O aforizmu

Piše: Batrić Babović

Aforizam je najskuplja književna forma. Ne može ga pisati svako. Razloga je bezbroj. On je metafizičan, kosmopolitski, eruditski, duhoviti, humoristično-satirični sažetak nekog pitanja u kontekstu života i njegovog krajnjeg cilja i smisla. Aforizam je jezgroviti, nezaključivi i nedokučivi performans na uzavreli javni prostor i proključalo medijsko i lično komunikaciono nevaspitanje. On najtananije opisuje stanja u društvu, sistemske anomalije, društvene tokove, političke šupljine, praznoglave lidere i punoglave procesore ljudskog propadanja. U isto vrijeme bavi se prošlošću i sadašnjošću, uz nesmetano gledanje ka budućnosti. On sam po sebi nije ni prepreka, niti cilj. Može imati epidemijski ili zakulisni karakter prenosivosti na mase koje sa njim stupaju u kontakt. Indirektno preko ljudskih umova koji se napajaju njegovim sadržajem, proizvodi milijarde interpretacija na bazi jedne činjenice. To mu daje snagu jaču od svih novela, drama, komedija, tragedija, eseja, pripovjedaka i romana. Aforizam nikad nije opisivao ljudske tragedije, ratove i zločine.

Nema aforizama o tome kako je moguće da svi Arapi govore istim jezikom, Švajcarci imaju tri zvanična jezika, dok srpski jezik ima najviše derivata koji su nastali poslije raspada SFRJ. U isto vrijeme, jezici nastali iz srpskog jezika nose imena nacija od kojih su mlađi nešto manje od sto godina. Sa srpskog jezika na njih treba da bude prevedeno i prenešeno sve što je bazalni jezik apsorbovao vjekovima u svoju lingvističku supstancu. Nije primijećeno da se bilo ko do sada bavio sadržajima ovih neporecivih činjenica i neoborivih konstatacija. Takođe, nema aforizama o drevnom Rimu, Atini, Vizantiji i Jerusalimu. Ima ih samo u Beogradu i o Beogradu sa Duškom Radovićem i bezbrojnim aforističarima sa svih podneblja koje je Beograd prizemljio i kapitalizovao. Decenijama kasnije pljušte sintagme koje su mamile osmjehe planetarijuma genijalnog Dušana Radovića. Humor Beograda bio je duh Njujorka, Tokija, Londona, Pariza, Rima, Berlina, Kijeva, Varšave, Beča, Budimpešte, Atine, Praga, Moskve, Vašingtona… Mali opservatorijum sa vrha Beograđanke za duh i zvuk sa pogledom u Nebesa, pretvorio je Beograd u najjezgrovitije rečenično književno djelo zašećereno srpskim kosmopolitskim humorom. Aforizam je danas tu u nama, kod nas i među nama samo ne promalja glavu. Traži udobne cipele da pregazi kaljugu dnevnih efemernosti urolanu u duševne neravnoteže i najniže ljudske strasti. Nadanje ovog naroda želi bliski susret sa aforizmima i aforističarima! Imaju ovo podneblje i prebogati jezik dovoljno zbilje za šale i okeane skrivenih Dušana Radovića i njemu sličnih duhova. Strpljenje je majstorsko rešeto!