Dr Miša Đurković: Sveti Sava će biti opet školska slava u Crnoj Gori
I ovogodišnja Svetosavska akademija u Baru održana je uz veliko interesovanje građana, kojih je prema procjenama bilo preko hiljadu u prepunoj sali tamošnjeg Doma kulture. Organizatori akademije koja je posvećena hiljaditoj godišnjici od pogubljenja Svetog Jovana Vladimira tradicionalno su bili Pravoslavna crkvena opština barska i Srpsko prosvetno društvo – Bar.
Nastavljena je i tradicija da besjedu ovim povodom drže elitni srpski intelektualci. Ovoga puta, čast je pripala dr Miši Đurkoviću iz Beograda.
Svečani program u slavu prvog srpskog prosvetitelja Svetog Save, blagoslovio je protojerej – stavrofor Radoman Mijajilović riječima: “Želim da Vas Gospod čuva od zla i svake bijede, da podari zdravlje, snagu i svako dobro.”
U programu ovogodišnjeg Savindana, posvećenog Sv. Jovanu Vladimiru i hiljadugodišnjici njegove mučeničke smrti, učestvovali su crkveni hor “Sveti Apostol i Jevanđelist Marko” iz Podgorice, dječji hor “Sveti Jovan Vladimir” iz Bara. Folklorna društva: “Sveti Jovan Vladimir“ i “Rumija”. Etno muziku interpretirale su solistkinje iz Podgorice: Branka Zečević i Marija Medenica. Nastupala je i barska grupa “Darovi Svetog Jovana Vladimira“.
Novinar Dragan Alorić kazivao je pjesmu o Svetom Savi od Vojislava Ilića, Priču o Svetom Savi od Matije Bećkovića i odlomak iz besjede vladike Nikolaja Velimirovića. Dječji hor iz Bara izveo je igrokaz “Čuda Svetog Jovana Vladimira“. Program je vodio Milenko Cebalović.
U nastavku integralno objavljujemo besjedu dr Miše Đurkovića sa Svetosavske akademije;
Pripala mi je osobita čast da Vam se o Savindanu obratim upravo u godini kada se obeležava velika godišnjica mučeničke i podvižničke smrti Svetog Jovana Vladimira. Kao što dobro znate, ove godine će u vašem Baru, čiji je sveti Jovan Vladimir zaštitnik, biti osveštan veličanstveni hram koji mu je posvećen.
Sveti Jovan Vladimir, koga je Gospod bio obdario i velikom fizičkom lepotom i mudrošću, ali i dobrotom i čvrstom verom, bio je prvi srpski svetac i jedan od prvih velikih vladara u srpskoj istoriji. Na tragu njegovoga dela nastala je Zeta, ali je već u doba Nemanjića i srpski narod u Srbiji počeo da gradi kult velikog poštovanja prema ovoj velikoj ličnosti.
Svedočanstvo o njegovoj dobroti, nepokolebljivoj čvrstini vere i spremnosti da se sve da za velike vrednosti ljubavi, rodoljublja i hrišćanstva, grejala su Srbe i u vekovima okupacije. Kult izgrađen oko ljubavi i vernosti Vladimira i Kosare, doživeo je brojne literarne i umetničke obrade i u narodnoj književnosti ali i u delima vrhunskih stvaralaca kao što su Stevan Sremac, Andrija Kačić Miošić ili Petar Preradović. Godine 1925, Sveti vladika Nikolaj Velimirović sastavio je zbirku takvih zapisa i svedočenja pod nazivom „Čitanka o Svetom Jovanu Vladimiru“. Tu se između ostalog nalazi i prilog Knjaza Nikole iz Balkanske carice pod nazivom „Pohvala Zeti“ gde se kaže :
„Na zetskoj njivi niklo je prvo
Srpskih vladara vladarsko drvo!
Od Vladimira pa do Ivana…
Sve Srpstvu Zeta dala je mila,
Zeta je leglo srpskijeh sila!“
U ovoj čitanci nalazi se i prilog samog Nikolaja nazvan Pravda Svetoga kralja Vladimira. Svetitelj žički izdvaja svetog Jovana Vladimira i svetog kneza Lazara kao dva tipična primera srpskog arhetipa živih svetitelja. Poput Sv. Jovana Krstitelja i oni se slikaju sa dve glave, jednom odsečenom, a drugom na ramenima. „Posečena glava u ruci označava njihovu telesnu, mučeničku smrt, a zdrava glava na ramenu označava besmrtnost duše njihove“, objašnjava vladika Nikolaj. Ova dva sveca su svojom žrtvom postavili temelje večnog duhovnog, ali i državotvornog života svog naroda. Jednom posvećena žrtva u ime Hristovo, podneta za ljubav svoga roda, trajno se upisuje u arhetip čitave buduće istorije naroda. Čak i kada se u teškim trenucima fizički uruši pod naletima sila nemerljivih, ova posvećena ideja, na pravdi zasnovane državnosti, ostaje da živi u narodu, tinjajući kao iskra koja će u pogodnim uslovima ponovo zapaliti srca i iz pepela poroditi ono što je jednom zauvek nastalo i posvećeno.
