Euroatlanska globalistička imperija laži

Piše: Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista

„Laž je religija robova i gospodara. Istina je Bog slobodnog čovjeka.“
(Maksim Gorki, 1868-1936,  ruski pisac)

„Zarazna je i razorna moć laži.“                                                                          (Ivo Andrić, 1892-1975, pisac i diplomata)

„Laž nema noge i ne može stajati, ali ima krila i može letjeti daleko i široko.“ (Kineska mudrost)

„Potčinjavanje volji Amerike (SAD) je „preduslov moralnog i materijalnog napredovanja naroda po zabitim delovima sveta““.
(Teodor Ruzvelt, predsjednik SAD;dnevni list „Politika“, 14.mart 2011.)

„Tehnokratska era „…uslovljava postepeni dolazak jednog društva koje će sve više biti kontrolisano i usmjeravano. Takvim jednim  društvom vladala bi jedna elita, neometana tradicionalnim vrijednostima. Ta elita se ne bi ustezala da svoje političke ciljeve ostvari uvođenjem najmodernije tehnike kojom se može uticati na ponašanje naroda i kojom se društvo može u potpunosti nadgledati i kontrolisati…biće moguće vršiti gotovo stalan nadzor nad svakim pojedinačnim građaninom…““ (Zbignjev Bžežinski, dnevni list „Dan“, 13.februar 2005.)

Demokratija je oblik političkog uređenja društva (države) koji treba da se zasniva na vladavini istine. Fridrih fon Hajek (Friedrich August von Hayek, 1899-1992, austrijski liberalni ekonomista i politički filozof) kazao je  da je „demokratija jedini način mirne promjene koju je čovjek do sada otkrio“.

Međutim, u globalnoj stvarnosti je bitno drugačije.

Po Robertu Dejvidu Stilu (Robert David Steele, 1952-2021, bivšem obavještajcu CIA-e; časopis „Pečat“, broj 495/2017), „duboka država“, to su vodeće (britanske i američke) bankarske familije, londonski Siti, njujorški Volstrit, Sistem federalnih rezervi (Centralna banka SAD), druge zapadne centralne banke i Vatikan. A vlasti, vojska, tajne službe, „nezavisne“ nevladine organizacije (NVO), PR agencije, psihološko-propagandni aparat SAD, kao i NATO pakt su glavna sredstva te „duboke države“ za širenje (neoliberalne) demokratije poželjnim oblikovanjem ljudske svijesti u svim strukturama napadnutog društva – države, kao i oruđa njenog hibridnog (mrežnog, mrežnocentričnog) rata. Istu funkciju imaju i velike medijske kompanije u vlasništvu tzv. newspapers barons-a, ili medijskih magnata.

Cilj globalista  je „proizvodnja pristanka“ na dobrovoljnu desuverenizaciju pojedinih  država radi ostvarivanja  planetarne prevlasti. Okupacijom etra, kao oblikom „kolonijalne demokratije“, „duboka država“ – Imperija ostvaruje globalni medijski suverenitet, odnosno informacionu superiornost. To znači da lokalne istine ne mogu konkurisati globalističkim lažnim vijestima (eng. fake news).

Planetarna medijska superiornost (medijski suvereniet) se ostvaruje i tzv. operacijama  pod lažnom zastavom (False Fleg Operation). To su, medijski podržane, operacije, čiji se subverzivni ciljevi i sredstva pripisuju njima neprijateljskoj strani. Cilj je pridobijanje sopstvene javnosti, kao i javnosti napadnute države, za „adekvatan“ odgovor, odnosno za pretvaranje akta agresije u „humanitarnu“ intervenciju. Ovakve operacije često prati tzv. Redukcija na Hitlera (Reductio ad Hitlerum), odnosno satanizacija (demonizacija) lidera napadnute države. Cilj je opravdavanje operacija i delegitimizovanje neprijatelja, kome se uskraćuju i atributi ljudskog bića. A protiv neprijatelja, koji je sveden na Hitlera, opravdan je i maksimalni stepen nečovječnosti.

Hitlerov ministar propagande Jozef Gebels je govorio da „sto puta ponovljena laž postaje istina“. Na tom „principu“ zasniva se medijski metod „zujanje osa“ radi proizvođenja kognitivne disonance, koji je osmislio Denis Bušnel (Dennis M.Bushnell, naučnik – istraživač NASA-e – američke Nacionalne agencije vazduhoplovne i svemirske administracije). Suština je beskrajno ponavljanje medijskog predstavljanja nekoga ili nečega u negativnom svijetlu, tako da se ljudi nesvjesno od toga ograđuju.

Kognitivna disonanca (nedoslednost) je mentalni proces koji se javlja kad su dva ili više istovremenih mišljenja ili uvjerenja  logički ili psihološki nesaglasni (nalaze se u međusobnom konfliktu). Socijalni (medijski) pritisak može uticati da, pojedinac ili masa, prihvate stavove ili uvjerenja sa kojima se suštinski ne slažu. A cilj globalističkih medija i jeste da se kognitivna disonanca otkloni tako što će se, kao istinit, prihvatiti sadržaj (stavovi i mišljenja) njihovih lažnih vijesti.  

