Paranoje “Crnogorskog pokreta”: Krik na “procesiji satanizma”

Samo par dana poslije veličanstvene litije Svetog Vasilija Ostroškog u Nikšiću, kojoj je prisustvovalo neobično mnogo naroda, preko 30.000 dostojanstvenih ljudi, desio se u istom gradu, tačnije 14. maja 2018. godine, nedostojni skup nekakvog Crnogorskog pokreta, i to u Nikšićkom pozorištu.

U vezi tog skandaloznog skupa, mediji su akcentovali se docent dr Jasmina Nikčević, “suosnivač i koordinatorka Crnogorskog pokreta za Nikšić”, u svom izlaganju “osvrnula se i na nedavno organizovane litije Mitropolije crnogorsko primorske, prije svega na onu u Nikšiću, koja je bila 12.maja”, te rekla sledeće:

“Na matrici pomiješane palanačke svetosavske mitologije i imperijalnog klero-fašizma zasniva se i ono idolopoklonstvo i ikonografija nedavne litije kroz nikšićke ulice i onih dugih kolona mladih ljudi koji su pristizali iz drugih crnogorskih gradova i iz okruženja.”

A potom nastavila: “Ne želeći da povrijedimo njihova iskrena (ako su iskrena) religiozna osjećanja i duhovne porive, moramo reći da to nije slika crnogorske omladine kojom bi se trebalo ponositi, niti je to kolona kojom se sigurno može ići u budućnost!“

Ova nekulturna, i nadasve šovinistička izjava profesorice francuskoj jezika na Filosofskom fakultetu u Nikšiću, izazvala je buru negodovanja u javnosti i eksploziju osude takve retorike na socijalnim mrežama.

Mržnje “francuskinje” i njene kontradiktornosti

U dotičnoj izjavi, prije svega je interesantna igra riječi, kojima docentica Nikčević nespretno balansira među krajnostima, da bi “ispala kulturna.”

Recimo, ona utvrđuje da se crnogorska omladina, a sigurno isto misli i za ostale učesnike Litije, nalaze “na matrici pomiješane palanačke svetosavske mitologije i imperijalnog klero-fašizma”, a zatim dodaje da je to rekla u ime svih na tom pozorišnom političkom skupu, sledećom opaskom: “Ne želeći da povrijedimo njihova iskrena (ako su iskrena) religiozna osjećanja i duhovne porive”?!

Ukratko, dotična gospođa je temeljno izvrijeđala, do srži kosti, one koji je nisu dirali, niti su se na nju osvrtali, jer ona za njih ne postoji, a potom konstatovala da tom salvom sugubo ličnog primitivizma- „nije povrijedila ničija osjećanja“?!

Nije povrijedila, poslije bljuvotine, to se tako kaže, ili kako?

Po istom šablonu, koji je demonstrirala Nikčevićka, može se predostaviti primjer, gdje će ona biti ta o kojoj se može reći sve što se poželi.

Po onome što se moglo vidjeti na socijalnim mrežama, opšta je ocjena da je dr Jasmina Nikčević ovom skandaloznom izjavom, predstavljajući nekakav opskurni “Crnogorski pokret”, demonstrirala nevaspitanost, ideološku napaljenost, istorijsku neobrazovanost i neznavenost, uz nijanse satanizma i krajnje neadekvatnosti!

I sve to je javnost konstatovala, uz mnogo gore epitete, koji se neće navoditi, uz napomenu- da time “nikako ne želimo povrijediti njena iskrena (ako su iskrena) osjećanja i duhovne porive”?!

Zbilja, kako ova analogna igra riječi izgleda “s druge strane barikade”? Kako im se uklapa u idejne vizure i platforme? Prija li im ovakva retorika?

