Antić: Kolinda je njemačka poruka Srbiji, tražiće nezavisnu Vojvodinu

Kolinda Grabar Kitarović tek što je izabrana za predsjednicu Republike Hrvatske, a potvrdila je da posjeduje mnoge stereotipe o Hrvatima koje imaju mnogi Srbi, kao što je dokazala i da gaji brojne stereotipe o Srbima koje jedan prosječan Hrvat, na veliko lično zadovoljstvo, njeguje već decenijama.

Jedna nacija koja je pobijedila u ratu uz pomoć najmoćnijih sila svijeta dokopala se resursa i bogatstava o kojima većina političkih predaka nije sanjala u najluđim snovima, nekažnjeno izvršila genocid prije sedam decenija i prije dvadeset godina najveće etničko čišćenje u Evropi druge polovine 20. vijeka… Stupila u EU, a da nije morala da se ponizi i učini ustupke koje su drugi morali… Danas o nedavnom ratu govori kao o najvećoj traumi… A u stvari je taj rat za većinu njenih građana istovremeno i onaj najslavniji čas koji čovjek doživi jednom u životu, a nacija stoljećima pamti kao svoje „zlatno doba“.

Nije sjećanje na traumu za one stotine hiljada koji su mentalno i dalje u ratu (a istovremeno nisu pretrpjeli lične i porodične žrtve) uzrok gnjeva koji redovno ispoljavaju. Suočavanje sa sadašnjošću je to što ljuti, frustrira, onespokojava… Zato su u svakoj izbornoj kampanji predmet Srbi, srpski zločini stvarni i konstruisani, „prijetnja“ Srbije, ali i navodna hajka na onu ne mnogo brojnu, ali uticajnu bulumentu bivših konobara, propalih mornara, seoskih zabušanata, neuspjelih fratara i besposličara koji moraju da izađu na ulicu da bi se smatrali braniteljima.

Kao u vrijeme Pavelića

Zato nekadašnji izbor građana Splita govori o svjetskim bankama koje kontrolišu Srbi, zato je pokojni vrhovnik bez posledica davao rasističke izjave, zato sada u Evrpskom parlamentu ponosno sjedi poneko ko bi jednako veselo sjedio u saboru koji je sazvao Ante Pavelić…

Na tek završenim predsjedničkim izborima u Hrvatskoj važna pitanja su bila granice Hrvatske, Gotovina, ćirilica, prava Hrvata izvan granica, Srbija, Srbi… Poslije proglašenja pobjednika i Vojvodina…

Novoizabrana predsjednica Republike Hrvatske je tokom prvog dana po izboru dvaput govorila o Vojvodini, kao o susjednoj državi koja se nalazi pored Srbije. Zvanična Srbija nije reagovala, baš kao ni kerberi iz Brisela i Vašingtona. Kada je udruženje građana „Napredni klub“ izdalo saopštenje mediji su počeli da zahtijevaju objašnjenje. Od Hrvatske nije stiglo.

Premijer Aleksandar Vučić se osvrnuo na saopštenje ‘’Naprednog kluba”, ali je izjavio da se, uprkos dobronamjernosti onih koji traže reakciju, zvanična Srbija neće oglasiti.

Sjetimo se kada je prije nepune tri godine za predsjednika Srbije izabran Tomislav Nikolić. Godinu dana su mu podmetali stare ili konstruisane intervjue, neautorizovane snimke, kolumne ustašoida preobučenih u američke intelektualce… Više od godinu dana veza između Hrvatske i predsjednika Republike Srbije bila je uglavnom gerilska.

Do pomirenja je došlo kada je Tomislav Nikolić otrčao na proslavu prijema Hrvatske u Evropsku uniju. Kakvo je to bilo iskustvo! Domaćini su ga bez riječi primili. On se veselio. Oni su primljeni u Evropsku uniju iako nisu Srbima dali obećane autonomne kotare, iako nisu potpuno sproveli Erdutski sporazum, iako nisu vratili imovinu, stanaraska prava (koja je siromašnija Bosna i Hercegovina velikom većinom vratila), uprkos činjenici da nisu regulisali dugovane penzije, iako sudski progone hiljade nevinih Srba, uprkos tome što su Srbi činili 30 odsto žrtava rata (dvostruko više od udjela koji su činili u stanovništvu Hrvatske), a među suđenjima za ratne zločine ni deset odsto nije posvećeno zločinima nad njima…

Novi Treći rajh na sceni

Zašto nam se sve ovo dešava? Zašto demokratska, slobodna, napredna, miroljubiva i bogata Njemačka ima odnos prema savremenoj Hrvatskoj i Srbiji koji je po razlici sličan odnosu koji je Treći rajh imao prema NDH i Nedićevoj Srbiji? S tom razlikom što Nedić, za razliku od savremene vlade nezavisne Republike Srbije, nije imao iluzije o tom odnosu. Kada je dvaput za manje od jednog dana spomenula Vojvodinu kao nezavisnu, susjednu državu, Kolinda Grabar Kitarović nesumnjivo nije slučajno pogriješila, niti je iznijela neku tačku javnog programa HDZ-a…

Ona je Srbiji prenijela tuđu poruku. Poruku koja je napisana još davne 1958. kada su njemačka i američka obavještajna služba omogućile grupi bivših nacističkih saradnika, pustolova i protuva da objave „Salcburšku deklaraciju“. Tada su tražili nezavisnu Vojvodinu, govorili o vojvođanskoj naciji, vjekovnoj toleranciji, civilizaciji… Njihovim jezikom danas govore Pajtić, Čanak i većina (od država EU finansiranog) NVO sektora u Novom Sadu. Pitanje Vojvodine, protivno volji 98 odsto njenih stanovnika, otvarano je kad god je demokratska Srbija trebalo da bude ucijenjena (uoči Briselskog sporazuma, u vrijeme početka pregovora o statusu Kosova…), zato je do danas i održana Pajtićeva vlada…

Zanimljivo, ali autori Salcburške deklaracije (iako je bar jedan od njih bio Hrvat) ne spominju lokalne Hrvate kao dio buduće „vojvođanske nacije“… Kako bi ih inače kao važnu manjinu, prije neki dan, spomenula nova predsjednica Hrvatske?

Autor teksta je istoričar i docent na Filozofskom fakultetu u Beogradu Čedomir Antić.