Srpsko poreklo Crnogoraca
1 min read
Piše: Aleksandar Radovanović
Pre izvesnog vremena gospodin Miroslav Đosović je objavio analizu genetskog istraživanja stanovništava Crne Gore „Porijeklo Crnogoraca“, koja se može pronaći na sledećem linku: http://nucrnagora.org/?p=3711 . U njemu on slavodobitno ističe:
„Dakle, dva dominantna markera u uzorcima iz Crne Gore su I2a (P37.2) sa 29.2 odsto iE1b1b – M215 sa 27 odsto. Ova dva markera nose ljudi koji su u antičkim vremenima znani kao Iliri a od srednjeg vijeka kao Vlasi i Arbanasi. Haplogrupu I2a nose ljudi iz onih krajeva u kojima istorijski izvori dominantno prepoznaju Vlahe. Dakle, ovu haplogrupu nose Vlasi – Morlaci sa područja Dalmacije, dinarskog masiva, Boke, Hercegovine, Bosne, zapadne Crne Gore; u istorijskim izvorima prije devetnaestog vijeka postoji hiljade pomena Vlaha/Morlaka.“
Ovakav zaključak iz navedene analize veoma je obradovao crnogorske nacionaliste. Navešću samo primer gospodina Slavka Perovića koji je na stranici svog bloga objavio celu Ćosovićevu analizu kao i svoj komentar u kome između ostalog kaže:
„Za mene, u ovom istraživanju nema ništa novo, ja znam za sve što je rečeno u tekstu, još od najranijih dana moje mladosti, ali, ovdje se radi o čistoj nauci čija je metodologija i tehnologija nepogrješiva.“, i postavlja pitanje: „Da li će ovo kapitalno otkriće saopšteno u tekstu, išta promijeniti?“
Link do ovog teksta: https://blogslavkaperovica.wordpress.com/2013/01/31/istina-ko-smo/
Na njihovu žalost, ovakva tumačenja nisu tačna, i ona su izazvana najverovanije njihovim laicizmom u ovoj oblasti, ali i silnom željom je istina svaki podatak koji se bilo gde pojavi, a koji ih odvaja od srpstva.
Mi ćemo zato konsultovati stručnjake iz ove oblasti koji su okupnjeni oko portala Poreklo. O njima možete videti na: http://www.poreklo.rs/o-nama/.
Na njihovom sajtu je objavljen tekst „Y-DNK haplogrupa I – najčešća kod Srba“, koji se može pronaći na: http://dnk.poreklo.rs/y-dnk-haplogrupa-i-naj%C4%8De%C5%A1%C4%87a-kod-srba/.
Tu je između ostalog navedeno da haplogrua koju gospodin Ćosović navodi, I2a (P37.2) ima nekoliko podgrupa, što gospodin Ćosović verovatno nije znao, a da je ona podgrupa koja je zastupljena kod Srba – I2a1b M423. Evo šta se u tekstu kaže o ovoj podgrupi:
„Za Srbe najinteresantnija varijanta haplogrupe I. Teško je reći gdje je nastala, ali je to svakako bilo negdje na sjeveru, moguće u gornjem toku Dunava, na prostoru današnje Austrije, Bavarske i Češke. To su po svoj prilici bili paleolitski starosjedioci regiona koji su se održali nakon nekoliko invazija doseljenika sa istoka i zapada. Interesantno je da danas postoje tri različite varijante ove haplogrupe prilično teritorijalno udaljene. Ken Nordvedt ih je imenovao na osnovu mjesta današnje povećane prisutnosti kao: Dinaric, Disles i Isles. Isles se prije nekih 13.000 godina odvojio od opšte grane i danas je prisutan uglavnom na britanskim ostrvima. Disles je prije nekih 5.000 godina takođe odvojen od opšte grane sa Dinaric i može da se nađe skoro isključivo na britanskim ostrvima. Dinaric varijanta definisana SNP mutacijom L621+ L147.2 + migrirala je u istočnom smjeru, na prostore današnje istočne Poljske, Zakarpatja, Polesja gdje će nešto kasnije učestvovati u etnogenezi Slovena. Taj istočni M423, poznat kaoDinaric, danas i najmnogobrojniji, je genetski veoma mlad, tačnije predak svih današnjih pripadnika ove haplogrupe živio je prije nekih 2.500 godina. Upravo ta genetska mladost, iznenadna demografska eksplozija, veća raznovrsnost haplotipova u Zakarpatju nego na Balkanu, oborila je hipotezu da je I2a M423 Dinaric starosjedilački na Balkanu, što je isprva tvrđeno, i označila I2a M423Dinaric kao jedan od jasnih markera slovenskog prisustva i ekspanzije u Evropi. Tako I2a M423 Dinaric ne nalazimo zapadno od Rajne gdje Sloveni nisu prodirali, ali je imamo na Peloponezu gdje su živjela slovenska plemena Milinga i Jezeraca.