Ili se treba podsjetiti, za nauk, stare narodne pogovorke: „Stoji ruga pokraj puta, i svima se ruga, a njoj svi!“

Loša kopija lošeg orginala neandretalca

Teza “dr Jasmine”- da smireni, dostojanstveni, a svakako veličanstveni hod crnogorske omladine prisutne na litiji Svetog Vasilija Ostroškog u Nikšiću, kako kaže- “nije slika kojom bi se trebalo ponositi, niti je to kolona kojom se sigurno može ići u budućnost”, neodoljivo podsijeća na riječi istoričara Šerba Rastodera, koji je svojevremeno izjavio da se “s Njegošem ne može u Evropu”.

Banuvši iz nekih vonjajućih ideoloških pećina, Rastoder i Nikčevićka su sebi dali za pravo da masama pravoslavaca, i poštovalaca velikog i superiornog Njegoša, u Crnoj Gori- ukazuju kojim putem da idu, šta da rade?!

Pri čemu, smatrajući da su kočijaške uvrede, koje koriste, sasvim dobar metod da se te mase upute negdje, na neki sumnjivi novi put, koji samo oni vide.

A skoro je očigledno, da to što nude- samo ide stranputicama njihovih loših emocija, čudnih namjera i, što je nejgore, elementarnog nevaspitanja, koje nikako ne podrazumijeva poštovanje drugih ljudi, koji nisu njima slični?!

Pri čemu, a što je interesantno, niko dotične „predvodnike novoga “ ne ometa da sami odlepršaju u tom voljenom pravcu, tim putem sreće, sve sa idejnim prnjama, tranjavim retorikama, i svojim poganim mišljenjem o pravoslavnom narodu Crne Gore.

Nažalost, filolog dr Jasmina Nikčević nije samo kopirala stil istoričara dr Šerba Rastodera u “popovanju kojim putem ići u Jevropu”, već je kroz iskičmljene krilatice- “svetosavska mitologija i imperijalni klero-fašizam”, ona bukvalno citirala svog ideološkog šefa iz takozvanog Crnogorskog pokreta, poznatog “vjerskog neandretalca” i češnjejšeg rogamskog gnjurca areheoloških iskopina- Steva Vučinića.

Da se razumijemo, termini “svetosavska mitologija”, “imperijalni klero-fašizam”, vajna “doktorica nauka” je pozajmila od poluobrazovanog, ali zato ambicioznog Steva, kojem se u jednom „državotvornom oku“ odražava znak dolara, a u drugom evra.

Samim tim, demonstrirala je da- studirajući francuski jezik nije ništa “povukla” iz francuske kulture, što je krajnje neobično, i zapanjujuće za jednu Balkanku, navodno visokog obrazovanja?!

Analitičar religije u čudesnom strmoglavu

Iako je dr Jasmina, u namjeri političkog prosperteta, “poplašila krilatice” od sumburnog Steva, među njima postoje krupne razlike u nijansama, ali ipak razlike.

Recimo, gospođa Jasmina Nikčević je u svom izlivu nekontrolisane jarosti “samo” pokazala negativan odnos prema litiji Svetog Vasilija Ostroškog u Nikšiću, samim tim i prema Ostroškom svecu, ali i prema trideset hiljada ljudi koji su u Litiji učestvovali.

Ipak, Stevo Vučinić je u sličnom, dakako- ličnom ludilu, davno otišao džinovski korak dalje od dr Nikčevićke, te istamburao tezu da su sveci- “ljekoviti leševi”, prešavši time sve granice normalnog, pa i paranormalnog.

To se dogodilo u Monitoru (Intervju: Stevo Vučinić: SPC hoće i vlast da preuzme, Monitor- Podgorica, broj 780., petak 30. septembar 2005.), gdje je čudesni Stevo bio predstavljen kao – „analitičar religije“. Otprilike, nekakav “znalac religije”, recimo!?

Novinar Veseljko Koprivica ga je tom prilikom pitao za mišljenje o “mnogobrojnim“ pravoslavnim svecima SPC, a neobični „anelitičar religije“ se u odgovoru osvrnuo na mošti Sv. Vasilija Ostroškog i hodočasnike Ostroga, te izlupao sledeće:

“To je takođe u funkciji raspirivanja mračnjaštva i relativizacije značaja svetog Vasilije kao opštecrnogorskog duhovnog simbola. Mada, to služi i ekonomskim ciljevima, odnosno prikupljanju novca od bogomoljaca koji vjeruju da su leševi ljekoviti.”

