, poslije Kine i Indije), na teritoriji od 21.799.825 kvadratnih kilometara. A sada Rusija ima oko 148 miliona stanovnika, na teritoriji od oko 17,1 milion kilometara kvadratnih?! Sve ovo su posledice Oktobarske revolucije, odnosno boljševičkog revolucionarnog prevrata sa pogubnim posledicama po rusku zemlju i ruski narod.

Javnost sve više saznaje da su „uspješnosti“ Oktobarske (boljševičke) revolucije („kolektivnom istorijskom eksperimentu“) presudno doprinijela i tajna zapadna (masonska) društva i veliki novac zapadnih megakapitalista.  Judeo – hazarski Rotšildi su glavni finansijeri i Napoleonovog pohoda na Rusiju, kao i izvođača Oktobarske revolucije.

Vođe prevrata Vladimir Iljič Uljanov (Lenjin) i Lejba Davidovič Bronštajn (Lav Trocki), kao i brojni drugi “revolucionari“, bili su njihovi plaćenici. Vođa prevrata. Lenjin je, čak, početkom aprila 1917.godine, iz Ciriha stigao u Petrograd „vozom punim zlata i novca…prošavši Njemačku i Švedsku bez zadržavanja na granici i carini…“

U ruskom građanskom ratu stradalo je oko šest miliona ljudi. Pored toga, u prisilnoj kolektivizaciji, prinudnim raseljavanjima stanovništva i staljinističkim čistkama do Drugog svjetskog rata, prema minimalnim procjenama, stradalo je preko 20 miliona ljudi (mahom Rusa)!

U noći između 3. i 4.jula (po starom kalendaru) 1918.godine, boljševici su, u ritualnom satanističkom piru, masakrirali cara Nikolaja II,njegovu suprugu, četvoro djece, dvorskog ljekara, kuvara, sobaricu, poslužitelja, pa čak i psa carske porodice?!

Najstarija careva kći Olga prenijela je njegovu poslednju poruku:

„Otac moli da poručim svima, koji su mu ostali vjerni, i onima na koje može imati uticaja, da se ne svete za njega jer je on svima oprostio i za sve se moli, a da se ne svete ni za sebe, nego da pamte da će ovo zlo, koje je sada u svijetu prisutno, biti još silnije, a da zlo ne može biti pobijeđeno zlom, nego samo ljubavlju.“

I navedeno ritualno ubistvo ruskog cara  („sveštenog lica, centra unutrašnjeg kontinenta Rusije“ – Aleksandar Dugin) i njegove porodice dokazuje da je Oktobarska revolucija je bila „svešteni rat“ Zapada protiv Rusije.

Novinar i publicista Milorad Vukašinović navodi da je Hristijan Georgijevič Rakovski (1873-1941, bugarski socijalista, ljekar i novinar i sovjetski državni i partijski funkcioner), u sudskom procesu protiv njega i drugih trockista – lijeve opozicije Staljinovoj vlasti, objasnio prirodu „sveštenog rata“ koji je svjetska masonerija, pod vidom revolucije, pokrenula protiv „Svete Rusije“. Rakovski je ukazao na postojanje „višeg i nižeg komunizma“. Viši komunizam simbolizuje stvarne demonske, ezoterijske ciljeve revolucije, dok je niži komunizam ideologija namijenjena najširim masama.

Ezoterizam (grč. ezotheo – unutrašnji) je naziv za crnomagijska, satanistička tajna učenja i znanja, kao sredstava uspostavljanja novog svjetskog poretka ritualnim uklanjanjem vodećih državnika i javnih ličnosti, te manipulacijom sviješću, emocijama i voljom pojedinaca i ljudskih kolektiviteta.

Podsjećam na riječi Jozefa Gebelsa (1897-1945), Hitlerovog ministra propagande:

„Doći ćemo do cilja kada budemo imali moć da se smijemo dok uništavamo, dok razbijamo sve što je bilo sveto: tradiciju, obrazovanje i ljudsku empatiju.“

Sovjetski kolorit je djelo ruske naive i neutemeljenog vjerovanja da će Sovjetski savez trajati vječno. I to je razlog što su unutrašnje granice u Sovjetskom Savezu iscrtane na štetu Rusije i ruskoga naroda.

Na sreću, ostvarilo se proročanstvo Šarla de Gola (1890-1970,francuski general i predsjednik):

„…Sovjetski Savez (je) privremen. Rusija će se obnoviti.“

Sveti Sergije Radonješki i Sveta Matrona (Matronuška) Moskovska Svemoćna, slava Im i hvala, ukazali su mojoj supruzi Dragici da su Oktobarska revolucija i komunizam, uz skoro dvoipovjekovnu mongolsku okupaciju Rusije od 13. do 15.vijeka, najveće nesreće koje su zadesile rusku državu i ruski narod.