Praškokorčakovska arheološka kultura 5. vijeka n.e. je jasno prepoznatljiva kultura u kom je dominirao I2a M423 Dinaric. Plemenske skupine koje se povezuju sa ovom kulturom su Srbi, Duljebi, Lemuzi, Lenđani, Bužani, Volinjani, Dregoviči i Drevljani. Praškokorčakovska kultura je proistekla iz nešto starije Zarubinjecke kulture istočne Evrope iz prvih godina naše ere, a od skupina koje su mogle donijeti balkansko-panonske keltske latenske elemente na istok spominju se Bastarni, moguće i keltizovano pleme Boja sa gornjeg Dunava. IBastarni i Boji su dobri kandidati za nosioce I2a M423 Dinaric i pripadnike Zarubinjecke kulture. Danas se haplogrupa I2a M423 Dinaric dijeli na dvije osnovne grane, nazvane uslovno: Dinaric North i Dinaric South . Ta podjela nije definisana SNP mutacijom već mutacijom na STR markeru DYS 448, gdje North haplotipovi imaju vrijednost 20, a South vrijednost 19. South grupa je mlađa i izdvojila se iz opšteg Dinaric prije 1800 godina, na prostoru današnje jugoistočne Poljske, gdje je i danas prilično zastupljena. Odatle je pratila migraciju slovenskih plemena na zapad preko južne Poljske do Češke, donje Austrije, istočne Bavarske i Saksonije. Pretpostavka je da su stari Srbi koji su prvi put kao narod pomenuti kod Fredegara u 7. vijeku na prostoru današnje Saksonije nosili između ostalih ovu haplogrupu. Ne samo da je kraj u jugoistočnoj Poljskoj odakle su krenuli poznat kao Bojkovščina, već su se naselili upravo na području Bohemije i Bavarske koje su bile teritorije starog naroda Boja po kome su dobile ime. Onda nam postaje jasan i podatak iz djela DAI Konstantina Porfirogenita o dolasku Srba na prostore Dalmacije iz zemlje Boiki u kojoj Srbi žive od davnina. Prostor zapadne Češke i istočne Bavarske je po svoj prilici prostor Porfirogenitove Bijele Srbije u susjedstvu Franačke. Odatle su u Srbi u 7. vijeku na poziv vizantijskog cara Iraklija doselili na područje Paganije, Zahumlja, Konavala i Trebinja i zagorske Srbije, a to je otprilike prostor jezgra srpske srednjevjekovne države. I danas na tom prostoru, Hercegovine, jugozapadne Srbije i zapadne Crne Gore, južne Dalmacije haplogrupa I2a M423 Dinaric South dominira sa preko 70%. Druga varijanta Dinaric North migrirala je više u istočnom pravcu, spuštajući se iz prapostojbine u zapadnoj Ukrajini prema jugu, oblasti donjeg Dunava, mješajući se tamo sa antskim plemenima i zajedno sa njima i Avarima, prešla je Dunav i naseljavala se više u istočnim i centralnim krajevima Balkana sve do Peloponeza. Na ovaj način učestvovala je u etnogenezi bugarskog, makedonskog, ali i grčkog naroda najviše preko slovenskih plemena Dregovića, Smoljana, Velegezita, Berzita, Vajunita, Milinga i Jezeraca. Ova varijanta takođe značajno je zastupljena kod Rumuna i Moldavaca i pretstavlja slovenski element u njihovoj etnogenezi što brojni slovenski toponimi u Moldaviji