Ambasador Crne Gore dao podršku Osmanijevoj! Dok se u Prištini bratime, srpski narod u Crnoj Gori se sistemski ponižava
Predsjednica samoproglašenog Kosova* Vjosa Osmani, primila je akreditivna pisma novog crnogorskog ambasadora u Prištini Bernarda Čobaja, i tom prilikom poručila da „cijeni podršku Crne Gore Kosovu* u važnim trenucima“.
U zvaničnom saopštenju predsjedništva u Prištini navodi se da su Osmani i Čobaj razgovarali o „dobrosusjedskim odnosima, međusobnom poštovanju i saradnji na putu evroatlantskih integracija“.
Prema riječima Osmanijeve, „Crna Gora je pokazala podršku Kosovu u ključnim momentima“, te je iskazana namjera za „dalje jačanje saradnje u oblastima od zajedničkog interesa“.
Međutim, upravo takav ton crnogorske diplomatije izaziva opravdanu zabrinutost i ogorčenje među građanima koji se ne mire s tim da zvanična Podgorica otvoreno gradi odnose sa takozvanom državom Kosovo – dok istovremeno unutar same Crne Gore je trajao i još uvijek traje sistematski pokušaj umanjivanja značaja srpskog naroda i njegove vjere, kulture, jezika i tradicije.
Dok se dijele osmijesi u Prištini i dogovaraju „zajednički ciljevi“, u Crnoj Gori traje proces, ponižavanja srpskog jezika i marginalizacije jednog od konstitutivnih naroda.
Tako ispada da zvanična Crna Gora prijateljski rukuje sa institucijama koje su proizašle iz NATO agresije, a u isto vrijeme okreće leđa onima koji su vijekovima gradili i branili državu.
Dalje o odnosima dva državolika provizorijuma najbolje govori nedavno hapšenje trojice Nikšićana. Podsjećamo, Rajko Krivokapić (34), Dragutin Lalatović (24) i Marinko Jovanović (24) uhapšeni su na Kosovu i Metohiji od strane samozvanih prištinskih vlasti prilikom molitvenog učestvovanja na proslavi ktitorske slave Svetog Kralja Stefana Dečanskog u manastru Visoki Dečani, 24. novembra 2024. U kazamatima lažne države ostali su do 17. januara 2o25.
Ko je dotični Čobaj, nikad čuli i gdje ga nađoše bijede od Jakova i Milojka, nastavak ruganja sopstvenom narodu.Naši predstavnici u Prištini su gori od Kurtijevih zulumćara.Sve ovo diktiraju ambasade, NATO, Brisel. Propalo se.
Koga ove neznalice na vlasti,i prosloj i sadasnjoj ,biraju za ambasadore sramno je..jadna ova zemlja.
Tako znači! Podupire joj leđa.
Čobaj sa Osmanijevom može samo da priča o zajedničkim naporima na sprovođenju projekta “velike Albanije”, da se ne lažemo i ne foliramo više!
Crna Goro propala se . Odavno si dotakla dno sad ga još i probijaš.
SPREMITE SE MI VAS NIJESMO ZABORAVILI, IMAĆETE PRILIKU DA DOKAŽETE ISTINU I PRAVDU, ZA NAS SU POLITIČARI POPUT VAS KRPA KOJU ĆEMO BACITI!!!!!!
Vi bando dođoša, austrougarskih češagija za konje, britanskih krvnika uništili ste SRPSKU ARBANIJU i narod, vijete tzv albanski barjak -zastavu Crnojevića, a svi vam grobovi SRPSKI!!!!Spremite se dolazimo po vas, lagano tačno u podne!!!!Biće bljesak i svijet će vidjeti.
…… Prava Srba su, od 1934., u Albaniji poništavana dekretima (poslednji put dokumentima broj 5339 i 5354 iz 1975) kao što su im, nasilno, menjana imena. Od 1950. godine vlast u Albaniji ruši srpske verske objekte i menja geografske nazive i imena mesta u kojima Srbi žive.
Oblast današnje severne Albanije je istorijska oblast srpskog naroda, jer na teritoriji od Skadra do Drača (i reke Crnog Drima), sve do Beograda (Berat) i Avlone- oni žive od ranog srednjeg veka. Skadar je od IX veka prestoni grad Donje Zete (Skenderije). Pećki patrijarh je posebnom poveljom priznavao duhovnu vlast mitropolita koji su kao egzarsi pećkog trona nosili titulu arhijereja primorskog, brdskog, crnogorskog i skenderijskog. Kod Skadra je Stevan Crnojević, 1474., pobedio Sulejman- pašinu vojsku i naneo jedan od najvećih poraza Otomanskoj imperiji.