Međutim, i u vrijeme mongolske okupacije, ruski narod je sačuvao duhovno i sociokulturno jedinstvo, a poslije oslobođenja obnovio je i državno jedinstvo. Za razliku od toga, u vrijeme sovjetskog komunističkog perioda na udaru je bio ruski narod, ruski jezik i ćirilično pismo, a Ruska pravoslavna crkva, kao duhovni stožer ruskoga naroda, i njeno sveštenstvo i svetilišta pretrpjeli su velika stradanja.

Još jednom ponavljam da su Sveti ukazali i da bi Lenjinove posmrtne ostatke trebalo izmjestiti iz mauzoleja na Crvenom trgu u Moskvi, i sahraniti ih na gradskom groblju, jer i dan danas isijavaju snažnu energiju sa negativnim dejstvom, ne samo u moskovskom regionu, nego i u cijeloj Rusiji. Svetitelji umoljavaju i da se, umjesto Lenjinovog mauzoleja, podigne  veličanstveni pravoslavni hram, posvećen Svetoj Matronuški. Tim Bogoljubivim činom uspostavila bi se veza između Neba i Zemlje i omogućio priliv blagodatne arhangelske pozitivne energije po Rusiju i ruski narod.

Klatno koje se, još od cara Petra Velikog kreće prema zapadnoj Evropi („pozapadnjavanje“ – izraz Aleksandra Aleksandroviča Zinovjeva, (1922-2006, ruski filozof, sociolog, pisac i publicista)) dostiglo je krajnju tačku i sada se vraća pravoslavlju (preciznije, rusoslavlju), kao skupu moralnih zapovijesti i moralnih obrazaca koje pomažu usavršavanju ruskih duša u dobru i ljubavi i težnji ka vrlom, neporočnom životu. Ljudski život, kao dar Božji, treba da se satreperava sa višim duhovnim svijetom bestjelesnih sila arhangelskih. Samo uznošenjem u dobru penjemo se za stepenicu više ka Svevišnjem.

Zapadna (neo)liberalna „civilizacija“ pod kontrolom vladara iz sjenke (naslednika „barona pljačkaša“ i plemića pljačkaša) i Vatikana i globalistički unipolarni svijet ne mogu biti obrazac ruskom narodu.

„…Demokratija postepeno nestaje iz društvene organizacije zapadnih zemalja. Svuda se širi totalitarizam, jer nadnacionalna struktura nameće državama svoje sopstvene zakone. Taj nedemokratski dodatak izdaje naređenja, uvodi sankcije, organizuje embargo, baca bombe, mori glađu…Finansijski totalitarizam potčinio je sebi političku vlast…Unutar najsurovijih diktatura bio je moguć nekakav otpor. Protiv banaka je nemoguće ustati.“ (Aleksandar Zinovjev)

Osvald Špengler, u svojoj knjizi „Propast Zapada“, navodi da je (zapadna) demokratija puko političko oruđe novca i da prodor moći novca u društvu oličava pad iz „epohe kulture“ u „epohu civilizacije“, koja je poslednja faza jednog društvenog sistema. Špengler je pred ruskim narodom vidio veliku budućnost u sadašnjem milenijumu.

Njemački filozof kulture i religije Valter Šubart (1897-1942) je, pred drugi svjetski rat, 1938.godine, objavio knjigu „Evropa i duša istoka“, u kojoj navodi:

„…Zapad (je) zatočenik materijalne civilizacije i proživljava vrijeme duboke krize. Zapad ne može da se sam spase i buđenje iz toga može doći samo sa istoka, iz Rusije…Zapad je čovječanstvu…uzeo dušu. Misija Rusije je da je vrati…samo Rusija ispunjava uslove potrebne da povrati dušu (Zapadu)…Rusija je jedina zemlja koja može izbaviti Evropu…“

Nikolaj Sergejevič Trubeckoj (1890-1938,ruski lingvista i istoričar) je smatrao da proces imitiranja i usvajanja tuđih kulturnih vrijednosti i civilizacijskih tekovina dovodi do gubitka samopoštovanja, čime se „prezire svoje, samobitno, nacionalno“. Ovo nikako ne znači odustajanje od viševjekovnih civilizacijskih demokratskih i državotvornih standarda koji su izdržali probu vremena.

Model geopolitičke orijentacije Rusije kao „posebne civilizacijske tvorevine“ treba da bude, kako je to kazao Petar Nikolajevič Savicki (1895-1968,ekonomista,diplomata i univerzitetski profesor), evroazijstvo sa uporištem u „istinskoj ruskoj tradiciji“. Rusija je pravoslavna država – civilizacija.

