Posekundni stil – Perperi i šoldi za naklon „vožda terorizma“

Pojava vožda terorizma, vražeka u ljudskom obličju, garanta pravljenja haosa na Balkanu, Lucifera koji je Crnu Goru želio da zavije u crno, je izazvala uragan interesovanja u medijima Crne Gore i okean straha u očima njenih siromašnih građana.

Dakako, i mnogobrojne kalkulacije, koje se čine nevjerovatnima, kao i lavinu brojnih komentara na svim portalima…

Od crvenog tepiha do Dvora Marovića

Zli jezici, na primjer, tvrde da je- po izlasku iz elegantnog aviona Vlade Crne Gore, vojevoda Sinđelić u Podgoricu stupio na novi crveni tepih, specijalno podrezan da mu kraj ne bi završio do mjesta gdje je uništeno oružje njegovih terorista, a znamo da je to bilo- izvan granica Crne Gore.

Umjesto hljeba i soli, voždu terorizma su prineseni perperi i šoldi, zlatnici i srebrenjaci, kojima se on duboko naklonio.

Zadovoljno obišavši počasni stroj Vojske Crne Gore, Sinđa je zagrmio: ”Pomaže Bog junaci!” Stroj mu je odgovorio ovako: “Bog Vam pomogao, brate i vojevodo!”

Poslije toga mu je, po protokolu, djevojka u crnogorskoj narodnoj nošnji prinijela Ustav Crne Gore, na koji je položio ruku, i svečano se zakleo – da ga je Demokratski front unajmio da napravi puč u Crnoj Gori, proglasi pobjedu opozicije, uhapsi premijera i inauguriše novu Vladu Crne Gore koju bi sačinjavali: Koalicija Ključ, Demokrate i SDP, a DF ih podržao u tom paklenom planu!

Skupa s svojim crnogorskim prijateljima, uz pratnju motocikala i fanfara, vojevoda Sinđa je otpraćen do elitne rezidencije u Spužu, poznate pod nazivom Dvori Marovića.

Osim ovakvih i sličnih medijskih kalkulacija, navodni puč je široko komentarisan od strane građana. U tom smislu bih, kao primjer, izdvojio jedan komentar anonimnog komentatora, koji je scenario puča slikovito ocijenio na ovaj način:

“Pozorište lutaka u režiji Lakirane Bubašvabe i Radijatora Berije- providno diletantski i amaterski.

O, pokojni Živko Nikoliću, da ti je ustati da vidiš šta čine ovi amateri. Imao bi materijala za trilogiju: besudnosti, besmislenosti i gluposti.

Komunjare su pomiješale crnogorski talih, konkviskadore, četnike, hrabre skojevce, kosovske junake, neznane junake, Njegoša, Svetog Petra, Isusa Hrista i časnu pionirsku riječ.”

Američka NSA prisluškivala Vatikan, Merkelovu, 35 svjetskih lidera

Dakako, svega ovoga, nazovimo ga – “hapšenja terorista”, ne bi bilo da crnogorska policija nije svake desetinke sekunde pomno pratila one koji su posekundno sprovodili pakleni plan da bez oružja, koje je planski uništeno izvan granica Crne Gore- sruše državu Crnu Goru.

Da napomenem, premijer Srbije Aleksandar Vučić je u svom poznatom dramatično obraćanju javnosti demantovao ozbiljnost puča u Crnoj Gori- ali i saopštio da je došao do saznanja da je premijer Crne Gore posekundno praćen od strane određenih opasnih grupa.

Ipak, ova izjava izgleda čudno, ako se zna da je prisluškivanje i praćenje funkcionera raznih država postao svjetski trend, norma političkog života- i tu nema nikakve tajne.

Zato se moramo djelimično osvrnuti na taj trend i praksu, koju su do sada osvjetljavali razni svjetski mediji.