I upravo u ovim riječima rogamskog ronioca mi vidimo taj infantilni pokušaj spajanja nespojivog, što smo vidjeli i u slučaju Nikčevićke.

Naime, na jednoj strani, dotični Stevo naziva Svetog Vasilija Ostoroškog “opštecrnogorskim duhovnim simbolom”, a potom, u magnovenju, “opštecrnogorski duhovni simbol” obziva etiketom- “ljekoviti leš”.

Pri čemu, on to vidi, gle čuda- “u očima vjernika”?! Predstavljajući se tako naivno, nedužno, vjerovatno trepćući, ali i drhteći okicama.

A Njegoš bi za ovakve likove rekao: “U fukare oči od splačine”! Jer, pokvarene percepcije dotičnog Vučinića, i ono što on vidi, prosto demonstriraju da taj lik ima oči posebnog suspstancijalnog sadržaja.

I zato nije ni čudo da profesorica lingvistike posmatra na litiju u Nikšiću istim očima. To je isti kalup likova, koji nisu iz naroda kojim se predstavljaju.

I nikakav lažni “crnogorski prefiks”, kojim se kite, ih ne može spasiti od opšte osude pravoslavne javnosti Crne Gore, pa čak i od ateista koji imaju korektan odnos prema pravoslavnim vjernicima, i isto traže zauzvrat.

Svetosavske svečanosti u Kraljevini Crnoj Gori

Gospođa Nikčević se u svom istupu na tom inkriminisanom skupu, gdje je pokušala navodno rješavati “suštinska identitetska pitanja”, osvrnula na, s njene tačke gledišta, iliti percepcije – “palanačku svetosavsku mitologiju”?!

Na njenu žalost, ta takozvana mitologija je dio Crne Gore. Ne samo u tom smislu što jedan dio bratstava u Crnoj Gori slavi krsnu slavu upravo Svetog Save, već i zbog tradicije koja seže u vremena, koje ona ne zna i ne razumije.

Da se podsjetimo samo jedne proslave dana Sv. Save u Nikšiću, i to 1912. godine, u prostorima Kraljevine Crne Gore.

O njoj je istoričar mr Aleksandar Stamatović (Kratka istorija Mitropolije Crnogorsko-primorske (1219-1999), glava Četvrta, Projekat Rastko- Cetinje) napravio sledeći osvrt:

„O toj proslavi ‘Glas Crnogorca’ od 21. januara 1912. godine, u broju trećem, na strani trećoj, ovako izvještava:

„Pišu nam iz Nikšića: Ima pola godine da su otpočele potrebne pripreme, kako će ovogodišnja svetosavska proslava što bolje zadovoljiti građanstvo varoši Nikšića“.

U članku je, pored ostalog, interesantan opis sale za proslavu, koji je bio ovakav: „Sala je bila okićena jelovim vijencem i grančicama tako, da se svako osjećao kao u zelenoj šumi. Više ikone Svetog Save namještena je bila Bogorodičina ikona. S desne i lijeve strane ikona nalazila su se u vijencima slike našega Kralja i Kraljice, a pod njima mogle su se vidjeti slike ‘Vjenčanje s morem’.

Više ovih slika namještena su bila dva divna izrađena veziva sa natpisima: ‘Samo Sloga Srbina Spasava’.

Ostali zidovi sale zastrti su bili ćilimima i ukusno izrađenim vezivima, na kojima su bile namještene slike našeg Vladarskog Doma, Kralja Petra i znamenitih srpskih vojvoda, koji su se istakli u devetnaestom vijeku za ideju oslobođenja srpskog naroda“.

Na kraju članka se konstatuje: „Gosti su se razišli u najboljem raspoloženju izražavajući se, da nigda do sada u Nikšiću nije ovako Sv. Sava proslavljen“.

