Hočevar neće uspjeti da poremeti odnose SPC i Svete Stolice
1 min read
SPC je saopštila da izjavu beogradskog nadbiskupa Antona Hočevara o ličnosti vladike Nikolaja Velimirovića smatra neprimjerenom i nedobronamjernom. Sveti arhijerijski sinod je poručio da Hočevaru neće uspjeti da pokvari odnose SPC i Svete Stolice, koristeći posjetu pape Franje Srbiji kao sitnu monetu za potkusurivanje. U saopštenju, koje je potpisao vladika bački Irinej, a koje u nastavku prenosimo u cjelosti, navodi se da je nadbiskup Hočevar sebi dao slobodu, da po svojim poznatim mjerilima, dovede u pitanje svetost Novog Zlatousta, poredeći ga sa kardinalom Alojzijem Stepincem ili proglašavajući ga za srpski ekvivalent Stepincu.
SPC: Beogradski nadbiskup nije dužan da poznaje svetiteljev pastirski i duhovni rad
Deleći sa vascelim srpskim pravoslavnim narodom, kao i sa drugim pravoslavnim, pa i mnogim nepravoslavnim hrišćanima širom sveta, najdublje molitveno poštovanje prema ličnosti Svetog Vladike žičkog i ohridskog Nikolaja Velimirovića, Sveti Arhijerejski Sinod Srpske Pravoslavne Crkve oseća obavezu da izrazi javno negodovanje povodom neprimerene i nedobronamerne izjave nadbiskupa beogradskog g. Stanislava Hočevara, date beogradskoj „Politici“ 28. oktobra ove godine, kojom je sebi dao slobodu da, po njemu poznatim merilima, dovede u pitanje svetost Novog Zlatousta, čak poredeći ga sa kardinalom Stepincem ili proglašavajući ga za srpski ekvivalent Stepincu.
Za razliku od arhiepiskopa kenterberijskog g. Justina Velblija, koji je, zajedno sa patrijarhom srpskim Irinejem, u londonskoj katedrali Svetog Pavla nedavno najsvečanije obeležio stotu godišnjicu Nikolajevog istorijskog govora, beogradski nadbiskup nije dužan da poznaje svetiteljev pastirski i duhovni rad u Ohridu, Bitolju i Žiči niti njegovu mnogostranu međucrkvenu delatnost. Pogotovu ne moraju da ga zanimaju njegova bogoslovsko-književna dela, među kojima postoji i Stoslov o ljubavi i doživljaj neprijatelja kao „surovog prijatelja”, za razliku od Stepinca, koji je napisao da „bizantsko Pravoslavlje” predstavlja „prokletstvo Evrope” i da su Hrvati i Srbi, sledstveno, dva nespojiva sveta. On ne mora da zna ni to da je, za razliku od Stepinca, sveti Nikolaj čitav Drugi svetski rat proveo u internaciji u Ljubostinji, Vojlovici i na kraju u zloglasnom logoru Dahau. Ne sporimo mu ni pravo da stavi pod znak pitanja smisao odluke poglavara sopstvene Crkve, pape Franje, da se obrazuje Mešovita komisija Hrvatske biskupske konferencije i Srpske Pravoslavne Crkve koja treba da odgovorno i istinoljubivo razmotri ulogu Alojzija Stepinca pre, za vreme i posle Drugog svetskog rata.
Sveti Arhijerejski Sinod mu, međutim, osporava pravo da svoje zalaganje za posetu pape Franje Srbiji zapravo koristi kao sitnu monetu za potkusurivanje u nesvesnom – a možda i svesnom – nastojanju da pokvari odnose Srpske Pravoslavne Crkve sa Svetom Stolicom. U tom nastojanju, uvereni smo, neće uspeti.
Za predsednika Svetog Arhijerejskog Sinoda
član episkop bački Irinej,
portparol Srpske Pravoslavne Crkv
Iako je reakcija Sinoda na pokušaj ruženja sv. vladike Nikolaja sasvim umjesna i sve je u njoj formulisano savršeno odmjereno, čovjeka spopadne mučnina od ovolikog ulizištva Svetoj Stolici na kraju napisa, u stilu – uprkos spletkama zločestih, niko nas neće otrgnuti iz papinog zagrljaja!?
Pada u oči lukava zamjena titule ”nadbiskup” (kenterberijski) titulom ”arhiepiskop”, kao da je riječ o nekom kanonskom pravoslavnom arhijereju, poput našeg arhiepiskopa cetinjskog, a ne o poglavaru jedne od sodomskih institucija Novovavilonskog poretka, kojoj se vjenčavaju pa i za ”sveštenike” ravnopravno rukopolažu pederi i lezbijke i biraju za biskup(ic)e, koji sodomiju dalje propagiraju u društvu i riječju i djelom.
Bolje bi nam bilo da manje glancamo i relativizujemo nepočinstva te Svete Stolice prema pravoslavnima, a više marimo za mišljenje sopstvenih vjernika kojima je ovo neprestano očijukanje sa Rimom i prilagođavanje njegovim praksama i mjerilima umjesto čvrstog držanja pravoslavnog Predanja krajnje sablažnjivo i tegobno.