Dobrica Ćosić – pisac, političar, disident

Na današnji dan, 15. juna 1992. srpski pisac Dobrica Ćosić, dugogodišnji disident pod režimom Josipa Broza Tita, izabran za prvog predsjednika Savezne Republike Jugoslavije. Na položaju šefa države nije ostao cio mandat – Savezna skupština mu je 1. juna 1993. godine, na inicijativu Srpske radikalne stranke, izglasala nepovjerenje, pod optužbom da je kršio Ustav.

Bio je srpski romansijer i esejista, politički i nacionalni teoretičar i redovni član Srpske akademije nauka i umjetnosti.

Bio je prvi predsjednik SR Jugoslavije od 1992. do 1993. godine.

Nazivan „ocem nacije“, ostaće upamćen po romanima „Daleko je sunce“, „Koreni“, „Deobe“, „Vreme smrti“, „Vreme zla“ i „Vreme vlasti“.

Prvi Ćosićevi prozni radovi nisu skrenuli naročitu pažnju književne kritike. U domaću i svjetsku književnost ulazi 1951. godine sa svojim prvim djelom „Daleko je sunce“.

Zbog svojih stavova o Kosmetu i ugroženosti Srba, Ćosić našušta Komunističku partiju i do kraja života djeluje kao disident.

Dobrica Ćosić je prvi dobitnik Ninove nagrade 1954. za roman „Koreni“, a drugi put bio je lauerat 1961. godine za trilogiju „Deobe“.

U Udruženju „Adligat“ u Beogradu, čiji je Ćosić bio član, nalazi se zbirka sa više od dvije stotine njegovih posveta, nekoliko rukopisa i djelovima knjiga iz njegove lične biblioteke.