Recimo, britanski „Gardijan“ je 25.10.2013. objavio da su Bijela kuća, Pentagon i Stejt department prisluškivali telefonske razgovore 35 svjetskih lidera. Prema pisanju britanskog dnevnika, tajna dokumenta koje je objelodanio bivši službenik američke Nacionalne bezbjednosne agencije (NSA) Edvard Snouden sadržala su informaciju “da je upravo NSA obezbijedila brojeve telefona 35 vodećih stranih političara“.

Njemački “Špigel” je 27.10.2013. naveo, a Rojters prenio, da je američka NSA slušala telefonske razgovore njemačke kancelarke Angele Merkel deset godina, i to od 2002. godine – pod oznakom – GE kancelarka Merkel!

Potom su evropski mediji prenijeli, pozivajući se na Vikiliks, da su Amerikanci prisluškivali telefone Merkelinih pomoćnika, saradnika njenog aparata, odnosno- 125 ključnih telefonskih brojeva njemačkog državnog vrha.

„Američka Nacionalna bezbednosna agencija je prisluškivala papu“, objavio je 30. oktobra 2013. italijanski nedeljnik „Panorama“, optuživši SAD za presretanje telefonskih poziva u Vatikan i iz njega, uključujući prostorije kardinala Horhe Marija Bergolja koji je postao novi papa Francisko.

Amerikanci prisluškivali vrhove Francuske, Japana, Brazila, Srbije…

Svjetski mediji su na istu temu zabrujali i 2015.godine, a hronološki je to izgledalo ovako:

Francuski mediji, pozivajući se na podatke Vikiliksa, prenijeli su 24. juna 2015. godine da su Sjedinjene Američke Države prisluškivale tri poslednja francuska predsednika – Žaka Širaka, Nikolu Sarkozija i sadašnjeg lidera Fransoa Olanda.

Zatim, Sjedinjene Američke Države su špijunirale predsednicu Brazila Dilmu Rusef kao i njene ministre i ambasadore, čak i njen predsjednički avion, prenosi 5. jula 2015 brazilski list „Globo“ pozivajući se na sajt Vikiliksa.

„Vlada Japana je saopštila da duboko žali ukoliko su istinite tvrdnje sajta Vikiliks da su Sjedinjene Američke Države špijunirale japanske političare, funkcionere i kompanije“, prenijela je, 3. avgusta 2015. godine, francuska agencija Frans pres (AFP).

U kontekstu izjave Vučića, neobično je važna informacija da su beogradski mediji 2. jula 2014.godine prenijeli izjavu Ivice Dačića, tada prvog potpredsjednika vlade Srbije, sledećeg sadržaja:

”Srbija se zvanično našla na spisku zemalja čije razgovore prisluškuje američka Nacionalna agencija za bezbednost. To nije dobra praksa i ja sam protiv toga, ali mi smo nemoćni da bilo šta promenimo!” Dakle, u suočavanju sa prisluškivanje – vlasti Srbije su priznale nemoć!

U istom tekstu, beogradski mediji su konstatovali: “Vašington post“ je objavio juče da je američka Nacionalna agencija za bezbednost, sudeći po najpoverljivijim dokumentima, bila ovlašćena da „presreće komunikacije“ širom Planete.”

Iz svega ovoga se može zaključiti – Ko se bavi politikom, a pogotovo ako je u vrhu neke partije, pretenduje ili se nalazi u državnim organima- taj je obavezno sistemski praćen, svi mu se telefonski razgovori prisluškuju, i obavezno se arhiviraju svi kompromitirajući materijali protiv njega – da bi bio poslušni dio međunarodnog sistema kreiranog na Zapadu.

Samim tim, ako je jasno da SAD prisluškuje sve vodeće državnike i religiozne lidere u svijetu, sve vodeće kompanije i naučne centre, kakva novost može biti da je “posekundno praćen” premijer ekonomski propale- malene državice na Balkanu?

Dakako, šta znači ta novost ako dolazi iz Srbije u kojoj se, takođe, “posekundno prate” svi iz njenog državnog vrha, kako je to konstatovao Dačić?! Naravno, to znači samo jedno – besmisleno spinovanje javnosti!

