Krim oduvijek bio u srcu ruske književnosti

Iako je Krim tek nedavno ušao u sastav Rusije, u rusku književnost, pa time i u jedan od temeljnih stubova ruske kultire, ušao je odavno.

Na ruske pisce Krim je uticao nekom mističnom silom i niko od njih se odatle nije vratio bez nekog napisanog djela.

Puškinova ,,Bahčisarajska fontana“, Tolstojeve ,,Sevastopoljske pripovijetke“, ,,Tavrida“ Semjona Boborova, Čehovljeva ,,Dama s kučencetom“, neka su od djela koja su nastala na tom prostoru.

Lav Tolstoj je tri puta boravio na Krimu gdje se liječio, a posjećivali su ga Čehov, Gorki, Bunjin.

Krimom su bili inspirisani i Marina Cvetajeva, Puškin, Vladimir Nabokov.

Srce pjesnika Vladimira Lugovskog, prema njegovom zavještanju ugrađeno je u zidine na obali Jalte.

Gavril Deržavin je krajem 18 vijeka Krimu posvetio odu ,,Dobijanje Krima”, a Semjon Bobrov je opjevao to poluostrvo u poemi ,,Tavrida“.

Kasnije se krimskim slikama nadahnjivao i Aleksandar Puškin, koji je 1820. putovao po tom poluostrvu koje je očaralo njegovu maštu.

Lav Tolstoj je prvi put na to poluostravo stigao za vrijeme odbrane Sevastoplja sredinom 19. i početkom 20. vijeka, gdej je sagradio i kuću.

Od tada je ta kuća postala neprestano pribježište pjesnika, pisaca, slikara – praktično svi oni su smatrali svojom dužnošću da posjete Koktebelj u traganju za inspiracijom.

Najprecizniju dijagnozu značaja Krima u ruskom životu dao je A.P. Čehov i svojim životom na Krimu, i pričama, mada ih nema mnogo sa krimskom tematikom.

U posljednja dva vijeka na Krimu su otvoreni muzeji, podignuti spomnenici posvećeni ruskim pisicima, a ponekad i književnim junacima.