i Vlaškoj dokazuju. Danas je I2 M423 Dinaric zastupljen kod Srba ukupno u procentu od oko 35% gdje je tri četvrtine South varijanta, a jedna četvrtina North varijanta. Katolički Bunjevci su još jedna tipična Dinaric South populacija, genetski mnogo bliža Srbima nego Hrvatima Istre, Pokuplja, Zagorja i Slavonije. Na prostoru Crne Gore i Hercegovine može se pratiti slovensko prisustvo upravo preko ove haplogrupe. Stanovništvo dolina, koje su planinci poput Vasojevića (E1b) nazivali Srbljacima, Bjelopavlići (E1b) Lužanima i Matarugama, po svoj prilici su pripadali haplogrupi I2a M423 Dinaric. Ova ekspanzivnija E1b vlaška plemena koja su dolazila sa graničnog pojasa sa Albanijom potiskivala su ih prema zapadnoj Hercegovini, Dalmaciji, Lici, ali i prema sjevernoj Srbiji, Sremu. Ipak i u Crnoj Gori neka jaka bratstva kao Vukotići sa Čeva ili Borojevići sa Cetinja pripadali su ovoj haplogrupi, a po svoj prilici i cjelokupno pleme Bratonožića kao i dijelovi Piperskog plemena (Lutovci).“
Kao i:
„Haplogrupa I2a1b M423 L147.2 koju najčešće označavaju kao Dinaric predstavlja podgrupu haplogrupe I koja je učestvovala u etnogenezi Slovena zajedno sa R1a haplogrupom kojima su pripadali Venedi i Anti. Pri tome je haplogrupa I2 M423 L147.2 bila dominantna kod one skupine Slovena koja se u antičkim izvorima spominje pod imenom Sklavina i koja je u najvećoj mjeri učestvovala u naseljavanju Balkana. Arheološka kultura po kojoj su Sklavini prepoznatljivi je Praško-Korčakovska kultura 5. vijeka ne koja se rasprostirala od Polesja u Belorusiji, preko zapadne Ukrajine, južne Poljske, donje Austrije, Češke i istočnih dijelova Bavarske. Iz ove grupe sklavinskih plemena proistekao je narod Srba koji se kod Ajnharda i pominje kao „narod Srba koji pripada Sklavinima“ na prostoru današnje Saksonije, ali i u Dalmaciji. Poseban marker haplogrupe I2 M423 L147.2 pod nazivom South tipičan je za srpsku dinarsku populaciju jugozapadne Srbije, zapadne Crne Gore, Hercegovine i Krajine, ali i za katoličko bunjevačko stanovništvo zapadne Hercegovine, Dalmacije, Like. Isti marker je i danas prisutan među Česima (pogotovo oblast na zapadu češke poznata kao Hodsko), Njemcima, Bojko populacijom Slovačke, Poljske i Ukrajine što pokazuje sjeverno porijeklo današnje srpske I2 populacije.“
Iz svega navedenog jasno se vidi da je I2a koju analizira gospodin Ćosović ne samo srpska, negu su je Srbi i doneli na Balkan.
Car Dušan nije bio car Srba već šiptara i Milogoraca….
samo što je dušan silni u svom zakoniku kojeg je napisao prije gotovo 1000 godina i koji je vladao balkanom napisao ja car srba i grčke. dakle on je tada znao ko su mu podanici. sve te nacije koje si nabrojao tada nisu živile na područijima na kojima je vladao. dakle one nastaju poslije i ako pogledaš one nemaju niti jedan materijalan dokaz da su tada postojale.
odgovor za “Anonimni“
Vrlo netacno.