Sveti vladika kaže: „Retko je čovek imao tako nadmoćne i tako opake protivnike kao što ih je imao kralj Vladimir. Samuilo i Vasilije Bugaroubica, dva vladara kao dva ljuta risa, borili su se o prevlast na Balkanu. Vladimir je čas jednom, čas drugom bio na smetnji. Iz neravne borbe Vladimir je izišao kao pobedilac, i to ne samo kao trenutni, nego kao besmrtni i večni pobedilac. Vladislav je bio gori i opakiji od one obojice. Pa gde su danas njihove državne tvorevine? Gde njihova slava? Gde njihova tela? Sve se rasulo u pepeo, sve iščezlo kao sen. A Vladimir je ostao: i preselio se na nebo i ostao na zemlji; na nebu slavljen od angela i svetitelja, na zemlji slavljen od ljudi. Bog mu je proslavio i dušu i telo. Proslavio je Bog čak i delo ruku njegovih…“
Krst koji je svojom žrtvom i verom posvetio Jovan Vladimir preuzeli su i poneli vladari Zete i Raške odnosno Srbije. Njegov zavet možda i ponajbolje pronalazimo ostvarenim u delu mladog princa Rastka Nemanjića koji se odriče svetovnih zadovoljstava kako bi tek kroz duhovnu izgradnju postavio temelje za čvrstu i održivu državnu tvorevinu. Država se naime, braćo i sestre, ne gradi samo na snazi i sili. Sila bez pravde, poštenja i vere nije realna moć. Sveti Sava je znao da nam za trajnu državnu tvorevinu trebaju i jaki duhovni, prosvetni i moralni temelji.
Danas su nam ova dva svetitelja čini se potrebniji nego ikada ranije. Opet smo kao narod hrišćanski ponovo na udaru velikih sila i brojnih nepravdi. Naše svetovne snage su male u poređenju sa silom kojom protivnik raspolaže. Naš narod strada danas širom prostora bivše Jugoslavije, muče ga, proteruju, otimaju mu i imovinu i ime, naša sveta crkva je pod silnim udarima sa svih strana, ponovo smo razvejani u brojnim zemljama itd.
No duhovno okrepljeni i nošeni primerima ove dvojice velikih svetitelja, danas se moramo vratiti svojim duhovnim temeljima i pripremiti za velike izazove i iskušenja, koja će i dalje da nasrću na nas. Samo ako budemo čvrsti u veri, spremni da pomognemo bratu u nevolji, ako budemo pošteni, moralni i vredni, ako decu vaspitavamo u duhu pravih tradicionalnih vrednosti, ostaćemo čvrsti i dostojni da iz svega izđemo još jači, brojniji i ujedinjeni.
Kao što se u himni Svetog Save peva:
”Zdravo Sreme, Banate
I Srbijo Stara
Ravanice čuvaj nam
Telo Knez Lazara;
Crna Goro, sestro mila,
Zdravo i ti s nama bila,
Da slavimo slavu
Svetog Oca Savu.”
Savindan se nekada na ovim prostorima slavio kao školska slava. Danas ga obeležavava crkva i pravoslavni narod. Daće Bog da ova naša deca dočekaju da Sveti Sava ponovo bude školska slava u Crnoj Gori.
Dragi Barani, draga braćo srpska, srećno vam ovogodišnje osvećenje hrama Svetoga Jovana Vladimira i srećan vam Sveti Sava srpski! Živeli!
Na gluposti i lazi ovog Djurkovica kao: da je Valdimr „srpski“ kralj (onda su i Dukljani Srbi?) zaista ne treba komentara.
