Evropa sad

Piše: Batrić Babović

Kad se ovo napiše misli se na Evropu danas. U isto vrijeme, misli se na sve činjenice o srpskom narodu i njegovom odnosu sa saveznicima iz Velikog i Drugog Svjetskog Rata. Ratnici iste istorijske strane tog razdoblja, danas imaju svoje mjesto u svijesti srpskog naroda. Svoju tačku posmatranja imaju onostrani ratnici iz istog vremena. Takođe, to imaju svi drugi narodi i jezici nastali od Srba.

U ta mjesta uključeni su određeni interpunkcijski znakovi. Godine i godine bile su potrebne da se dokuči priroda njihovog smisla i značaj njihovih postojanja. Mučna uloga svih analitika fokusiranih na djelo Iva Andrića bila je kod čitalaca njegove proze shvatiti misao i smisao dva citata. Jedan od njih je da “ prošlost nikad ne prolazi „, a drugi je da “ riječi služe da sakriju misli „. Da li je prošla zajednička istorija Srba i Francuza? Gdje su u dva svjetska rata u odnosu prema srpskom narodu bili ideolozi zajednice čelika i EU? Šta je (s) misao francusko – njemačkog plana za Srbiju? Nestaju li iz sjećanja i istorije Stara i Južna Srbija? Kuda vodi ohridska priča o statusu KiM? Prenebregava li današnjica molitve na jezeru vladike Nikolaja Velimirovića? Piše li se o Svetim Trojicama 2023. godine nova stranica Ohridskog Prologa ili novi Ohridski Prolog? Turbulencijama, nejasnoćama i obmanama nikad kraja. A kad se na sve nakalemi Evropa sad sa brojčanicima, obmanama i poluistinama, onda nastaje globalna srpsko – crnogorska kataklizma.

Ekonomija postaje SVE, a jedinstveno duhovno SVE podvodi se pod ništa. Izgleda da se briše smisao da čovjek ne živi samo o hljebu. I da se gubi smisao biblijskog Logosa. Kada se sve ovo sabere, ni Ivo Andrić ne može objasniti događanja na relaciji Srbi-Francuzi-Njemci. Još manje može objasniti unutarsrpske i međusrpske međusobice i razmirice. Dok je Andrić stvarao za civilizacijske i kulturne spojnice sa meridijanskim poveznicama, nije predvidio inžinjering dva neojezika nastala iz lingvistike i kulture kojoj je pripadao. Zato se srpski narod gubi u francuskim vezama i njemačkim bitkama. Naravno, sve po svetoj rečenici Vinstona Cerčila o vječnim interesima. Na budućim tumačima Andrićevog djela ostaje da pronađu odgonetku ove engleske krilatice. Kad se to pronađe, tajna srpskog bezdana biće konačno riješena, kao enigma kojoj se za sada ne vidi konačan ishod! Do tada cvjetaće sve vrste Evropa na domaći način, čijim dejstvima se lomi srpski narod, koji u svom rastakanju učestvuje kao aktivan samorazarajući subjekt bez kristalno jasnog pogleda na dane koje dolaze!

A Srbi koji su rodili više naroda i jezika ostaju na sve manjem zemljinom šaru. Možda su pioniri usitnjavanja planete ka brojki od jedne milijarde. Izgleda da Srbima Tarabići i Andrići ostaju iza svake pomisli o mogućnostima ovog scenarija, dok život teče u iščekivanjima novog Arčibalda Rajsa i starih “ konačnih rešenja „. Evropama srpskih kratkovidnih polja nikad kraja!