Potiranje identiteta u režiji DPS

Na današnji dan, 29. maja 2007. godine šest hiljada građana,  dostavilo je Skupštini Crne Gore predlog da poništi odluke Podgoričke skupštine od 1918. godine a u novembru 2018. godine crnogorski parlament usvojio je Rezoluciju kojom se proglašavaju ništavnim odluke Podgoričke skupštine iz 1918. godine.

Takva izdaja, i potiranje istorijskog pamćenja i nasledstva dogodila se u režiji Demokratske partije socijalista u sklopu „priprema“ za ono što će uslediti 2019. godine, kada je ista skupštinska većina usvojila takozvani zakon o „slobodi vjeroispovijesti“.

Skupštinska većina predvođena Demokratskom partijom socijalista (DPS), u još tadašnjem diskriminatornom  aktu političkog revanšizma i istorijskog revizionizma, donijela je odluku o poništavanju akata velike i narodne Podgoričke skupštine iz 1918. godine.

Ova odluka predstavlja najbrutalniji pokušaj prekrajanja istorije i udara na same temelje državnosti i identiteta Crne Gore i srpskog naroda u cjelini.

Podgorička skupština, kao izraz autentične narodne volje, 26. novembra 1918. godine jednoglasno je donijela odluku o ujedinjenju Crne Gore sa Srbijom, čime je obnovljena državna zajednica koja je imala istorijske, kulturne i duhovne temelje duboko ukorijenjene u narodu. Ta skupština nije bila ni nametnuta, ni iznuđena – već plod težnji slobodarskog naroda Crne Gore da se sjedini sa svojom maticom.

Danas, više od vijeka kasnije, politički potomci ideoloških sljedbenika Dukljanske fikcije, predvođeni DPS-om, pokušavaju da izbrišu sve što podsjeća na srpsku Crnu Goru. Ne smeta im kriminal, korupcija, ni siromaštvo, ali im smeta istorija – jer ih ona podsjeća ko su, i kome pripadaju. Ova odluka nije usmjerena protiv nekog akta iz prošlosti – ona je udar na Srbe u Crnoj Gori, na Srpsku pravoslavnu crkvu sa njenim eparhijama u Crnoj Gori, na srpski jezik, na identitet koji ne može da se izbriše ni dekretom, ni rezolucijom.

Poništavanje odluka Podgoričke skupštine predstavlja nastavak projekta „duhovnog NATO-a“, gdje se istorija prepisuje po potrebi, a narod se ućutkuje pod maskom evropeizacije. No, istina se ne može sakriti.

Crna Gora NIJE neće biti zemlja bez korijena. Srpski narod pamti, a pamćenje je jače od svih skupštinskih odluka. Onaj ko se odriče Podgoričke skupštine, odriče se i naroda koji ju je izglasao.