Direktor Muzeja žrtava genocida uputio protestno pismo zbog skandaloznog tvita italijanske ambasade
1 min read
foto: Nenad Zorić/Sputnjik
Ristić je od Ambasade zatražio da tu objavu ukloni i uputi javno izvinjenje preživelim žrtvama genocida počinjenog nad Srbima, Jevrejima i Romima u NDH, kao i njihovim potomcima.
Naime, na zvaničnoj Tviter stranici italijanske ambasade u Zagrebu objavljeno je da je ambasador Pjerfrančesko Sako odao počast žrtvama koncentracionog logora Jasenovac, u ime mira i zaštite slobode i ljudskih prava. Na kraju objave, uz fotografiju na kojoj se vidi ambasador Sako kako polaže cveće na spomenik jasenovačkim žrtvama, stoji: „Solidarnost sa hrvatskim narodom“.
„U ime Muzeja žrtava genocida, nacionalne ustanove kulture Republike Srbije koja se bavi naučnim istraživanjima i memorijalizacijom stradanja na području okupirane Jugoslavije tokom Drugog svetskog rata, a naročito žrtava genocida počinjenog nad pripadnicima srpskog, jevrejskog i romskog naroda na području Nezavisne Države Hrvatske u istom periodu, upućujem odlučan protest i javnu osudu zbog neprimerenog sadržaja objave postavljene 22. aprila 2022. godine na zvaničnom Tviter nalogu Ambasade Republike Italije u Republici Hrvatskoj u kojoj se u kontekstu memorijalizacije jasenovačkih žrtava izražava solidarnost sa hrvatskim narodom“, naveo je Ristić.
On je u protestnom pismu podsetio da su pripadnici hrvatskog naroda bili žrtve represivnog državnog, vojnog i policijskog aparata NDH isključivo u onoj meri u kojoj su ih vlasti te iste NDH percipirale kao svoje protivnike.
Istovremeno, pripadnici srpskog, jevrejskog i romskog naroda bili su u NDH jasno označeni kao oni koje treba u potpunosti fizički, identitetski i verski istrebiti, naveo je Ristić.
„Stoga ostaje nejasno to na koji se tačno segment hrvatskog naroda odnose izrazi Vaše solidarnosti u kontekstu kulture sećanja na jasenovačke žrtve“, istakao je Ristić.
Kako je ukazao, sadržaj objave izazvao veliko uznemirenje građana Republike Srbije, a posebno preživelih, odnosno potomaka žrtava genocida počinjenog nad stotinama hiljada Srba, kao i desetinama hiljada Jevreja i Roma na području NDH.
„Poznato je da je sistem koncentracionih i logora smrti NDH u Jasenovcu, čiji ste lokalitet posetili u okviru komemoracije nedužnim srpskim, jevrejskim, romskim i drugim žrtvama, po pokazanoj bestijalnosti hrvatskih ustaša bio najmonstruoznije gubilište u čitavoj Evropi tokom Drugog svetskog rata (1939-1945)“, dodao je Ristić.
Stoga sadržaj objave, osim toga što uključuje uvredu retkim preživelima jasenovačkog gubilišta i stotinama hiljada njihovih potomaka širom prostora nekadašnje Jugoslavije, istovremeno predstavlja grubu i javnu distorziju genocida počinjenog nad Srbima, Holokausta i Samudaripena koju Muzej žrtava genocida odlučno odbacuje i osuđuje, poručio je Ristić.
Ambassador Sacco paying tribute to #Jasenovac concentration camp victims, in the name of #peace and protection of #freedom and #HumanRights. Solidarity with the Croatian people. pic.twitter.com/DTuuTcHYzW
— Italy in Croatia (@ItalyinCroatia) April 22, 2022
Pročitajte JOŠ:
Da li zbog greske ili necega drugog fotografije koje sam postavio nije moguce vidjeti,zato evo orginalnog izvora:https://web.archive.org/web/20140413143121/http://www.andreas-hofer-bund.de/pressemitteilung_tit_04052012.htm
Ništa čudno, ipak su žabari obučavali ustaše prije nego što su ih poslali da destabilizuju našu zemlju. Bili su saveznici u ratu a nakon rata su pomogli hiljadama zločinaca da se domognu latinske amerike. Nisu žabari ništa manje zlo od njemaca i engleza.