Poslije ovog osvrta iz daleke 1912. godine, može se konstatovati da profesorica Nikčević pojma nema o istoriji Crne Gore, njenim tradicijama, previranjima, pa i mitovima koji se ne uklapaju u njene ideološke vizure.

S takvom neznavenošću, ona čak nema realni pregled sadašnje situacije, iako pred njenim očima spokojno idu rijeke pravoslavnih vjernika, nikoga ne dotičući, kao i poštovalaca prave i sjajne istorije Crne Gore, kojoj je Njegoš vječni vladika.

Razbojnička aura- “zaštićenih pravovjernim identitetom”

Naravno, ovakvi slučajevi izleta netrpeljivosti nisu samo u oblasti nekakvih ideja, već i u svim ostalim oblastima života u Crnoj Gori, a samim tim i u „biznisu“.

Dovoljno je u izvitoperenom crnogorskom društvu “sebe postaviti ispravno”, okititi se “crnogorskim prefiksom”, sa svim atributima “ljubitelja države i njenih simbola”, pa možeš pljačkati i državu i narod, i sva čuda činjeti.

Jer si, eto, u “kategoriji onih zaštićnih- aurom posebnosti”, koja je očigledna falš- kategorija razbojničkog tipa.

Kada je, svojevremeno, Svetozar Marović, jedan od utemeljivača koncepta današnje Crne Gore, a možda i njegov glavni ideolog, graknuo kroz naslove crnogorske štampe: “Osjećam se Crnogorcem”, to je bio znak nabacivanja aure nedodirljivosti, pod kojom se može svašta raditi.

Svi likovi iz ovog opskurnog Crnogorskog pokreta, kojeg ideološki vodi rogamski ronilac Stevo Vučinić, poznati kriminalac u oblasti trgovine arheološkim iskopinama na teritoriji Crne Gore, ali i svi slični njima i njemu, su odjednom odriješili ruke Maroviću,da radi što hoće, “samo da bude na ispravnim državotvorim pozicijama”, i da im se ponešto, za tu lojalnost, „doturi“ iz budžeta države.

Kako se sve to završilo, odlično znamo! Uz dobavku, da je “takvih Marovića” sijaset u Crnoj Gori, samo što još nisu doživjeli “sudbinu Marovića”, koja ih strpljivo čeka, i zavisi od volje inostanih vlasnika Crne Gore, a pogotovo jedne ambasade u Podgorici, koja suvereno vlada Crnom Gorom kao sa malenim igračkom.

Surfovanje na talasima netrpeljivosti

Mnoštvo sličnih izjava, poput onih citiranih u tekstu, pa i gorih, danas ordinira u medijskom prostoru Crne Gore. Naravno, od nekih drugih osoba, o kojima će biti riječi u narednom tekstu, a koji su iz iste ideološke matrice, i sličnih organizacija mutanata.

Objedinjuje ih to što surfuju na talasima očigledne netrpeljivosti, ličnih, idejnih i ideoloških frustracija.

Sve to je svjedoči, da danas svaka neodgovorna rđa u Crnoj Gori može zalajati kad poželi, ostavivši mozak u podrumu.

A svi oni glođu hljeb svoj nasušni na ružnim, podmuklim osnovama- vječnog ideološkog raspaljivanja javnosti, zarad svoje koristi, sve sa stilom koji je daloko ispod norme zdravog smisla, i prirodne logike..

I sve to se dešava na burlajućoj ideološkoj rijeci današnje vlasti, koja pravi mutne virove da bi i dalje nesmetano pljačkala državu, kojoj je sudbina izvijesna, a to je- fatalno uništenje.

Šteta je što su perjanici nečastivog Crnogorskog pokreta, iznijansiranog elementima satanizma, pa i nacizma, postavili jednu gospođu, ma šta joj u glavi bilo, da se proste po patosu te ideologije, i postane glavni negativni lik javnosti .

Ipak bi ti vajni perjanici morali da očigledne neadekvatnosti, ovakvoga tipa, preuzmu na sebe, pa da se zbog takvih ispada hrabro izlože na rasterzanije sveopšte javnosti Crne Gore.