Godišnjica saveza Srbije i Crne Gore protiv Otomanskog carstva
Srpska vojska
Na današnji dan 1876. godine potpisan je ugovor o savezu Srbije i Crne Gore o zajedničkoj borbi protiv Otomanskog carstva.
Pregovori između Srbije i Crne Gore započeli su polovinom maja 1876. godine, a sporazum je potpisan u Veneciji.
Slijedeći odredbe tog sporazuma one su ubrzo, odnosno na Vidovdan objavile rat Turskoj carevini.
Tokom rata postojala je stalna komunikacija između srbijanske i crnogorske vlade.
Iako se pregovaralo najviše o vojnoj saradnji u predstojećem ratu, sporazumevanje se proširilo i na pitanja dinastičkog ujedinjenja u budućnosti i teritorijalne podjele zajedničke srpske države.
U znak sjećanja na 1876, kada su Srbija i Crna Gora u Veneciji potpisale sporazum o zajedničkoj borbi protiv Otomanske imperije, taj datum je u slavljen kao Dan Vojske Srbije i Crne Gore u zajedničkoj državi.
U ovom kontekstu pomenuli bismo izvesnu englesku srbofobiju, koju i danas oseća naš nesrećni, obezglavljeni, obespravljeni, potlačeni i poniženi srbski narod, jer su nam evropski i američki imperijalisti-trijalisti vezali ruke u tragičnom HH stoleću, jedno svedočanstvo je ostavio između ostalih i Vladimir Jovanović u pismu Đorđu Stratimiroviću od 19/29 septembra 1865, u kojem doslovno stoji:
„I po ingleskim listovima odpočelo se javno govoriti o aneksovanju podunavskih knežnjvina i turskih provincija Austriji. Inglezi preporučuju Austriji ‘federativnu sistemu’, kao najjači magnet kojim će: Srbiju, Bosnu, Crnu Goru, Bugarsku, Rumunsku i t.d. ‘velikoj i jakoj austrijskoj carevini’ privući!…“ (Vidi: Danica Milojević, Pet pisama Vladimira Jovanovića Đorđu Stratimiroviću 1864 – 1866 godine, Miscellanea – Mešovita građa, Knjiga HII, Beograd, 1983, str. 141).
Kad je reč o velikom srbskom državniku Jovanu Ristiću (1831-1899), pomenuli bismo njegovo svedočanstvo o engleskoj srbofobiji, koje je ostavio u trećoj knjizi „Spoljašnji odnošaji Srbije“, gde između ostalog stoji:
„Tako je stvar opet izišla na dobar put; ona je uvedena u diskusiju kod diplomatije, i ako se taj rad bude u prilikama i okolnostima, kad više kad manje, produžavao, ona će ostaviti traga makar kao kapavica što izdubi kamen, na koji stalno pada, ma koliko da je on tvrd. Ovaj tvrdi kamen bili su Englezi za naše narodne težnje: oni ih pređe nisu hteli ni čuti, a sad, kao što vidimo, ulaze dosta predusretljivo, da ih proučavaju…“ (Vidi: Jovan Ristić, Spoljašnji odnošaji Srbije novijega vremena, Treća knjiga 1868-1872, Beograd, 1901, str. 328).
NE BI ME IZNENADILO DA NA OVAJ SVETI DAN ĐUKAJ POTPIŠE NOVI SAVEZ SA SVOJOM BRAĆOM BALIJAMA,ŠIPCIMA I GERMANSKIM FEKALIJAMA RVATIMA PROTIV NJEMU VRLO OMRAŽENIJEH SRBA,TO BI GA BAŠ UZDIGLO I DOKAZA BI VATIKANU KOLIKO IM JE VJERAN
Ovo nije istina. Svako ko zna istoriju Dukadjinije zna da nacija Crnogoraca, koji su se kao takvi nacionalno vec formirali dok su bili u Njemacku i prije no sto su dosli na Balkan u 7 vijeku (vjerovatno Mercedesima), se prvi put srela sa srbaljima (sa kojim nemaju nikakve veze) tek 1918 kad su zli srbalji okupirali junacku Crnu Goru koja se nije mogla odbranit od 100 srpskih vojnika, mada su i prije toga srbalji znali nasrtat zajedno sa turcima ruku pod ruku, Ali onda su hrabri sokolovi digli Bozicni ustanak u kojem je ucestvovalo 2 miliona crnogoraca perjanika i taman kad su sceli da uniste srbaljsku vojsku zafrknuse ih Italijeni i zavrnuse dovod zlatnika. Ali hrabri casni i plemeniti vodja, gospodar, vladika i pjesnik Milo Djukanovic, koji je svaki dinar posteno zaradio, obnovio je Crnogorsku neovisnost i sad mozemo da se vratimo ovakvoj pravoj istoriji i tisucljetnoj drzavnosti a ne srpskim podvalama
? dobar!