NVO i „nezavisni“ globalistički mediji (kao i lokalni mediji koje finansiraju) su glavna sredstva za mijenjanje društvenih prilika i vlasti u nekoj nepodobnoj zemlji i za uspostavljanje kontrole i zapadnog sistema „vrijednosti“. Jacek Kuronj, nekadašnji poljski opozicioni lider je, svojevremeno, govorio da bi, između tajne policije i televizije, uvijek birao televiziju. A Kurt Vimer, saradnik advokatske kancelarije „Kovington i Barling“, iz Vašingtona, koja se bavi konsultantskim poslovima i izradom medijskih zakona u zemljama u tranziciji, objasnio je  čijim interesima služe „nezavisni“ mediji, riječima:

„…snažni nezavisni mediji širom svijeta (su) u američkom nacionalnom interesu i od izuzetnog značaja za američku nacionalnu bezbjednost.“ (Časopis „Geopolitika“, mart 2011.)

Februara 1981.godine, Vilijam Kejsi (William J.Casey, 1913-1987) je, odgovarajući na pitanje,  tek izabranog predsjednika SAD  Ronalda Regana, šta smatra svojim glavnim ciljem na mjestu direktora CIA-e, kazao:

„Znaćemo da je naš program dezinformacija uspješan kada sve u šta američka javnost vjeruje bude neistinito.“ (Časopis „Pečat“, broj 510/2018)

U romanu Džordža Orvela „1984“, Vinston Smit radi u Ministarstvu istine, čiji je zadatak da usklađuje podatke (iz prošlosti i sadašnjosti) sa onom verzijom istorije koju smišljaju moćne elite. Na taj način se laž uspijeva predstaviti kao istina, rat kao mir, a ropstvo kao sloboda i „…ukida se svaka mogućnost drugačijeg mišljenja, verovanja i delanja. Time onda nestaje i razlika između istine i laži…“ (Đuro Šušnjić, sociolog i filozof, 1934.)

Koristeći znanja iz psihologije masa, Ajvi Li (Ivy Ledbetter Lee, 1877-1934, američki stručnjak za propagandu)  je, 1914.godine, u Njujorku, otvorio kancelariju za proizvodnju naručenih vijesti. To će se kasnije nazvati „public relations“ – PR („odnosi s javnošću“), kao američki propagandni model u kome je glavni protok informacija pod potpunom kontrolom korporacija kao vlasnika globalističkih medija („industrija svijesti“).

Edvard Bernez (Edward Bernays) (1891-1995)  je otac tehnike spinovanja (ubjeđivanja) javnosti putem PR agencija i medijske povezanosti sa interesima moćnika. Odnose s javnošću (PR) on je definisao kao „informacije kojima se građani snabdijevaju kako bi se oblikovali njihovi stavovi i postupci prema različitim institucijama“. Bio je  uvjeren da će, medijski stvorena, vještačka realnost zamijeniti pravu, jer se ljudima može upravljati iza scene.

Tehniku ubjeđivanja javnosti nazvao je „inženjering (proizvodnja) pristanka“ – manufacturing consent, koja se ne zasniva na vojnoj prinudi, već na manipulaciji sviješću, uvjerenjima i osjećanjima građana, odnosno, na uticaju na ljudske umove. Jer, mediji, kao „duhovni narkotici“, uspavljuju ljude i onesposobljavaju ih za trezveno i kritičko sagledavanje stvarnosti.

Znači, globalistički proces oblikovanja poželjnog mišljenja, baziran je na „udaljavanju vijesti od istine“ i usmjeren je prema masama građana odnosne države, kako bi se obezbijedila lojalna vlast i prihvatio zapadni (neoliberalni) sistem „vrijednosti“.

Kineski vojskovođa i teoretičar ratovanja Sun Cu (4.v.p.n.e.) je, u svom djelu „Vještina ratovanja“, napisao da je „najveća vještina ratnika pobjeda i potčinjavanje neprijatelja bez borbe, što je moguće samo osvajanjem neprijateljskog duha“.

Kako globalisti (prije svega, preko SAD) „proizvode“ ratove („humanitarne“ intervencije) putem „zujanja“ lažnih vijesti? Navešću nekoliko karakterističnih primjera.

U januaru 1893.godine, SAD su zauzele Havajska ostrva, svrgavši tamošnju kraljicu. A prije toga su lažno objavile da njena vladavina „predstavlja prijetnju po živote i imovinu Amerikanaca“. (Dnevni list „Politika“, 28.oktobar 2011.)

Predsjednik SAD, Vilijam Mekinli je, 1898.godie, ponudio španskim vlastima da kupi Kubu za 300 miliona dolara. Odbijanje ponude i inscenirana eksplozija na američkom ratnom brodu „Mejn“, koji je bio usidren u havanskoj luci, bili su povod za špansko-američki rat  kojim su SAD otele Kubu od Španije.