Podobno i nepodobno posekundno praćenje

U smislu spinovanja javnosti u vezi puča, TV Pink M je objavila da je u organizaciji puča u Crnoj Gori učestvovala ruska vojna služba bezbijednosti GRU. Glas Čepuraka je sve to objasnio tvrdnjom da je GRU “moćnija i od čuvenog KGB, i sadašnjeg FSB-a“.

Da bih pomogao režimskim medijima u pravenju fame oko GRU, red je da predostavim i jednu anegdotu o ruskoj FSB, od koje je “GRU mnogo moćniji”, kako tvrdi Pobjeda.

I tako, Moskovljaninu Fjodoru Petroviču je zlokobno zazvonio telefon. On je podigao slušalicu i sa strahom rekao: ”Zdravstvujte uvažaemie, da li je to FSB?!” Čelični glas, s druge strane žice, je odgovorio: ”Da, a kakim obrazom Vi eto znaete?!” Fjodor Petrovič je panično odgovorio: ”Pa, Vi iz FSB ste jedini koji me možete dobiti i kada mi je telefon isključen!”

Elem, da se u prostoriji gdje se telefon nalazi može, protiv volje vlasnika- isključenom telefonu uključivati kamera i prisluškivati razgovor, objašnjeno je i u novom filmu o Edvardu Snoudenu, a o tome su ranije govorili razni svjetski mediji. Taj fakt, znači, više nije tajna.

Osim toga, prije par dana su službe SAD izašle sa izjavom da je su nezaštićena elektronska pisma Hilari Klinton, kandidatkinje za predsjednika SAD, pratile tajne službe “bar pet inostranih država”.

Zbilja, ako je takva situacija sa gospođom Klinton, čemu služi dizanje prašine ako visoke funkcionere propalih balkanskih državica prati deset puta više špijunskih organizacija, a može se reći i sve ambasade koje se nalaze na njihovoj teritoriji?

Da li to postoji – podobno i nepodobno prisluškovanje, ili je u pitanju politička projekcija gdje se željeno želi prikazati stvarnim?

Puč kao besmisleni cirkus za naivne

Nespretni scenaristi puča u Podgorici nisu vodili računa o tome da scenario bude kompatibilan teoriji i praksi psihologiji masa. Jer, jedini rezultat mogućeg terorističkog pucanja po narodu, a potom po policiji, što je bila predostavljena režija puča u Podgorici – mogao je biti – bježanje naroda na sve strane, bez želje za ponovnim okupljanjem.

Dolazak premijera u Skupštinu koju bi držali teroristi, da bi ga tamo uhapsili – je plan na nivou crtanih stripova, ali ne logike i zdravog razuma.

Ulazak terorističke grupe u Skupštinu, sa strane parka, zasnivao se na besmislici da tamo nema policije jer ona ne zna za taj ulaz.

Planirano zauzimanje Skupštine, i njeno držanje u opsadi preko mjesec dana, takođe nije bilo realno, jer bi par stotina SAJ-ovaca i nekoliko hiljada policajaca udavilo teroriste hemijskim sredstvima, ili likvidiralo za desetak minuta, da čak opozicione partije ne bi mogle ni medijski reagovati.

S političke take gledišta, proglašenje pobjede opozicionih partija na izborima u Crnoj Gori od strane terorista bi rezultovalo samo jednim ishodom- momentalnim hapšenjem opozicionih lidera.

Teroristi logički nisu mogli proglasiti pobjedu DF na izborima, već samo – pobjedu čitave opozicije – koja bi imala neku nategnutu ili izmišljenu parlamentarnu većinu. Jer, znamo da je, izokola optuživani za puč – DF osvojio oko 20 odsto glasova, a sa tim kapacitetom ne može se proglašavati neka pobjeda, pa samim tim niti slati teroristi da izvrše puč u ime 20 odsto građana Crne Gore.

