Bijeljina u fokusu regionalne politike Srbije

Piše: dr Rajko Petrović, istraživač-saradnik Instituta za evropske studije u Beogradu

Bijeljina je, sa 115.000 stanovnika (41.000 u užem gradskom jezgru) drugi po veličini grad u Republici Srpskoj, smešten u srcu plodne žitnice Semberije između Save i Drine, izuzetne geostrateške i komunikacione važnosti.

Grad koji je bio jedan od prvih na udaru muslimanske ,,Patriotske lige“ i ,,Zelenih beretki“ krajem marta i početkom aprila 1992. godine i koji je kasnije postao dom mnogih izbeglih i raseljenih Srba iz krajeva zapadno od Drine, ali i grad koji je vrlo brzo u posleratnim godinama postao grad koji se, zahvaljujući vrednim Sembercima, najbrže razvija u Republici Srpskoj i Bosni i Hercegovini. Grad bogate istorije, koji je srpskom narodu podario jednog Filipa Višnjića i Kneza Ivu od Semberije, koji vekovima čuva srednjovekovni manastir Tavnu, zadužbinu srpskog kralja Dragutina Nemanjića, danas je jedan od najvažnijih srednjoškolskih centara (njena gimnazija ,,Filip Višnjić“ koju sam i sam pohađao stara je preko sto godina), ali i univerzitetskih u regionu, privlačeći srednjoškolce i studente ne samo iz Republike Srpske, već i iz Srbije.

Bijeljina se, baš kao i Republika Srpska u celini, poslednjih godina našla u fokusu regionalne politike Srbije. O tome možda najbolje svedoči nedavno pominjanje iste tokom obraćanja predsednika Srbije Aleksandra Vučića u vezi sa ukrajinskom krizom i mogućim nestašicama žitarica i hrane uopšte kada je rekao da nema smisla da stanovništvo u Srbiji iste ima, a da ih nemaju ljudi u Skoplju, Podgorici ili Bijeljini.

Podrška Srbije jačanju i razvoju ovog grada je, međutim, daleko šira od toga. Srbija se opredelila da finansira izgradnju deonice autoputa od Rače do Bijeljine iz sopstvenog budžeta, ukupne dužine 20 kilometara, a čiji su radovi uveliko počeli. Kompanija ,,Srbijagas“ je 2019. godine kupila 80% udela u kompaniji ,,Bijeljina-gas“ koja obavlja delatnosti gasifikacije grada, što je jedna od potvrda čvrste energetske saradnje Srbije i Srpske. Godinu dana ranije Bijeljina se našla među nekoliko opština i gradova u Republici Srpskoj kojima je Srbija pomogla grantom od 5 miliona evra.

Bijeljina je i 2014. godine dobila donaciju od 500.000 evra od Vlade Srbije dodeljenu za izgradnju sportskih dvorana pri osnovnim i srednjim školama. O pomoći koju je Bijeljina dobila od Srbije tokom koronakrize u vidu vakcina i medicinske opreme ne treba ni trošiti reči.

Bijeljina je uzvratila zahvalnošću predsedniku Vučiću na svemu što je učinio za njene građane, pa je tako Pokret za Bijeljinu ne samo podržao kandidaturu istog za predsednika Srbije i pozvao građane Bijeljine i Republike Srpske sa dvojnim državljanstvom da glasaju za njega 3. aprila, već je i početkom ove godine bilbordima širom grada pod nazivom ,,Pomažu nas braća da Srpska bude jača – Hvala Vučiću na podršci!“ izrazio ogromnu zahvalnost predsedniku Srbije na pomoći u izgradnji škola, bolnica, puteva i mostova u Srpskoj, ali i na ulaganju u zdravstvo i sport.

Za razliku od pojedinih opozicionih partija u Srbiji koje Republiku Srpsku i njene građane pominju samo u kontekstu ,,lažnih Beograđana“ prijavljenih na adresu srpske prestonice kako bi navodno glasali za tamošnju aktuelnu vlast, postoje i druge partije mimo one čiji je predsednik Aleksandar Vučić koje aktivno rade na saradnji Srbije i Bijeljine.

Tako je 25. juna prošle godine parlamentarna delegacija Partije ujedinjenih penzionera Srbije (PUPS) predvođena potpredsednikom Narodne skupštine Republike Srbije Stefanom Krkobabićem boravila u poseti Skupštini grada Bijeljine tokom koje je ovaj mladi političar istakao da je za Srbiju Republika Srpska svetinja, baš kao i srpski narod preko Drine, te da je Srbija uvek tu da Srpskoj pritekne u pomoć i da sa njom radi na projektima vezanim za infrastrukturu, ekonomiju, zdravstvo i druge oblasti. Nekoliko meseci kasnije delegacija Pokreta za Bijeljinu Milenka Mitrovića uzvratila je posetu PUPS-u u Beogradu i sa njim potpisala sporazum o saradnji koji se tiče ostvarivanja saradnje između Srbije i lokalnih samouprava Bijeljine i Republike Srpske u više oblasti, gde su iz PUPS-a podvukli da Republika Srpska nije hir, već nacionalni imperativ Srbije. Sličan sporazum sa Pokretom za Bijeljinu potpisala je i Srpska liga predvođena pokrajinskim poslanikom Aleksandrom Đurđevim sa ciljem jačanja i produbljivanja specijalnih veza i odnosa između dve srpske zemlje, gde je istaknuto da Bijeljina zaslužuje mesto među najrazvijenijim srpskim gradovima.

Bijeljinu, dakle, relevantne političke snage u Srbiji vide kao važnu za ekonomski i infrastrukturni razvoj celog regiona, ali i kao mesto u koje se ulaže kako bi se zaštitili i srpski identitet i kultura zapadno od Drine, te srpski nacionalni interesi u celini.

Pročitajte još:

(VIDEO) „Terminator“ sve „objasnio“: Ruski junaci protestuju protiv rata u Ukrajini