U podstrekavanju vojne intervencije na Kubu značajnu ulogu je odigrao najveći novinski tajkun SAD svih vremena Vilijam Randolf Herst (William Randolph Hearst, 1863-1951,  biznismen i novinski izdavač, prije svega, senzacionalističke i žute štampe). Njegovi mediji su raspirivali ratnu atmosferu, šireći laži o španskim zločinima na Kubi i pozivali na rat protiv Španije.

Svom dopisniku-ilustratoru, koga je poslao na Kubu, kratko je telegrafisao:

„Ti obezbijedi slike, a ja ću da obezbijedim  rat!“ (Dnevni list „Politika“, 1.maj 2021.)

SAD su, iste godine, primorale vladu Kube da u sopstveni Ustav unese „izmjenu Plata“, prema kojem su mogle da, u svakom trenutku vojno intervenišu na ostrvu. Takođe, primorale su kubanske vlasti da predaju bazu Gvantanamo, čiji se status ne može mijenjati „bez saglasnosti jedne od strana u sporazumu“.

Povod za Vijetnamski rat su bili izrežirani incidenti u Tonkinškom zalivu, u Južnom kineskom moru. Tačnije, lažne informacije o napadima dva sjevernovijetnamska patrolna čamca na američke razarače, avgusta 1964.godine?! To je poslužilo tadašnjem predsjedniku SAD Lindonu Džonsonu da otpočne rat u Vijetnamu. Naime, Kongres je odobrio Džonsonu da pomaže južnoazijskim državama, tobože, ugroženim od „komunističke agresije“. Podsjećam na riječi američkog pisca Marka Tvena  da SAD imaju „najbolji Kongres koji novac može da kupi“!

Politički filozof Hana Arent je tvrdila da su vlasti SAD u Vijetnamskom ratu najviše obmanjivale sopstvene građane, te da „legitimisanje laži vodi razaranju razuma“.

Povod za monstruoznu agresiju NATO pakta na SRJ, 1999.godine, kojom je izvršen još jedan genocid nad srpskim narodom, bila je medijski spinovana laž da je policija Srbije, 15.januara 1999.godine, u selu Račak, na KiM, ubila albanske civile. Činjenično je utvrđeno i dokumentovano da je to bila legitimna policijska akcija protiv albanskih terorista iz tzv. OVK. Kao povod za NATO agresiju poslužile su i laži da su  Vojska SRJ i policija Srbije izvršile masovno etničko čišćenje Albanaca na KiM!

U agresiji na Irak, 2003.godine, učestvovala je koalicija 48 zemalja, na čelu sa SAD. Povod su bile grandiozne laži predsjednika SAD Džordža Buša Mlađeg, državnog sekretara Kolina Pauela  i britanskog premijera Tonija Blera  da Irak posjeduje sredstva za masovno uništenje i biološko oružje, te da je pod „režimom“ Sadama Huseina  stradalo oko 400.000 ljudi!?

Američka kompanija za odnose s javnošću i propagandu „Hill + Knowlton Strategies“ „proizvela“  je ogorčenost javnosti u SAD protiv Sadama Huseina i iračkih vlasti plasiranjem lažnih vijesti o navodno počinjenim zločinima iračkih vojnika u Kuvajtu. Ova kompanija je, u tom cilju, te u koordinaciji sa Bijelom kućom, osmislila „potresno“  javno „svjedočenje“ ćerke ambasadora Kuvajta u SAD (što javnost, naravno, nije znala).

Lažno opravdanje za NATO agresiju na Libiju, 2011.godine, bila je „zaštita civilnog stanovništva“.

Šta je rešenje za Crnu Goru i Srbiju?

1)Donošenje zakona o medijima i nevladinim organizacijama (NVO) koji se finansiraju iz inostranstva, kao stranim agentima, radi kontrole i javnog obznanjivanja njihovih novčanih prihoda i izvora finansiranja. U SAD, još od 1938.godine, postoji Zakon o registraciji stranih agenata (Foreign Agents Registration Act – FARA).

2) Uređivačkom politikom i kadrovskim rešenjima u medijima koji se finansiraju iz državnog ili lokalnih budžeta, a posebno u televizijskim kućama, treba obezbijediti kritički odnos prema globalističkim informacijama, te  da se svaka vijest, prije objavljivanja, provuče „kroz odbrambeni filter“ (Slobodan Stojičević).

3) Krivičnim i prekršajnim zakonodavnim rešenjima treba pooštriti sankcije za objavljivanje i širenje lažnih vijesti koje ugrožavaju bezbjednost države i povređuju javni moral (etičke standarde).

3) U Crnoj Gori treba donijeti zakon o prestanku važenja Zakona u pristupanju zločinačkom, terorističkom i okupatorskom NATO paktu, ili taj Zakon proglasiti neustavnim. I građanima koji nijesu pravnici jasno je da je Crna Gora tom paktu  neustavno pristupila.