Crna Gora i Rusija

VJEKOVNE DUHOVNE,KULTURNE,EKONOMSKE I POLITIČKE VEZE CRNE GORE I RUSIJE NE MOGU PREKINUTI AMERIČKE I NATO MARIONETE

„…Nepreglednost ruske zemlje, nepostojanje granica i ograničenja našli su svoj izraz u građi ruske duše. Pejzaž ruske duše odgovara pejzažu ruske države: ista bezgraničnost, neuobličenost, usmjerenost ka beskonačnosti, širina…“ (Nikolaj Berđajev, 1874 – 1948, ruski religijski i politički filozof)

„…čast i bruka žive dovijeka.“ (Petar Drugi Petrović Njegoš, „Gorski vijenac“)

Piše: Milan Gajović

Kako je objavio patriotski portal „Borba“, ministar vanjskih poslova i europskih integracija u Krivokapićevoj nelegitimnoj, marionetskoj, proameričkoj i pronatovskoj vladi, Đorđe Radulović je, 23.avgusta 2021.godine, „prisustvovao u Kijevu na antiruskom samitu „Krimska platforma“ i podržao napore ukrajinskih vlasti da povrate kontrolu na Krimu po svaku cijenu…potpisao (je) i deklaraciju kojom se Rusija naziva okupatorom…Učesnici samita…usvojili su završnu deklaraciju koja se može svesti u četiri teze.

1.Uvođenje novih sankcija Rusiji, „ako bude potrebno“.

2. Smisao formiranja „Krimske platforme“ – sa isticanjem koordinacija i konsultacija sa ciljem „mirnog prekida privremene okupacije“ poluostrva od strane Rusije.

3. Osuda „nezakonite aneksije Krima“; „kršenja ljudskih prava“, kao i „militarizacije Krima koja potkopava bezbjednost i stabilnost u Crnomorskom regionu“.

4. Poziv Rusiji da se pridrži platformi.“

Na taj način, Krivokapićeva vlada je još jednom stala na stranu ruskih neprijatelja i bacila sramnu sjenku na trovjekovne bratske odnose Crne Gore i Rusije, još od 1711.godine i dolaska pukovnika Miloradovića kapetana Lukačevića, kao izaslanika cara Petra Velikog, u Crnu Goru. Time je Krivokapićeva vlada nastavila ekstremnu Đukanovićevu antisrpsku i antirusku, a time i anticrnogorsku politiku, što Đukanovića čini najvećim izdajnikom u crnogorskoj i svesrpskoj istoriji.

Rusija je na udaru Zapada zato što je, kao „Treći Rim“, glavni globalni branič ljudskih, porodičnih, hrišćanskih (pravoslavnih), nacionalnih i državotvornih vrijednosti od sveopšte zapadne dehumanizacije.

Zbignjev Bžežinski, nezvanični portparol tajne zapadne megakapitalističke vlade i savjetnik za bezbjednost američkog predsjednika Kartera, govorio je da je globalni cilj „stvaranje jedne svjetske vlade. Nacionalni suverenitet nije više održiv koncept“. Znači, globalni cilj Zapada je ukidanje suverenih država i stvaranje globalne zajednice – megalopolisa, pod kontrolom neformalnih centara moći. Bžežinski je sanjao i o trajnom slabljenju Rusije i smatrao je da Rusija, bez Ukrajine, nikada više neće biti imperija.
Njemački filozof kulture Valter Šubart (1897-1942) je, pred Drugi svjetski rat, 1938.godine, objavio knjigu „Evropa i duša istoka“, u kojoj navodi da je „…Zapad…čovječanstvu uzeo dušu. Misija Rusije je da je vrati…samo Rusija ispunjava uslove potrebne da povrati dušu (Zapadu – M.G.)…Rusija je jedina zemlja koja može izbaviti Evropu…“

Sveta Matrona (Matronuška) Moskovska Svemoćna je ukazala mojoj supruzi Dragici i da Rusija štiti svijet od globalnog uništenja globalnim ratom koji su stanju da izazovu zapadni satanistički, megakapitalistički vladari iz sjenke.
Srpstvo, pravoslavlje i ljubav prema Rusiji su prirodna staništa crnogorstva. Crnogorski identitet može da opstane i da se razvija samo na srpsko – pravoslavnim i rusofilskim temeljima.