‘Dusanov Zakonik’ kaze I zapovijeda: Da se Srblji ne mogu zenit I udavat sa Vlasima; Da Srblji nemaju pravo okupljanja, da nemaju pravo preseljenja, da ne mogu bez dozvole kmeta ici iz sela u selo, da kad se sude Srbalj I Dubrovcanin (Vlah) ovaj drugi je uvijek u pravu I bice presudjeno u njegovu korist… tmusta I tma ovakvih stvari…
Srblji su u Dusanovoj drzavi imali poluropski status I taj Nemanjic im nije dozvoljavao promjenu statusa jer bi se recimo zenidbom/ udajom za Vlaha ili Arbanasa status tog Srbalja promijenio tj postao bi slobodnim covjekom…
Neverovatno, car Dušan nije uopšte bio car Srba. Zašto ne napišete: bio je car šiptara i milogoraca…
Ko je pominjao nacije?! O cemu ti pricas?!
Pominju se ‘narodi I plemena…’.
u svemu ono što je bitno, a ti svojim romantičarskim pisanjem potvrđuješ, da se sem srba niko drugi ne spominje na teritorijama na kojima je vladao car dušan silni. dušanov zakonik je dio evropske kulturne baštine i srpska lična karta. a ti za te svoje narode i plemena nemaš nikakav materijalni dokaz. u bosni je tvrtko pisao kralj sbalja bosne itd. kulin ban slavio našu pravoslavnu slavu usekovanje glave jovana krstitelja (katolička je odsjecanje glave ivana krstitelja). pisali našim srpskim pismom
Pa normalno , svi su nastali od srba , i Danska se nekad zvala Srbija , a Baltičko more srpsko , pa serbule , pa amebe …jes kako ne .
Zamolio bih Maśa da pažljivo pročitate tekst. Hvala
Hahaha, pravda za Đilasovu kopilad! Ćosoviću, stavljaj šajkaču.
„… Mi ćemo zato konsultovati stručnjake iz ove oblasti koji su okupnjeni oko portala Poreklo. O njima možete videti na: http://www.poreklo.rs/o-nama/.
Na njihovom sajtu je objavljen tekst „Y-DNK haplogrupa I – najčešća kod Srba“,…“
Autor/I ove kolumne su se nevjesto pokusali sakriti iza prilicno tajnovitih genetskih obrazaca ocekujuci od prosjecnih citalaca da im radi toga bezuslovno povjeruju.
Da ih obavijestim, onako laicki – velikosrpske perjanice SANU-a, prije svih vodeci srpski istoricar Relja Novakovic, tvrde da je u Srbiji, poslije Druge Seobe Srbalja ostalo izmedju 40,000 I 60,000 hiljada zitelja I da su se na taj prazan prostor naselili okolni narodi, plemena… sto ce reci da su danasnji „srbi“ ustvari posrbljeni Hercegovci, Brdjani, Crnogorci, pripadnici Arbanaskih plemena, Makedonci, Bugari I ini…
Shodno gore recenom, takozvani ‘srpski’ narod je vjerovatno I najmladja nacija na podrucju Evrope nastala predanim radom vrijednih nacionalnih romanticara Obradovica, Karadzica, Milutinovica…
Za autora/e teksta – ako se haplogrupe stanovnika Srbije poklapaju sa nasim genetskim materijalom, to je jedino iz razloga migracije stanovnistva sa ovih nabrojanih prostora I njegovog naseljevanje teritorije Srbije.
