Crnogorski Strazbur

Piše: Batrić Babović

Najljepši mogući naslov za najtežu temu. Da nije ovakvih politika i političkih vratolomija prosječan građanin Crne Gore nezavisno od nacionalne, vjerske ili obrazovne pripadnosti ne bi naučio elementarnu evropsku geografiju. Ovako su svi saznali da je Savjet Evrope osnovalo deset država ( bez Njemačke ) , da savjet Evrope u jednom danu davnih 50-ih godina prošlog vijeka prima Grčku i Tursku, a početkom 21.vijeka Azerbejdžan i Jermeniju.

Ova organizacija u svom sastavu ima 47 država sa 820 miliona stanovnika, uz godišnji budžet od 500 miliona evra. Savjet Evrope nije Evropska Unija, nije Evropski savjet, niti je Savjet Evropske Unije. Evropska Unija je Bregzit. Ili preciznije rečeno, Bregzit je rastemeljenje Evropske zajednice naroda. Kako i zašto, kome ili čemu svi izvedeni ili procesi koji su u toku, saznaće se u optimalno vrijeme. Najkasnije za 100, a najranije za 50 do 60 godina. Pravila svetske politike imaju vremenske zone za otvaranja povjerljivih dokumenata. Na tim doziranjima nastaju tokovi istorije, i različita opravdanja procesa u tom razdoblju koje ostaje iza leđa događaja.

Nije sa Strazburom i tzv. Kosovom sve počelo, kad je neovisna Crna Gora predmet posmatranja tog međuodnosa. Oktobra 2008. Vlada Crne Gore sa Vladom Sjeverne Makedonije priznala je jednostrano proglašenu nezavisnost južne srpske pokrajine. U Podgorici je bilo otpora, suzavaca i na kraju jedan štrajk glađu. Mahatma srpskog naroda vodio je bitku sa životom za odbranu svete srpske zemlje. Epilog je bio sjajan. Vanvremena filmska priča i fenomen koji će se izučavati u udžbenicima istorije srpskog naroda.

Nakon priznavanja od strane Vlade, zvanična Crna Gora je dala podršku ulasku južne srpske pokrajine u Unesko. Pećka Patrijaršija, Dečani, Budisavci, Prizren sa drevnom istorijom, Đurakovac i Carev Most na Drimu po zvaničnom crnogorskom glasu ušli su u „ kosovsku kulturnu baštinu“.

Istorija Petra Drugog Petrovića Njegoša i Kralja Nikole otišle su u zaborav. Balkanski ratovi postali su nova vododjelnica istorijskih tokova sa ove strane Prokletija. Novo doba sa novom istorijom, bezdušje kao stanac iznad svih vidova života i istorije. Sve ovo izbrojano usud je današnjice u Crnoj Gori. Ulazak u Unesko tzv. Kosova odbranili su drugi. Crna Gora je dala glas da kvazidržava dobije kvazikulturno nasleđe. Njen narod je 90% bio protiv te odluke. Novi Svetski Poredak nije milost. Laž koja ima satanski cilj ne moli Boga. Nemilosti su početak i kraj globalizama na najsarkastičniji način, koji je lijep i prijemčiv oku nezainteresovanog posmatrača .Dritan Abazović kada je donošena ova sramna odluka nije bio crnogorski premijer. On to danas jeste i nastavlja evroatlansku i neke druge agende davno definisanog magistralnog toka. A magistralu su odredili Milo Đukanović i netransformisano-nereformisani DPS kao poslušnici Kvinte i globalnih centara moći sa Zapada.

Današnjica je malo pitkija, lakša za gutanje i varenje. Mudri Dritan Abazović prije sjednice Savjeta Evrope prvo je sletio u Prištinu. Slučajno?Da vazduh (po) veže Crnu Goru i Kosovo? U navečerje katoličkog Vaskrsa, sa dostojnom pratnjom. Enterijer političke ekspresije za poštovanje . Poveo je dijalog sa zvaničnicima privremenih institucija, vlastima i opozicijom. Naravno, tu su bile manjine na teritorije južne srpske pokrajine. Zatim je posjetio Pećku Patrijaršiju i saznao sve o milenijumima srpske duhovnosti na srpskoj zavjetnoj zemlji. Ni sada u Savjetu Evrope nije glasao Dritan Abazović. Ministar spoljnih poslova i premijer malo govori o glasanju u krovnoj evropskoj instituciji. Glasu za još jednu takozvanost. E sad, ako se pogleda drugačije, nije ni Abazović kriv svemu ovome. Njegova Vlada je pala, a devet mjeseci operativno djeluje i funkcioniše kao da je u punom mandatu.

Svi žele izbore, a niko ne želi da skrati mandat sa DPS-om. Kako su smijenjeni Vladimir Leposavić, Aleksa Bečić i Zdravko Krivokapić? Bez glasova DPS? Ko je srušio 43. Vladu? Ko je podržava u parlamentu nakon rušenja? Da li je bilo ko od parlamentarnih subjekata naglasio da će promijeniti spoljnopolitički kurs Crne Gore u odnosu na EU i NATO?

Dritan Abazović je čuvar gotovine svih subjekata na crnogorskoj političkoj sceni. Bankar sa četiri mandata potpisao je Temeljni Ugovor sa SPC.

Njegov prethodnik sa dva eksperta koja se dijele oko populističke zaostavštine nije izvršio taj zadatak. Prost fakat.

Milo Đukanović je glasao za jednostranu tzv.kosovsku nezavisnost, Dritan Abazović nije. Milo Đukanović je napao Mitropoliju crnogorsko-primorsku i SPC, Dritan Abazović to nije uradio.

Milo Đukanović je glasao za ulazak kvazikulture u Unesko, Dritan Abazović nije. Milo Đukanović je iznevjerio kosovsko-metohijski talas. Dritan Abazović to nije uradio, jer takav talas za njega ne postoji. Ako je Boris Tadić mogao da uvede EULEKS na Kosovo i Metohiju, Borko Stefanović sa Editom Tahiri potpiše tehnički sporazum o elementima male državnosti, a Ivica Dačić, Aleksandar Vučić i Ana Brnabić da potpišu potfaze i krunu Briselskog Sporazuma, zašto bi se neko ljutio na Dritana Abazovića što vodi svoju prirodnu građansku i nacionalnu politiku?
Amerikanci će možda pokušati sa nekim oblikom Temeljnog Ugovora na Kosovu i Metohiji. Sigurno će tražiti Dritana Abazovića iz redova srpskog naroda.

Svi ishodi briselskih drama zavisiće od čvrstine materijala Aleksandra Vučića.

Crnogorski Strazbur je karika u lancu Otvorenog Balkana, a Dritan Abazović najsigurniji putnik ka osmom redu, preko ramena i političkih leđa svih onih koji ga kritikuju, a u zavjetrinama epskih priča, iskrenih nacionalnih osjećanja i pokrivenih intima čuvaju političku gotovinu zarađenu tuđim mukama dalekog avgusta 2020.godine .

A pinješki i ulcinjski Dritan Abazović od početka radi samo svoj posao!