Srpski car Dušan je upravljao celom Albanijom a srpski vojvoda Mileta, sa sedištem u Avloni, upravljao je Albanijom od 1396. do 1419. godine. Balšići su upravljali severnom Albanijom, i prestoni grad im je bio Skadar kojim su Srbi upravljali do 1479.godine.
Prvi srpski svetitelj, Jovan Vladimir (X vek) živeo je na teritoriji današnje Albanije, i kao vladar stolovao u Skadru, Elbasanu i Prespi. Najpoznatiji ustanik iz Albanije, Đorđe Kastriotić Skenderbeg (koga albanska istorija krivotvori), preveden je u islam u 8. godini kada se u carigradskom saraju sultana Mehmeda I i našao kao žrtva „danka u krvi”. Đorđe Kastriotić Skenderbeg (1405-1468) u evropskoj istorijskoj tradiciji egzistira kao Srbin, što svedoči i austrijski konzul J.G.Han- sigurno ne iz srbofilskih razloga. Pravoslavni roditelji Đorđa Kastriotića su se zvali Ivan i Vojislava, a on je imao pet sestara ( Marija, Vlajka, Angelina, Jela, Mamica) i tri brata (Staniša, Repoš, Konstantin). Turci su, u znak odmazde, isekli i razbacali telo Đorđa Kastriotića sahranjeno u pravoslavnoj crkvi u Lješu. Najzad, da istorijska istina nije potkupljiva svedoče i sledeće činjenice. Ivan Kastriot, čijom je zaslugom Hilandar imao metoh u Albaniji (od nekoliko poklonjenih sela i crkava), odkupio je u blizini Hilandara jedan pirg. U hilandarskoj crkvi je sahranjen i Repoš, jedan od četvorice Ivanovih sinova.
Zbog svega izrečenog Srbi s pravom traže zaštitu od skrnavljenja i zatiranja grobišta!
Posebno zaštitu i obnovu svih spomen-kosturnica i obeležja stradanja srpskih vojnika u Prvom svetskom ratu na teritoriji Albanije.
Istoznačno, potraživanje donošenja zakona o povraćaju imovine, zemlje i kuća oduzetih Crkvi i Srbima iz političkih i šovinističkih razloga- stvar je civilizacijskog imperativa. U tom smislu veoma je važno, a u skladu s vladavinom prava, ukinuti državna akta o albanizaciji srpskih, cincarskih i goranskih imena u ličnim dokumentima i ispravljanje njihove višedecenijske primene! Takođe, jedino urgentno vraćanje preimenovanih istorijskih grčkih i slovenskih toponima (reka, jezera, planina, dolina, sela, gradova, oblasti) daje pravo Albaniji da iz političkog mraka iskorači u veliku familiju evropskih naroda. U sličnom ključu otvaranje arhiva svih logora (italijanske uprave 1941-1943. i političkih logora od 1948.) u koje su smeštani prvenstveno Srbi i Cincari i u potpunosti sproveden pravni postupak Međunarodnog suda o razmerama zločina počinjenih u ovim logorima- najuputniji je način da EU i međunarodna zajednica skinu sa sebe etiketu srbofobije i pravoslavofobije.
Najzad, realizaciji pune kulturne autonomije, koja se manifestuje i u pokretanju listova i osnivanju radio i TV programa na srpskom jeziku, jedini je primer da se EU i na Balkanu drži sopstvenih načela a ne rasističke ideologije.
Konačno, umesto deklarativnog zagovaranja ljudskih prava EU treba da izdejstvuje uspostavljanje objedinjene teritorijalne autonomije srpskih sela severno od starog nemanjićkog puta, na potezu od Svetog Jovana Medovskog (na ušću Drima u Medovski zaliv Jadranskog mora), preko Zadrima sa Skadrom i goranskih sela u produžetku Gore i Opolja pod nazivom Autonomna pokrajina Južno i Severno Podrimlje, sa sedištem u Skadru.
Ovi i slicni potezi naseg otudjenog ranijeg i sadasnjeg rukovodstva, doveli su do toga da se polovini gradjana nase jadne Crne Gore ogadila i soostvena Otadzbina. Stidimo se da kazemo odakle smo…
A koliko do juce, nosili smo je u srcu i bili smo ponosni ko smo i odakle smo…