Zamislite da neka ambasada u Aušvicu izjavi solidarnost sa njemačkim narodom. E takvi su nam većinu današnjih cetinjana napravili, pa nije ni čudo kakve sve sramotne scene sa cetinja gledamo.
Alpini marš pod ratnom zastavom od 11. do 13. maja 2012. u Bolcanu:
Italijanski ratni zločini i genocid ostaju nekažnjeni
Kako se Italija miri sa prošlošću ratnih zločina
Postupci samo protiv Nemaca i Austrijanaca
U januaru 2007. vojni sud u La Speciji osudio je devet nemačkih i jednog austrijskog državljanina na doživotnu kaznu zatvora u odsustvu zbog ratnih zločina. Dana 6. jula 2011. godine, vojni sud u Veroni osudio je sedam bivših nemačkih vojnih lica iz bivše padobranske tenkovske divizije na doživotni zatvor zbog pucanja na civile u odsustvu tokom borbe protiv partizana.
Ovi procesi su samo dva u nizu procesa koji su vođeni poslednjih godina ili su još uvek u toku.
Stolovi italijanskih tužilaca trenutno su prepuni dosijea o bivšim nemačkim vojnicima koji su optuženi da su učestvovali u ratnim zločinima u Italiji. Istovremeno, nemački javni tužioci istražuju osumnjičene koji sada imaju 90 ili više godina na osnovu italijanskih dosijea.
Zataškavanje i amnestija italijanskih ratnih zločina
Međutim, pravna istraga italijanskih ratnih zločina i masakra u Italiji nikada nije održana i neće se ponoviti.
U Moskovskoj deklaraciji iz 1943. godine, saveznici su izjavili da ratnim zločincima treba suditi u zemlji u kojoj su počinili svoje zločine.
Posle rata, to bi takođe uticalo na italijanskog maršala Pjetra Badolja, koji je predvodio puč protiv Musolinija i naterao Italiju da pređe na stranu saveznika. Ali Badoglio je takođe bio odgovoran za upotrebu otrovnog gasa u Etiopiji i za masakr etiopskih civila.
https://web.archive.org/web/20140414041535im_/
Anglo-američko rukovodstvo je odlučilo da se Badolju ne sudi. S obzirom na komunističku pretnju u Grčkoj i Jugoslaviji, Italija je postala važan budući saveznik zapadnih saveznika u nastajanju „Hladnog rata”. Zato ne bi trebalo da bude savezničkih suđenja za ratne zločine po uzoru na „Nirnberški proces“.
U međuvremenu, međutim, Ujedinjene nacije su sačinile spisak od oko 1.900 italijanskih ratnih zločinaca, ne uključujući zločine u Africi.
Potom su i Etiopija i Jugoslavija zahtevale od rimske vlade da izruči poznate italijanske ratne zločince sa ovog spiska. Italija je tada osnovala sopstvenu istražnu komisiju, čija je dugotrajna aktivnost kulminirala beljenjem navodnih počinilaca.
Osim toga, 22. juna 1946. izdata je amnestija, kojom je većina osumnjičenih počinilaca oslobođena kazne. Izbegavajući javno preispitivanje prošlosti na suđenjima, ciljana propaganda koju je podržavala vlada sada je mogla da ostavi utisak da je italijanska vojska uvek vodila čist rat.
U svom konačnom izveštaju, italijanska istražna komisija je 1949. godine navela da su, za razliku od Nemaca, italijanski vojnici u oblastima koje su oni okupirali delovali kao prijatelji lokalnog stanovništva i da su „neodgovarajuće” mere ponekad preduzimane tek nakon komunističkih nemira.
Komisija je s tim u vezi ograničila broj osumnjičenih na 29 kao izvršioce ovakvih „neodgovarajućih” mera, ali ih je istovremeno upozorila na moguće hapšenje, tako da su osumnjičeni mogli da pobegnu u inostranstvo, odakle su ubrzo mogli da se nekažnjeno vraćaju kući.
Godine 1950. održan je proces protiv maršala Gracijanija, koji je samo u Adis Abebi u februaru 1937. ubio oko 30.000 ljudi.
