Sve što se dešava u Crnoj Gori u posljednjih nekoliko decenija djeluje smiješno, tužno i tragično

Piše: Jovo Pejović

Nema iole značajnijeg pitanja u Crnoj Gori oko kojeg postoji saglasje. Svaki dio njene istorije je predmet podjela, koje se isključivo forsiraju od strane političkih elita.

Sve ono što se dešava u Crnoj Gori u posljednjih nekoliko decenija djeluje smiješno, tužno i tragično. Političari koji nemaju viziju razvoja Crne Gore, navikavaju nas na haos iz kojeg crpe snagu za što duži ostanak na političkoj sceni. Tako se po ko zna koji put u trenucima političkih kriza vraćamo omiljenoj priči aktuelnih političara podjelama na partizane i četnike i simpatizere raznih političkih orjentacija.

Priču o podjeli na partizane i četnike su na najbolji način zatvarali građani brakovima, kumstvima i prijateljstvima čime su najbrže uklanjane sve prepreke koje su stajale na putu opštenarodnog pomirenja.

Ponovno vraćanje ove teme u žiži javnosti od strane političara je isključivo u funkciji borbe za vlast, koja se na ovim prostorima najlakše osvaja kroz podjele na vjerskoj i nacionalnoj osnovi, ali i političkoj pripadnosti. Nema u Crnoj Gori porodice koja nije na ovaj ili onaj način manje ili više povezana sa jednom ili drugom stranom, bilo da je ta veza nastala u toku rata ili u posleratnom periodu.

To što u Crnoj Gori nema autoriteta kome narod vjeruje i koji ima snage i mudrosti da stavi tačku na ovu, ali i druge podjele je tragedija Crne Gore. Veliki problem Crne Gore je što njeni građani brzo zaboravljavaju kako su se odigravali neki događaji i ko su bili glavni režiseri u predstavama koje su poslednjih decenijama mijenjale Crnu Goru.

Oni isti manipulatori koji su krajem 80 godina prošlog vijeka u takozvanoj AB revoluciji, pred Skupštinom Crne Gore sudili komunističkom režimu i njegovim vođama, zajedno sa građanima Crne Gore svih vjera i nacija i političkih orjentacija, danas su ustali da brane Crnu Goru od onih koji su im bili saveznici u toj borbi.

Oni isti političari koji su da bi se dodvorili zapadnim centrima moći mijenjali ime partije, brisali na vrat na nos simbole komunizma, mijenjali nazive gradova i trgova, danas se predstavljaju braniteljima onoga što su sami srušili i čuvarima sistema kojem su sami sudili. Toliku količinu licemjerstva Crna Gora ne pamti.

Tada im nije padalo na pamet da pitaju ko je partizan, a ko četnik, jer im je borba za vlast bila jedini cilj. U borbi za vlast oni nikada nijesu birali saveznike, tražili su ih u svima i kupovali kada je trebalo ne pitajući za cijenu. U principu oni nijesu vjerovali i ne vjeruju ni u šta. Njihova ideologija je priklanjanje onima koji u datom trenutku imaju najveći uticaj na kreiranje svjetske političke scene, a krajnji cilj da se ponovo vrate na mjesto zločina, jer najveći zločin je krađa i kriminalizacija države, na čemu su decenijama gradili moć. Ako bi ste danas sproveli anketu među građanima ko najviše iritira građane Crne Gore to ne bi bio niko od istorijskih ličnosti, ali bi sigurno to bili političari, bilo ovi aktuelni ili oni iz sjenke.

To što se danas po Crnoj Gori ponovo privode i hapse građani i prijeti sveštenicima zbog javno izgovorene riječi, a mirno šetaju lopovi i kriminalci ne može se braniti time što su u institucijama sistema ostali kadrovi iz bivše vlasti, jer petogodišnja inertnost da se stanje mijenja ide na dušu nove vlasti, koja će ako nastavi da sluša mentore bivše vlasti i provokatore političkih partija na društvenim mrežama brzo potonuti.

Uostalom, cijela Crna Gora zna da građani koje hapse zbog nezadovoljstva odlukama režima nijesu prijetnja Crnoj Gori, niti se njihovo reagovanje može uporediti sa ponašanjem nedodirljivih političara i kadrova u institucijama sistema, koji javno i iz sjenke upravljaju procesima u Crnoj Gori.