Poštovani Anonimni, uzmimo da je tačno da su se posle 2. seobe u velikom broju neselili ljudi iz Crne Gore, Hercegovine, itd. Genetsko istraživanje jasno pokazuje da je kod tog naroda najzastupljenija haplogrupa koju su Srbi doneli na Balkan, tako da je to bila seoba Srba sa jedne strane srpske zemlje na drugu. Zamolio bih Vas da pažljivo pročitate ceo tekst, kao i da pristupite stranicama preko linkova koje su postavljene u tekstu. Hvala
Citaocima ovog portal bih preporucio studiju koju mogu naci na ovom crnogorskom siteu – http://www.montenegro.org.au/cgporijeklo.html…
Ko su današnji Crnogorci: (((Članak koji opisuje rezultate ovog istraživanja objavljen je u jednom od najuglednijih naučnih časopisa za biologiju i medicinu – „American Journal of Physical Anthropology”. Rad je prvi put objavljen na internetu 20. januara 2010. godine (www.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/ajpa.21235/suppinfo))). Rezultati istraživanja potrđuju ključnu tezu: današnji stanovnici Crne Gore većinom su starosjedioci koji su primili slovenski jezik i uticaj, kao što je svojevremeno pisao i akademik CANU Petar Vlahović u njegovom članku o fizičkoj antropologiji Crnogoraca.
Dakle, dva dominantna markera u uzorcima iz Crne Gore su I2a (P37.2) sa 29.2 odsto i E1b1b – M215 sa 27 odsto. Ova dva markera nose ljudi koji su u antičkim vremenima znani kao Iliri a od srednjeg vijeka kao Vlasi i Arbanasi. Haplogrupu I2a nose ljudi iz onih krajeva u kojima istorijski izvori dominantno prepoznaju Vlahe. Dakle, ovu haplogrupu nose Vlasi – Morlaci sa područja Dalmacije, dinarskog masiva, Boke, Hercegovine, Bosne, zapadne Crne Gore; u istorijskim izvorima prije devetnaestog vijeka postoji hiljade pomena Vlaha/Morlaka.
Nakon devetnaestog vijeka sazrijevaju, prave se savremene nacije Srbi i Hrvati (koje nemaju veze sa narodnošću) i Morlaci nestaju iz istorijskih izvora. Zanimljivo je, takođe, da je I2a haplogrupa jako prisutna kod Cincara (Kucovlaha), kod Moldavaca, dakle opet kod ljudi koji su kroz istoriju znani kao Vlasi. Genetska istraživanja su dokazala upravo ono što i akademik Petar Vlahović iz ugla biofizičke antropologije tvrdi za „Dinarce“: da su na ovom prostoru najmanje 10.000 godina. Tokom hiljada godina raširili su se po cijelom Balkanu i šire, tako da danas postoje značajne razlike između ljudi kao što su, recimo, Hercegovci i Moldavci, iako su im prapreci, od prije nekoliko hiljada godina – isti.
Iznenađujući upliv Kelta i mali procenat gena Slovena: Haplogrupa koja je na trećem mjestu po zastupljenosti u Crnoj Gori je R1b – u uzorku od 404 osobe iz KC Podgorica čak 9.4 odsto. R1b predominantno nose Baski, Škoti, Irci… oni ljudi koji su kroz istoriju nazivani Keltima, tako da se ovih 9.4 može tumačiti kao haplogrupa keltskog porijekla.
Kod crnogorskih muškaraca vrlo su prisutne i dvije slične haplogrupe J2a i J2b sa ukupno 9.2 odsto. Dakako, to je rezultat uticaja – Osmanskog carstva. To konstatuju u sami istraživači. „Frekvencija djelova haplogrupe J sugeriše da je region Balkana poslužio kao migracioni most između Levanta, Male Azije i Evrope“, ističe se u tekstu objavljenom u američkom časopisu.
Što se tiče prisutnosti haplogrupe koju bi mogli vezati za Slovene, nalazimo haplogrupu R1a. Ova haplogrupa je prisutna kod Poljaka, Lužičkih Srba, Ukrajinaca, Rusa u procentu koji varira od 50 do čak 65 odsto. Prema ovom istraživanju, ova slovenska haplogrupa R1a je prisutna kod crnogorskih muškaraca u procentu od tek – 7,4 odsto.