Znači, samobitnost ruske evropsko-azijske civilizacije se zasniva na pravoslavlju kao „vodećoj duhovnoj sili Rusije“. To je osobena civilizacija koja ishodi iz pravoslavne tradicije i slovenske kulture, uz poštovanje i drugih naroda i kultura na teritoriji Ruske Federacije. Pravoslavlje je bogoslovlje milosrđa. U njemu su svi ljudi jednaki, kao djeca Božja. Bogatstvo je, za pravoslavnog hrišćanina, u vrlini, a ne u materijalnim dobrima. Čovjek treba da bude gospodar novca, a ne njegov rob.

Po Savickom, Rusija – Evroazija je „Središnja oblast“ ili „Srce svijeta“. Evroazijstvo proističe iz fizičko-geografske integralnosti Rusije – Evroazije. Rusija je posebna civilizacijska tvorevina – „središnja država“, a „središnjost“ je osnova njenog istorijskog identiteta – nije ni dio Evrope, niti nastavak Azije. Ona je samostalni svijet i duhovno – istorijska geopolitička realnost – „Evroazija“. To je poostvarena ideja o ruskom prostoru i ruskoj kulturi, kao istorijski posebnoj civilizaciji.

Učenje Savickog i evriazijaca predstavlja nomos zemlje, odnosno kontinentalni, kopneni geopolitički identitet. Po Karlu Šmitu (1888-1985, njemački pravnik, filozof, politički teoretičar i sociolog), „nomos zemlje“ (kao i njegova antiteza nomos mora) jeste geopolitički identitet, odnosno trajna veza između prostora i države, odnosno između prostora i prava.

Vraćanje ruskoj tradiciji kao „dovoljno staro(m) da bi vječno bilo mlado“ (izraz Martina Hajdegera, 1889-1976, njemačkog filozofa) neophodno je i nužno. Nikolaj Aleksandrovič Berđajev (1874-1948,ruski politički i religijski filozof) kazao je:

„Konzervativizam…spaja budućnost sa prošlošću…ima duhovnu dubinu, okrenut je prema izvorima života, sjedinjuje se sa korijenima…(To) je borba vječnosti sa vremenom, otpornost vječnosti nad prolaznošću. U njemu živi energija koja, ne samo da održava, nego i preobražava.“

I Aleksandar Geljevič Dugin (1962,filozof,sociolog i pisac), osnivač nove ruske geopolitike kaže da „konzervativac ne čuva niti brani prošlost, već ono trajno, nepromjenljivo, ono što u suštini uvijek ostaje istovjetno sebi samom“.

Kao jedan od umnih vodiča Rusije, Dugin s pravom naglašava značaj sticanja intelektualnog suvereniteta Rusije, „koji savremena Rusija nema“, kao „ni razumljivi, suvereni Logos“. Misleća Rusija (ruska politička i intelektualna elita), po njemu, nekritički prihvata gotove obrasce mišljenja (gotovu istinu) i sistem vrijednosti, odnosno sociokulturne i „demokratske“ (neo)liberalne globalističke pravno-političke standarde kolektivnog ustrojstva i kolektivnog i individualnog ponašanja. To podrazumijeva emancipaciju od (neo)liberalnog modela.

Dugin je osnivač nove ruske geopolitike – „novog evroazijstva“. Osnov njegove teorije je stvaranje multipolarnog svijeta, zato što je liberalizam postao „politička religija“ i totalitarna ideologija (liberalni totalitarizam). On, s pravom, smatra da globalisti uništavaju tradiciju u ime individualizma:

„Globalizam je antiljudska ideologija, usmjerena protiv čovječanstva, koja teži da čovjeka oslobodi od svakog oblika kolektivnog identiteta – od vjere, kulture, naroda, pa čak i od pola, a sjutra i od pripadnosti ljudskom rodu…“

Po Duginu, atlantska geopolitika Evroaziju smatra objektom i teži da je stavi pod svoju kontrolu u cilju očuvanja svjetske dominacije Zapada. Njegova geopolitika multipolarnog svijeta teži da Evroaziju učvrsti kao samostalni, slobodni i nezavisni subjekat.

Proces oslobađanja Rusije od kulturološke dominacije Zapada („nacionalizacija samih sebe“ – Dmitrij Genadijevič Jevstafjev, 1966,ruski politikolog), podrazumijeva „dekolonizaciju ruskih društvenih nauka“, odnosno prevazilaženje stanja „epistemološke okupacije“ od strane Zapada „sticanje(m) suvereniteta nad obrazovanjem i naukom“ (Natalija Aleksejevna Naročnicka, 1948, ruska istoričarka i politikolog). Neophodno je državno i nacionalno (prije svega, idejno i duhovno) „…oslobađanje od oduševljenja, podržavanja, dodvoravanja i zavisnosti od stranaca.“ Rusija ne smije imati „ništavnu istorijsku ulogu imitatora Evrope“ (Nikolaj Jakovljevič Danilevski, 1822-1885, ruski prirodnjak, ekonomista, etnolog, filozof, istoričar i ideolog panslavizma).To, za Rusiju i Ruse, znači misliti svojom glavom, poštovati svoju istoriju i svoj nacionalni kod.