Sveti Petar Cetinjski je ovo ukazanjem objasnio, postavljajući pitanje i odgovorajući Njegoševim riječima: „Što smo mi bez Rusije? Sirak tužni bez iđe ikoga!“

Poluostrvo Krim je bilo u sastavu Kijevske Rusije Svetog kneza Vladimira Velikog, od 988.godine. Ta godina se smatra i Danom krštenja Rusije, odnosno danom kada je ruski narod primio Božju pravoslavnu blagodat Gospoda našega Isusa Hristosa. Nakon što su Krimom vladali Mongoli i Turci, Krim je ponovo pripojen Rusiji 1783. godine, za vrijeme carice Katarine Druge Velike.

Godine 1954, odlukom Prezidijuma Vrhovnog sovjeta SSSR-a, na predlog tadašnjeg sovjetskog lidera Nikite Hruščova (1894-1971), Krim je, navodno iz ekonomskih razloga, ušao u sastav Ukrajinske SSR. Hruščov je potpisao i dokumenta o predaju poluostrva Ukrajini. Važno je istaći da je Hruščov, po nacionalnosti, bio Ukrajinac.

Početkom 2014.godine, SAD, Njemačka i NATO pakt su na vlast u Ukrajini doveli ekstremne antiruske i pronacističke nacionaliste. Nastala je opravdana bojazan da će NATO pakt preuzeti kontrolu Krima, a time i čitavog crnomorskog basena, te da će Ukrajina jednostrano raskinuti Sporazum sa Rusijom o statusu ruske Crnomorske flote u Sevastopolju. To ni Rusija, ni rukovodstvo Krima kao etnički većinske ruske teritorije, nijesu smjeli dozvoliti, prije svega, iz geopolitičkih razloga.

Na referendumu od 16. marta 2014.godine, vlasti Krima su dobile podršku za povratak poluostrva matici Rusiji, što je ostvareno 18. marta iste godine, sporazumom predsjednika Putina, vlasti Krima i gradonačelnika Sevastopolja.

Znači, poluostrvo Krim se vratilo matici Rusiji na legitiman i legalan način, u skladu sa međunarodnim pravom i propisima unutrašnjeg pravnog poretka, kako Ruske Federacije, tako i Krima. „Krim se vratio svojoj duši“ (Sv. Matronuška Moskovska Svemoćna).

Sveti Sergij Radonješki i Sveta Matronuška ukazali su da su Oktobarska revolucija i komunizam, uz skoro dvoipovjekovnu mongolsku okupaciju Rusije, od 13. do 15.vijeka, najveće nesreće koje su zadesile rusku državu i ruski narod. Međutim, i u vrijeme mongolske okupacije ruski narod je sačuvao duhovno i sociokulturno jedinstvo, a poslije oslobođenja obnovio je i državno jedinstvo. Za razliku od toga, u vrijeme sovjetskog komunističkog perioda na udaru je bio i ruski jezik i ćirilično pismo, a Ruska pravoslavna crkva, kao duhovni stožer ruskoga naroda, i njeno sveštenstvo pretrpjeli su velika stradanja. Raspadom Sovjetskog Saveza, Rusija je izgubila veliko teritorijalno prostranstvo. Između ostalog, ruska etnička teritorija Donbasa ( Donjecka i Luganska oblast) je (daj Bože privremeno) pripojena Ukrajini.

Kao što je srpski narod živio u iluziji da će Jugoslavija trajati vječno, tako je i ruski narod smatrao da će vječan biti Sovjetski Savez. Zato su unutrašnje granice u Jugoslaviji iscrtane na štetu Crne Gore i Srbije i srpskoga naroda u cjelini, a u Sovjetskom savezu na štetu Rusije i ruskoga naroda. Slikovito rečeno, jugoslovenski kolorit je bilo djelo srpske naive, kao što je sovjetski kolorit bio dio ruske naive.

Molim se Bogu za vječni duhovni, kulturni, ekonomski, vojni i politički savez Crne Gore i Rusije, te Srba (Crnogoraca) i Rusa!

Autor je diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice