Država nije isto što i državni model           

Piše: Sveštenik Dragan Stanišić, crkva svetog Đorđa, pod Goricom

Današnja državna vlast u Crnoj Gori svoj model državnosti iz 2006-e godine afirmiše tako  što ga  sasvim suprotstavlja  državi iz 1918-e. To se intenzivno  dešavalo naročito poslije niza njihovih nastupa: priznavanja lažne države Kosovo, uvođenja sankcija Rusiji i sada,  donošenje Zakona o vjerskim zajednicama u gluvo doba noći, uz hapšenje narodnih poslanika.

U spornim članovima oni pominju tu, 1918-u, godinu, kao nekog ljutog protivnika njihove referendumske 2006-e godine. Uz to, pominju kao svog protivnika i sve one devedesete godine u kojima  je, kažu, i SPC imala svoju ulogu. Zamislite, oni koji se sada ovenčavaju svojim krunama samostalnih i odvojenih republika i profitiraju na krizi iz devedesetih – okrivljuju drugog za te tragične devedesete. Kada se ovi naši  kreatori državnih modela malo prošetaju epohama, svuda nađu da se nešto dešavalo  protiv  referendumskog modela.

Pažinov zakon s kraja 2019-e  o vjeroispovijestima govori i o budućoj, za njih poželjnoj, epohi u kojoj bi Crkva izgubila svoje oznake prepoznatljivosti i postala beznačajna vjerska zajednica.

 Kažu: sklonite oznake nacionalnog, a kad ih poslušate – brzo podmeću svoje lokal – nacionalno i novokomponovano imenovanje. To imenovanje ostavlja  svoje otiske na ovaj narod.

Od takvih zapisa, grafita, ljudima je više došla muka. Inicijatori tih zapisa ne shvataju da su potrošili i obesmislili svoje udarne termine o vječnosti i nepromjenljivosti svog modela  društvenog života.

U ime državnog modela  iz 2006-e,  osporavaju  značaj  imena srpski u odnosu na pismo, jezik i zajedništvo  u kulturi i vjeru. Daje se značaj  suparništu  gdje se  u svim tim domenima nameće neko hibridno crnogorstvo, koje ima  značenje najviše u smislu  suprostavljenosti srpstvu. Hibridni rat vode, ustvari, politički zvaničnici, i to najviše protiv Crkve, negirajući osnovne vrijednosti drugog.

 Ipak, u većini ranijih republika, odnos crkve i države korektno je definisan. Međutim, u Crnoj Gori i Makedoniji, koje su u istom danu istakle priznanje Kosova kao nezavisnog entiteta od Srbije, Crkva je postala sporna ustanova. Jedinstvo SPC što se tiče Makedonije nije poštovano još od vremena komunizma.  U Crnoj Gori to je poštovano i u najgorim vremenima.

Danas, sporne odredbe Pažinovog zakona kao da najavljuju neko vrijeme koje je za Crkvu gore od svih od  ranije najgorih vremena.

Ovoj administraciji svojstveno je i da kao protivnika svog državnog modela označi i cijeli Srednji vijek. Crkva, koja ima vječni smisao, za njih je ustanova  srednjeg vijeka. Što se tiče nekog drugog razdoblja, Crkva je neprijatelj. Prosperitet i napredak su riječi koje stalno ponavljaju  kao neku mantru protiv srednjeg vijeka. Ne znaju da je baš u ranom i kasnom srednjem vijeku Srpska crkva stradala, Sv. Jovan Vladimir je položio svoj život za otačastvo u ranom, a car Lazar u poznom srednjem vijeku.  Predsjednik  Đukanović vjerovatno  ima pred očima neki srednji vijek sa drugih prostora, gdje je postojala  inkvizicija i lomača za jeretike.

Naše današnje litije ističu sve oznake i boje koje su na srcu i u duši ovog naroda. Te litije hoće da posvjedoče kako smo mi narod (nacija) koji ima duha koji je od vječnosti; da smo jezik koji ima smisla i da smo braća koja žive u više  država. Svi vjekovi su naša epoha u smislu  koliko svjedoče našu ljubav prema  svetinji.

Zakon koji to osporava ili omalovažava ne može biti primjenljiv što se tiče ovih naših, Bogom blagoslovenih, litija.