Da su, kojim slučajem, neki teroristi upali u Skupštinu i proglasili puč u ime DF, sigurno bi se od tih terorista odmah ogradili: Koalicija Ključ. Demokrate i SDP, a naravno i DF – zbog besmislene situacije.

Osim toga, da je opozicija planirala puč, koristila bi svoje snage a ne molere, keramičare, ribare i muzičare iz Srbije. Na drugoj strani, ako je Beba autor ovog – šupljeg na sve strane – scenarija puča, tada se može reći da je kadrovsko stanje režima jako loše – ako im je nesposobni Beba najbolji scenarista.

Kako se scenario puča raspao, a režim preko svojih medija objelodanio da je takav hramajući scenario preko telefona objasnio nekakav Sinđa, a policija to snimila i poslala u TV Pink M, to je jasno da je „dobrovoljni dolazak glavnog teroriste Sinđelića“ u Podgoricu začuđujuće smjehotresan i suvišan.

Dakako, dotični Sinđelić može, naprečac, objaviti da je radio po zakazu političara, recimo lidera DF, ili nekih biznismena – režim cilja Daku Davidovića. Ali, nesuvislost plana puča i izjave koje je dao istražnim organima u Beogradu, a Vučić na osnovu njih potvrdio da iza toga besmislenog puča ne stoje političari – demantovaće sve što bude projektovao naknadnom pameću.

Kako je takvo projektovanje besmisleno, a priča mora da ide dalje i pravi tenzije, pretpostavljam da će Sinđa objelodaniti „ruski trag puča“, koji će voditi u pobunjeni Donbas ili Lugansk.

Taj trag će, moguće, biti vezan za neke osobe koje su u međuvremenu poginule, pa će uz malo antiruske medijske histerije – kraj istrage biti u vidu – “vuk izio magarca.”

Boško Jakšić ili – harakiri balkanskog Gebelsa

Kada je uveče, na dan parlamentarnih izbora, bilo jasno da je u Crnoj Gori javnost bila isprepadana državnim udarom, kao i da su rezultati takvi da bez partija manjinskih naroda nema formiranja nove vlasti, dao sam jedan predlog za formiranje vlasti.

On je bio ovakav: ”Demokratski front, Ključ, Demokrate i SDP imaju varijantu da predlože Bošnjačkoj stranci da formira manjinsku Vladu Crne Gore. Dakle, da Bošnjačka stranka (BS) uzme i mjesto premijera i sva ministarska mjesta.

Tvrdo sam ubijeđen- Bolje je da BS formira tu Vladu nego da to uradi DPS. Poslije današnjeg haosa koji je DPS napravio sa „naoružanom grupom“, ne treba toj stranci dati nikakvu šansu da formira Vladu, jer su spremni da naprave građanski rat za te proklete fotelje od kojih narod nema ništa.”

Naredni dan je DF napravio razuman potez- predloživši ostatku opozicije da sa strankama manjinskih naroda forimaraju vlast bez učešća DF. Tim potezom je režirani puč doživio kliničku političku smrt, jer se on bazirao na pretpostavci da- DF želi vlast po svaku cijenu. Ispravan potez Demokratskog fronta je, osim toga, razarajuće obesmislio spinovanje režimskih medija, njihovih tekstopisaca i analitičara.

Evo primjera- u petak, 4. novembra 2016.g. režimski mediji su prenijeli sledeću vulgarnu informaciju sa portala CDM:

“Agenda klero-nacionalista u Srbiji i njihovih istomišljenika u Crnoj Gori prevazilazi sprječavanje ulaska Crne Gore u NATO… Time nisu otklonjene ambicije klero-nacionalista u Srbiji da preko svojih istomišljenika u Crnoj Gori skinu DPS sa vlasti i obore Vladu.

Ona (politika opozicije u Crnoj Gori, op. a.) je toliko suprotna proklamovanim regionalnim ciljevima sadašnje nacionalne politike Crne Gore da suštinski predstavlja državni udar, ocijenio je spoljnopolitički analitičar iz Beograda Boško Jakšić za CdM!”