Dukljani jesu Srbi Travunjani a Vladimir je srpski kralj. Da nisi obično crnogorsko-malisorsko goveče pročitao bi da je Vladimira nakon smrti naslijedio njegov stric travunski knez Dragimir, kasnije brat od strica Vojislav po kojem je ova trebinjska dinastija i prozvana Vojislavljevići. To što su Vojislavljevići bili okupatori prostora koji je 1 000 godina kasnije na Berlinskom kongresu nazvan Crna Gora, ne znači da imaju ikakve veze sa tom političkom nacijom.
Jesu li ovo u prvim redovima lekic danilovic i becic
Ne nisu oni, ali vidimo onoga ,,sa zadnjeg sjedista DPS auta,,, koga je casni i istinoljubivi Ivan Zankovic raskrinkao u emisiji ,,Neskriveno,, na Srpskoj TV! Pogledajte!
Šajkača i četništvo – „dežurne“ teme montenegrinskih nacional-socijalista!
Zaboga, jel ovo moguće da ste đetetu u sredini slike stavili šajkaču sa kokardom!? Imate li vi bilo kakvih moralnih granica pa da ne uvlačite maloljetnu đecu u četništvo jer oni apsolutno ne znaju veša herojstva!
Frapantno je vaše neznanje.Ponekad se pitam jeste li vi Dukljani kolektivno tupavi,ili vam je samo takva politika…Niti je šajkača „četnička“ a još manje srpski grb „kokarda“ (fran.cocarde – krug,značka).Istu imaš i na zastavi Srbije a ovo što ovaj mališan nosi ,nosili su pobjednički srpski vojnici u prvom sv.ratu.Analogno tome da je „kokarda“ četnička,oćemo li da kažemo da su CG grb i kapa ustaški jer su ga nosile Sekuline ustaše iz CG kad su pristupile NDH?!
??? Od svega što je ovdje navedeno, tebe je jedino „dojmila“ šajkača i kokarda???Idi čitaj Pobjedu i uživaj!
. Što slomiste Crnoj Gori krila, . Izdajnici, sramota vas bila! . Ta će jama pričati o vama, . Koljenima što dođu za nama. . Sedma jama kraj Tare u Lugu, . Strašno groblje i Bogu za tugu, . Đe dželati potukoše roblje, . I nazvaše bezgrob Pasje Groblje, . Što će kroz svu istoriju dugu . Ostanuti svijetu za rugu; . Da se priča dok je Crne Gore, . Da Srbina tuđa đeca kore, . Da se čude svijetski mudraci, . Šta su naši radili ludaci; . Da je srpska odnjivila rasa, . Takav omut bijesnijeh pasa!
Pa vi bi najvoliji da mu stavimo ustasku,od Anta Pavelica.I nije kokarda,nego grb Nemanjica,i nosice ga svako srpsko dijete u znak sjecanja i postovanja prema lozi svetorodnoj i neunistivoj.A vama ustase ako smeta,ne gledajte….Da,svako ce srpsko dijete,a prohoda uciti da mu je jezik srpski,crkva srpska i da je Crna Gora srpska drzava.Tako jeste,bilo je i bice,s vjerom u boga jedinoga.
Opet ovaj gabelj iz Pljevalja!!Ali ajde oprošteno ti je ako mi popraviš neki stari kišobran.
Poslusajmo svi zajedno oca Rafaila,ako se ista na duhovnom planu desilo dobro u Crnoj Gori to je otac Rafail,poslusajmo njegove besjede koje ce ostati zapisane kao Njegove,iako dosta podsjecaju na druge gorostase nase Crkve,ali nacin kako ih izgovra otac Rafail bice zapisane a i vec jesu kao nesto na sta cese ljudi rado pozivati,ima za nas sapas jer u svakom vijeku se pojavi jedan ovakva velika licnost da nas opominju da je kranje vrijeme da operemo krmiljelje sa nasim ucmali ociju,mi gledamo ali nam se sve nesto manta kao da nevidimo,a sve nam je odavno trebalo biti jasno kao sto je u stvarnosti jasno!
zaobišli glavni grad Crne Gore. ali to je volja organizatora. i da slave djeca SVETOGA SAVU od prvog razreda o.š,
Naravno da nisu zaobišli.Koliko je meni poznato bila je Svetosavska akademija u kripti hrama u Podgorici.Ja nisam bio tamo ali jesam u Baru.I mogu reći da je bilo prelijepo.
Sveti Sava je postavio temelje,nasa vjera i ponos su njegovih svetih ruku djelo.A obaveza da se sacuvamo,i vratimo Svetog Savu u skole zadatak koji moramo ispuniti.Kao djeci osmjesi,radosno klicuci,i pojeci mu,polimo se bogu za rod nas Srpski,i Srpstvo milo.