Pretpostavimo, na osnovu podataka o migracijama, da se dio stanovništva svojevremeno, u srednjem vijeku, naselio iz države Nemanjića u Zetu. E, to su posljedice migracije onih Srbalja koji se pominju u poveljama Jelene Anžujske i kralja Milutina s kraja 13. vijeka, a koji se više nikada ne pominju u bilo kojem ozbiljnom dokumentu prije nego je u 19. vijeku smišljena politička ideologija zvana – srpstvo. Naravno, jasno je da dio „slovenskog“ genetskog materijala današnjih stanovnika Crne Gore vodi porijeklo i direktno od dukljanskih Slovena.
Brojni genetski uticaji: Istraživačka studija, objavljena u časopisu „American Journal of Physical Anthropology”. Pokazuje da je Balkan „odigrao ključnu ulogu u repopulaciji Evrope nakon velikog ledenog doba“ te da je iz ovog podneblja bilo puno migracija.
Vratimo se, ipak, objašnjavanju genetskog porijekla, tumačenjima što to u stvari znači. Radi boljeg razumijevanja, valjano je napraviti poređenje: Baskijci, pola Španaca, pola Portugalaca, Italijana – nosioci su haplogrupe R1b baš kao i Škoti i Irci koji ovu haplogrupu nose u procentu od više od 70 odsto. Jasno je da R1b haplogrupu u zapadnoj Evropi nose potomci Kelta, ali je takođe vrlo jasno koliko se danas razlikuju savremeni Škoti i Portugalci, ili Irci i Španci.
Dakle, kao i u slučaju Kelta tako i u slučaju starosjedilaca Balkana koji nose I2a pojavile su se unutar nekad jedinstvenog etnosa velike razlike nakon proteka vremena, poslije hiljada godina. Pošto su fizička antropologija i genetika utvrdile da su takozvani „Dinarci“ (etnički Vlasi/Morlaci) na balkanskom prostoru više od 10.000 godina ne može se ništa drugo zaključiti nego da su Dalmati, Dokleati, Enhelejci, Autarijati, Tribali, Dardanci, Tračani, Dačani… zapravo porijeklom oni koji su u istorijskim dokumentima u srednjem vijeku „izronili“ pod imenom Vlasi. Da su Vlasi starosjedioci, to takođe tvrde i istoričari među njima i najveći srpski istoričari kao što su dr Sima Ćirković i dr Radovan Samardžić. Kad su Rimljani osvojili ove krajeve sve etničke grupe su nazvali zbirnim imenom – Iliri!
Prema istom istraživanju, u Srbiji je i veći postotak vlaške I2a haplogrupe nego u Crnoj Gori (38,5 odsto naspram „crnogorskih“ 29,2), što navodi na zaključak da je teritoriju današnje Srbije naselilo dosta Vlaha iz Hercegovine i Bosne, dosta rumunskih Vlaha, kao i Cincara iz Makedonije. Moguće je da su skoro svi Srbi iz Srbije, koji su nosioci haplogrupe E1b1b – ustvari doseljenici iz Vasojevića, Kuča i drugih krajeva Crne Gore.
Što se Albanaca tiče, oni dominantno nose haplogrupu E1b1b. Moguće je da su Albanci Protoiliri. Naime, Iliri se kao jedno jedino pleme pominju prvi put u sedmom vijeku prije Hrista, ali valja napomenuti: Iliri iz najstarijih, grčkih, izvora i oni ljudi koje su Rimljani nazivali Ilirima – to su etnički vrlo različite grupe ljudi. Ovo potvrđuju i radovi naučnika kao što su Mate Sujić, Duje Rendić Miočević, Aleksandar Stipčević, a prihvatili su i renomirani istoričari kao što je Bogumil Hrabak. Na osnovu svega, može se zaključiti – kao što je pisao akademik SANU Branislav Đurđev – da su crnogorska plemena nastala iz vlaških i arbanaških katuna. I akademik Petar Vlahović je zaključio da smo starosjedioci, mješavina starosjedilačkog – morlačkog i arbanaškog porijekla.