Gracijani je osuđen na 19 godina zatvora i pušten je kasnije te godine.
https://web.archive.org/web/20140414054214im_/
Maršal Gracijani – osuđen kao ratni zločinac i odmah pušten
Pomilovani su i pušteni i drugi italijanski ratni zločinci koji su već bili osuđeni. Ubrzo nijedan italijanski ratni zločinac nije bio u zatvoru.
Italijanski general Alesandro Pircio Biroli takođe je pošteđen svake kazne, iako je bio na vrhu liste ratnih zločina Komisije Ujedinjenih nacija za ratne zločine (UNVCC). Ovaj general je već bio aktivan u masovnim klanjima u Etiopiji i kao vojni guverner Crne Gore uputio je sledeće reči svojim vojnicima – među njima i pripadnicima alpske divizije „Pusteria“:
„Čuo sam da ste dobri očevi porodica. To je dobro kod kuće: Ne ovde! Nikada vam ovde ne može biti dosta lopova, ubica i silovatelja!”
Masovni ubica i mesar Pirzio Biroli takođe je izbegao kaznu.
https://web.archive.org/web/20140414075146im_/
General Pircio Biroli je, kao i svi drugi koljači, izbegao kaznu. Divizije Alpini i dalje su veoma poštovane na skupovima italijanskih veterana, kao i sve druge bivše jedinice koje su korišćene u genocidnim operacijama.
„Kabinet srama” je sprečio i procesuiranje italijanskih počinilaca
Neposredno posle Drugog svetskog rata, u Italiji je održan niz suđenja za ratne zločine protiv nemačkog vojnog osoblja, pri čemu je pitanje italijanskih saučesnika pažljivo isključeno iz procesa. Početkom 1950-ih suđenja nemačkim osumnjičenima su privedena kraju. Svi relevantni dosijei nestali su u čeličnom ormariću za dosijee Kancelarije vojnog generalnog tužilaštva u Rimu, gde su ih istoričari ponovo otkrili tek 1994. godine.
Italijanski mediji danas patetično nazivaju ovu kartoteku „Armadio della Vergogna” („Kabinet srama”), ne pitajući gde se nalaze brojni drugi ormari srama u kojima bi trebalo da se nađu dokumenti o italijanskim ratnim zločinima.
Nemački istoričar Volfgang Šider u svojoj studiji „Represija fašističke prošlosti počinilaca u posleratnoj Italiji“ piše:
„Vlada Degasperija ga je namerno zatvorila ranih 1950-ih. U to vreme se strahovalo da će saveznici morati da popuste pod pritiskom saveznika da sude Italijanima ako počnu da sude Nemcima. Kada je sa početkom Hladnog rata presušio interes saveznika za krivično gonjenje bivših neprijatelja, stvar je brzo zaboravljena.“ (Volfgang Schieder: „Represija fašističke zločinačke prošlosti u posleratnoj Italiji“, u: Asfa-Vossen Asserate / Aram Mattioli (ur.): „Prvi fašistički rat za uništenje“, serija knjiga „Italija u modernom dobu“, tom 13, SH-Verlag Keln)
Sada, nakon ponovnog pronalaska kabineta, svi spisi su prosleđeni brojnim italijanskim javnim tužiocima i pokrenute su tužbe u Italiji i Nemačkoj protiv osumnjičenih starih Nemaca koji su još živi.
„Italiani – brava gente“ – „dobri Italijani“ i „loši Nemci“
Italijanski počinioci još uvek nisu procesuirani. Oni su zaštićeni amnestijom.
Posleratna legenda koju su stvorili brojni italijanski publicisti i koju je kultivisala italijanska vlada odavno je čvrsto ukorenjena u sećanju Italijana.Njemački istoričar Tomas Šlemer opisuje je na sledeći način u istraživanju uloge italijanskih trupa u Rusiji – „Campagna di Russia“:
„…uloge heroja i zlikovca bile su jasno podeljene: ovde dobri Italijan, tamo zli, okrutni Nemac, kome je bez oklevanja pripisana celokupna odgovornost – bilo za rat i okupacioni režim u Sovjetskom Savezu ili za katastrofa italijanske vojske.” (Thomas Schlemmer (ur.): “The Italians on the Eastern Front 1942/43”, serija publikacija tromesečnih časopisa za savremenu istoriju, Minhen 2005, str. 3)
Volja za zaboravom
Prekomerna tortura, dela ubistva, proterivanje čitavog stanovništva, genocid uz pomoć otrovnog gasa, istrebljenje i programirano umiranje na zatvorskim ostrvima iu koncentracionim logorima mogli bi postati žrtvom namernog zaborava.