Istorija na Zapadu više nije ono što se dogodilo, već ono što „prvosveštenici“ globalizma manipulacijom činjenicama nametnu.  „Evropska istorijska svijest“ stvara se „društvenim inženjeringom“, odnosno krivotvorenjem, uopštavanjem i standardizacijom nacionalnih istorija radi promovisanja tzv. „zajedničkih evropskih vrijednosti“ i stvaranja „transnacionalnih Evropljana“.

I Herbert Džordž Vels (1866-1946, engleski novinar, sociolog, istoričar i književnik), na primjer, ukazivao je na potrebu uništavanja stare istorije koja „koči trijumf mira u svijetu“, a „budućnost svijeta se nalazi u jedinstvenom upravljanju, “ (svjetskoj vladi), zbog čega je neophodna univerzalna istorija sa jednim udžbenikom iz koga bi se „usavršavali“ istoričari širom svijeta.

Takva „interpretativna istorija“, koja podrazumijeva i izjednačavanje nacizma i komunizma i reviziju rezultata Drugog svjetskog rata, jeste sredstvo geopolitike Zapada koje je, između ostalog, dovelo do raspada SSSR-a i Istočnog bloka, ali i do pokušaja „neoliberalnog sloma“ Rusije.

Na Božjoj stazi, odnosno originalnom civilizacijskom putu povratka Rusije i ruskog naroda sebi, izuzetno je značajno što je, 8. maja 2024.godine, predsjednik Putin potpisao „Ukaz o utvrđivanju osnova državne politike Ruske Federacije u oblasti istorijskog prosvjećivanja“, u kome se, između ostalog, navodi:

„…Samosvijest ruskog društva zasniva se na tradicionalnim duhovnim, moralnim, kulturnim i istorijskim vrijednostima…čije su očuvanje i zaštita preduslov za skladan razvoj zemlje i njenog multinacionalnog naroda, sastavni dio suvereniteta Ruske Federacije.“

Ukazom se utemeljuje državna politika i sveopšta društvena aktivnost obrazovnih, naučnih i informativnih institucija (radi suprotstavljanja „izokrenutoj istoriji“ Zapada) u oblasti istorijskog obrazovanja i očuvanja istorijskog pamćenja državotvornog ruskog naroda. Ciljevi su „suprotstavljanje pokušajima falsifikovanja istorije u Rusiji i inostranstvu““, „poboljšanje istorijske pismenosti“ i „promovisanje uloge porodice u istorijskom obrazovanju djece i mladih“.

Efikasna zaštita na Zemlji, nažalost, nije moguća bez oružane sile, kao faktora odvraćanja mogućih agresora. Linearni tehničko – tehnološki civilizacijski progres ne prati i moralni uspon odnosno usavršavanje u dobru ljudskih bića. Žan – Žak Ruso ( 1712-1778, francuski filozof) je, s pravom, ukazao da „Tehnički napredak civilizacije praćen je moralnim sunovratom“. Hod ljudske civilizacije kroz prostor i vrijeme je neprekidan proces približavanja  Bogu, ili udaljavanja od Boga. Zato, Svetitelji naši prenose i vojno – tehnička znanja ruskim „pripremljenim umovima“ (izraz Luja Pastera,1822-1895, francuskog mikrobiologa i hemičara).

Sveta Matrona (Matronuška) Moskovska Svemoćna, slijepa svetiteljka koja je i u zemnom životu gledala duhovnim očima i kojoj je „Gospod otvorio oči i pokazao tvorevinu Svoju“ ukazala je da „Rusija štiti svijet od globalnog uništenja nuklearnim ratom koji bi izazvali zapadni vladari iz sjenke“.

Na sceni je „period sumraka međunarodnog prava“ (D.Jevstafjev). Kolektivni Zapad je stavio Rusiju i ruski narod van zakona. Naravno, neuspješno. Podsjetiću na proročanstvo velikog Svetitelja Svetog Serafima Sarovskog:

„…Gospod…neće dozvoliti razrušenje zemlje Ruske i zato što će se u njoj jedino sačuvati pravoslavlje i blagočašće hrišćansko…Rusija će uvijek biti slavna  i neprijateljima strašna i nepobjediva, imajući vjeru i pobožnost i vrata pakla neće je nadvladati. Gospod će pomilovati Rusiju i povesti je putem stradanja ka velikoj slavi…“

Neka su vječni Rusija i ruski narod!

S vjerom u Boga, srpsko -ruske Svetitelje i Svetu Rusiju!

, Podgorica                                                                                                                       26. april 2025.godine