samo što 2010 godine nisu bile poznate mnoge haplogrupe a da ne govorimo o odsječcima na pojedinim haplodrupama koji nam govore tko je tko. vidiš ta J2 haplogrupa o kojoj ti pričaš potiče iz antičke grčke a grci su bili kolonizatori i turkse. i drugo naš srpski car dušan silni je sve te koje ti pobroja prije gotovo 1000 godina nazvao srbima a to znači da su svi išli u srpske crve, govorili srpskim jezikom, pisali srpskim pismom, ženili se međusobno, kumovali jedni drugima itd.
Poštovani Anonimni,
To je praktično Ćosovićeva analiza koje i oborena u tekstu gore. Ključno je što je to analiza iz 2010. godine, a genetika jako brzo napreduje. U tekstu koji ste Vi stavili stoji da je to haplogrupa starosedelačkog stanovništa stara 10.000 godina. Tako se mislilo 2010. Članak koji sam ja postavio se poziva na novije rezultate. U tekstu imate rečenice:
„Taj istočni M423, poznat kaoDinaric, danas i najmnogobrojniji, je genetski veoma mlad, tačnije predak svih današnjih pripadnika ove haplogrupe živio je prije nekih 2.500 godina. Upravo ta genetska mladost, iznenadna demografska eksplozija, veća raznovrsnost haplotipova u Zakarpatju nego na Balkanu, oborila je hipotezu da je I2a M423 Dinaric starosjedilački na Balkanu, što je isprva tvrđeno, i označila I2a M423Dinaric kao jedan od jasnih markera slovenskog prisustva i ekspanzije u Evropi.“
Molim Vas još jednom da pažljivo pročitate tekst.
Hvala
kolega Anonimni je ovdje politički angažovan. cilj mu je da opravda vođu. s obzirom da je njihova nacija nastala nedavno onda se pokušava kroz rasnu teoriju dokazati nešto što se nemože dokazati pogotovo na balkanu koji je genetski izmješan
Čudna vremena, još čudniji običaji. Ko još ko drži do sebe polemiše sa dvojcem koji se pominje u tekstu? Jedan je okoreli bogoborac, autošovinista i falsifikator, a drugi polupismena sveznalica, psihopata, mefistov šegrt i skriboman-piroman.
Poštovani Živko, nisu bitan taj dvojac, nego ljudi koji im veruju.
A ja sam mislio da me sa Bavarskom povezuje samo dobro pivo. Kad ono imamo i zajedničke pretke.
Izgleda da niko više ne spori da narod od Istre do zapadne Srbije ima isto vlaško porijeklo, a da je narod u ostatku Srbije i Vojvodini nešto malo drugačiji. Samo što ova proširena analiza tvrdi da su i Vlasi negdje slovenskog praporijekla. Mogu misliti koliko vas je razočarao ovaj nalaz da su srbi stari samo 2500 god.
Genetska istraživanja nedvosmisleno potvrđuju i srodstvo i zajedničko porijeklo svih hominida: čovjeka, šimpanze, zapadnonizijskih gorila, planinskih gorila, Bonobo majmuna, borneanskih orangutana i sumatranskih orangutana. Jeli ovo neko ispričao patrijarhu srpskom, oprezno sa tom informacijom da mu ne pozli, čovjek je baš krenuo ovih dana u obračunom sa darvinistima:)
nisi ti to pročitao, probaj prvo pročitati pa onda pisati komentar
Poštovani Komlen, haplogrupa I2a iz teksta nema nikakve veze sa Vlasima. Vlaška je E1b1b1a1b V13 koju Ćosović zove Albanskom. Ako Vas zanima, više o njoj možete pronaći na http://www.poreklo.rs/2012/09/27/y-dnk-haplogrupa-e-druga-naj%C4%8De%C5%A1%C4%87a-me%C4%91u-srbima/