Šume Šumanovića

Celom kamenom komunikacijom dinarskom, od dalmatinske ploče do skadarskog sutoka, vekovima ne zatičemo slovo š. Da ga je bilo ne bi ostao Ostrog nego Oštrog. Taj pokamenani put od slova s do slova š, sličan je onom od trske do frule. I dan danas iznad Ostroga kosci kose ostrim kosama. Jezici se preobražavaju usled seoba, migracija, razmenom rečju; jezici nisu podložni nikakvom unutrašnjem principu promena, ne, oni se sami razvijaju duž jednog horizonta; jezik ne tražiti izvan jezika, nalazite ga samo u poetici reči. Ostrog a ne Oštrog, to savršeno znanje. Ne postoji manastir sličniji imenu. Ali kad su zašumile šume Šumanovića, kao da je i jezik bio nemoćan.

Šume Šumanovića lepe su kao antika. Šume Šumanovića šume na Fidijinim okamenotinama. Šume Šumanovića su Partenon šuma. Zašume li šume Šumanovića osetimo li tonove Šumanovih sonata. U šumama Šumanovića jedino ne postoji glas tenora.

U šumama Šumanovića morate biti konzervativni. Imaju li dve lepše reči u srpskom jeziku od šuma Šumanovića. Kako se te dve reči osećaju, ne treba olovka da oživi slova i note. Šumama Šumanovića ne treba nikakvo pismo, niti kakva druga predaja. U šumama Šumanovića više je nego ispoštovan redosled i sadržaj reči; u pesmama o šumama Šumanovića sadržaj i redosled reči prevazilazi svaku boju i svaki ton i svaku versifikaciju. Šume Šumanovića su svet kome nije potreban svet, svet poput onog kad se razdvajala tama od svetlosti iste. U šumama Šumanovića sva su slova samoglasnici, i š, i m, i n, i ć, i bilo kako da ih spojite opet zašume šume Šumanovića. Postoje reči koje ne postoje samo u životu, ne znamo ni koliko ih ima, ali dve su na oba sveta, šume Šumanovića. Lepo li su odevene mističnim šume Šumanovića.Od svih šuma samo su šume Šumanovića samozadovoljene.

Osim Save, jesu li ikoga rodile šume Šumanovića, je li iko poneo njino ime. Ima šuma i šuma nepreglednih i neprohodnih, šuma u kojima bilje ujeda i guta, ima šuma kojima nije potrebno slovo š, i redom su fantastične i neverovatne šume, ali jedino šume Šumanovića nisu dale prednost nijednom drugom slovu, i toliko su ga jako uzvučale da i svako drugo slovo u šumama Šumanovića jeste plod slova š. Šume Šumanovića slične su ukrštenim rečima, ukrštenici u kojoj je svako slovo š, i vodoravno i vertikalno.

U šumama Šumanovića niko nije ljubio jer se u šumama Šumanovića ne pati. A ljubiti a ne patiti još nije zabeležila ni nova generacije. Samo devojka sa plavim kosama na uvojke sme zaći u hladnike šuma Šumanovića. Ako u ovoj paraboli vidite vilu, na pravom ste putu za šume Šumanovića. U šumama Šumanovića podmlađumo se stareći. Pro-nalazeći novi život, u litici iznad šuma Šumanovića, Čudotvorac dletom u kamenu isklesao sebi jastuk. Osećamo li da su šume Šumanovića jedine arhetipske šume. Umesto da postoji bratstvo šuma Šumanovića. Šume Šumanovića su nadljubavne šume.

U svim šumama svakoj grani vešala su pristala, osim šumama Šumanovića. Blagodareći šumu kaluđerskih jasenova šuma Šumonavića, tišina nas opslužuje punoćom, i čuje se. Šume Šumanovića kao da rastu za neko buduće savršenije i skladnije vreme.

Od ostatka života tražim da ne zaboravim šume Šumanovića. Divite se i drugim šumama – preko proplamaka i hladnika da se dva draga ljube – ali da nisu opsesivne kao šume Šumanovića.