Aram Matioli, profesor savremene istorije na Univerzitetu u Lucernu, napisao je 15. maja 2005. u nemačkim dnevnim novinama „Die Zeit” pod naslovom „Ratni zločini – nevidljiva trećina”:
„Ovo tiho ‘opšte pomilovanje’ za Musolinijeve krvave veterane presudno je oblikovalo sećanje na događaje. To ne samo da je sprečilo mnoge hiljade afričkih žrtava fašističke tiranije da dobiju pravdu i satisfakciju. Sabotaža ‘afričkog Nirnberga’ je takođe doprinela tome da Musolinijeva diktatura nikada nije ušla u kolektivno pamćenje Evropljana kao brutalni režim masovnog ubijanja kakav je bio
https://web.archive.org/web/20140414112645im_/
Nekritička Alpinijeva proslava bez pomirenja sa prošlošću
Na pozadini ovog falsifikovanja istorije, razumljivo je kako se može desiti da za nekoliko dana stotine hiljada aktivnih i bivših Alpinija prodefiluje Bolcanom u okviru supernacionalističkog spektakla iza ponosno nošene italijanske ratne zastave, bez kritički glasovi koji se dižu od italijanskog stanovništva će.
https://web.archive.org/web/20140414090505im_/
Pod italijanskom ratnom zastavom počinjeni su okrutni zločini genocida u Libiji, Etiopiji, Jugoslaviji, Albaniji, Makedoniji i Grčkoj, u koje su bili uključeni i Alpini, koji su sada prikazani isključivo kao nesebični gorski spasioci i radnici za pomoć u katastrofama.
Do sada se ni italijanska vlada ni vojska nisu izvinile za zločine genocida u kojima su ubijene stotine hiljada ljudi.
Nekritička jubilarna knjiga o Alpini
O trošku južnotirolskih poreskih obveznika, Kancelarija za italijansku kulturu Autonomne pokrajine Bozen izdaje jubilarnu knjigu o Alpinima (Paolo Bill Valente i Nicolo Degiorgis: Alpini, Autonomna pokrajina Bozen – Južni Tirol, Bozen 2012), koji će biti objavljen povodom predstojećeg Alpinijevog marša u Bolcanu besplatno se distribuira na Alpini izložbama.
https://web.archive.org/web/20140414094323im_/
Italijanski zamenik guvernera Tomasini (sredina slike desno) napisao je pompezan predgovor
I u ovom delu brižljivo se skriva uloga Alpinija u Musolinijevim ratovima za istrebljenje i njihovo učešće u ratnim zločinima.
Međutim, umesto kritičkog i iskrenog objašnjenja, u predgovoru zamenika guvernera i pokrajinskog savetnika za italijansku kulturu Kristijana Tomazinija možemo pročitati sledeće bombastične opšte reči:
https://web.archive.org/web/20140414133817im_/
https://web.archive.org/web/20140414053436im_/
Novac od poreza za istorijski falsifikovanje knjige o Alpini
Knjiga Alpini koju su napisali Paolo Valente i Nicolo` Degiorgis finansira se novcem poreskih obveznika. LR Tomasini ga javno opisuje kao posvećenu Alpini („un libro dedicato agli Alpini“ odgovor na pitanje br. 5, vreme za pitanja, april 2012).
U knjizi su Alpinijevi zločinački postupci potpuno zanemareni u njihovoj istoriji, zločini se zataškavaju i zataškavaju. Za pažljivog, istorijski obrazovanog čitaoca, to je jasan falsifikat istorije!
Da li je LR Tomasini pročitao knjigu? Ako je tako, kako on, ne samo kao levičar i protivnik rata, može da odobri takvu mešavinu?
Koliko je dobio svaki autor?
Koliko košta štampanje, prevod, distribucija, predstavljanje i sve ostalo?
Dakle, koliki je ukupni trošak?
Lt. dep. dr Eva Klotz
Lt. dep. Sven Knoll
Kao da to ne znaju u Italijanskoj ambasadi??? Ne treba uopšte pokušavati ništa objašnjavati, samo im svakoga dana treba do znanja dati da znamo ko su i šta su i pokazivati prezir prema svemu njihovom.