,,Glas Crnogorca“ 1895: Nesta Noko perjanica, srbinski kras, koji bješe posvetio srpstvu život vas

I Novica evo nesta, srpski soko siv, što dušmane srpske kosi kao oganj živ! Evo nesta i Novica, stari srpski ban, koji no je kao zora sija na Balkan, stihovi su kojima se pjesnik rodom iz Cuca, Radoje Roganović Crnogorac, oprostio od slavnog vojvode Novice Cerovića, a njegova oproštajna pjesma posvećena velikom srpskom vojskovođi objavljena je u cetinjskom listu ,,Glas Crnogorca“ 1895. godine.

Vojvoda Cerović bio je jedan od organizatora napada na Smail-agu Čengića, koji je bezobzirnim sredstvima otimao od drobnjačkih seljaka, a njegovu ulogu u pogibiji age pjesnički je prikazao Ivan Mažuranić u čuvenom epu „Smrt Smail-age Čengića“.

Sam ,,Glas Crnogorca“ u istom broju u kojem je objavljena pjesma Radoja Crnogorca istakao je da je stari vojvoda toliko zadužio srpski narod da je gotovo nemoguće napisati sve o njegovim zaslugama.

Na glas smrti vojvode Novice Cerovića

I Novica, perjanica,
Evo nesta nam;
Što je slavno vojevao
Za nas sveti kam.

I Novica evo nesta,
Srpski soko siv,
Što dušmane srpske kosi
Kao oganj živ!

Evo nesta i Novica
Stari srpski ban,
Koji no je kao zora
Sija na Balkan.

Nesta „Novo” srpska sablja
I njegovi jek,
Koji no je živovao
Slavno čitav vijek.

Nesta „Noko”, perjanica,
A srbinski kras,
Koji bješe posvetio
Srpstvu život vas!

Nesta „Noko”, sjajna luča –
Taj svijetli zrak,
Koji no je sto godina
Bio div junak!

Nesta „Noko” i otide
U raj Boži svet’,
Ali njemu ime neće
Nikad umrijet’!

Pročitajte još:

,,Glas Crnogorca“ 1895: Na Savindan, najveći srpski praznik, veliki Srbin i zaslužni Crnogorac ispustio je svoju plemenitu srpsku dušu