U kontekstu faktičke situacije, gdje je DF napravio svaki mogući otklon od učešća u budućoj crnogorskoj vlasti, može se reći da je analitičar Duško Janjić ovom izjavnom napravio medijski harakiri, projektujući političko neznanje i nepatvorenu zlovolju.

Naime, ispada da je Janjić optužio Koaliciju Ključ, SDP, Demokrate i eventualne stanke manjinskih naroda- da su istomišljenici nekakvih “klero-nacionalista u Srbiji” – što je izjava u rangu ultraekstremističkog spinovanja i nečuvenog medijskog terora i hajke.

Izjavom da je „suštinski državni udar“ ako neko na Balkanu formira Vladu koja je protiv nasilnog vođenja te države prema NATO paktu, Duško Janjić je prodemonstrirao svoj status pretparačke analitičke kanavace. Ukratko, Janjić nam je objasnio da osim faktičkog, stvarnog ili lažnog, postoji i suštinski državni udar – užasno opasan, iako volja građana.

Janjić nije želio javnosti predočiti fakt – da u novom parlamentu Crne Gore postoji ta neophodna većina poslanika da Crnu Goru nasilno, skupštinskim glasanjem, uvedu u NATO – čak i ako se formira Vlada bez učešća DPS-a u njoj.

Jer, ako su DPS i njeni poslanici za ulazak u NATO, oni će to prodemonstrirati i u statusu opozicionih poslanika, te glasati za NATO- nezavisno od toga što nisu, recimo, uspjeli ostati u vlasti.

Kao čest gost: Bi-Bi-Sija, Radija slobodna Evropa, Al- Džezire i radio i TV stanica na prostorima bivše Jugoslavije – Janjić spektakularno izobražava nakakvog domaćeg Gebelsa, trudeći se da bude začin svim pomijama koje se javnosti medijski serviraju.

Vlada za bjekstvo od režiranih građanskih ratova

Predlog da manjinske stranke stranke same formiraju novu Vladu Crne Gore, medijski je potekla od Nebojše Medojevića, jednog od lidera DF, u emisiji novinarke Ljubice Gojković na Srpskoj TV iz Podgorice.

Ostatak opozicije je strankama manjinskih naroda predostavio čak dvije ponude za formiranje Vlade, a te predloge su podgoričke Vijesti prenijele na ovaj način:

“Građanska opozicija, SDP, Ključ i Demokrate ranije su ponudili manjinama mjesto mandatara, uz spremnost Demokratskog fronta da takvu vladu podrži u Skupštini.

Prije dva dana, oni su izašli sa novim predlogom, nudeći manjinama da sami formiraju Vladu kako bi DPS konačno bio razvlašćen.”

Osim toga, postoji i predlog koji je prije par nedjelja dao Dragan Hajduković – koji je zamolio partije manjinskih naroda da formiraju Vladu uzimajući trećinu funkcionerskh mjesta za sebe. Ostatak funkcionerska mjesta u Vladi je predložio da se podijeli po sistemu – trećinu mjesta dati DPS-u, a drugu trećinu – opozicionim partijama.

Dakle, radilo bi se o tehničkoj Vladi prelaznog karaktera, koja bi uvela Crnu Goru u sistem pravne države do narednih izbora koji bi se organizovali kroz pola godine, godinu dana, ili nešto više vremena.

U svakom slučaju, haos koji je proizvela režija puča i medijsko nasilje, pokazali su da sistem demokratske smjene vlasti predstavlja sledeći civilizacijski nivo- koji se mora dostići postepeno i oprezno.

Aždaja držanja vlasti po svaku cijenu se mora nekako ukrotiti. Dakako, vodeći računa o bezbijednosti građana – koji, osim što su osiromašeni, još moraju da strijepe od građanskog rata koji bi proizvele – od magije vlasti – oboljele osobe.