51 godina od smrti velikog Petra Lubarde

Prije pedeset i jednu godinu, 13 februara 1974. godine u Beogradu je umro srpski slikar Petar Lubarda.

Rođen je 27. jula 1907. u Ljubotinju, nedaleko od Cetinja. Umjetničku školu u Beogradu upisao je 1925. godine, ali je napušta već naredne godine kada odlazi u Pariz, gdje provodi šest godina u oskudici i teškim materijalnim prilikama.

Tokom Drugog svjetskog rata pada u zarobljeništvo i biva odveden u njemački logor. Međutim, njegov talenat biva prepoznat od strane nadležnih u logoru i još tokom zarobljeništva Petar ponovo slika.

Posle rata djeluje u Cetinju i Herceg Novom. Bio je jedan od osnivača i direktor Umjetničke škole u Cetinju, 1946. godine. Ta škola se 1948. godine preselila u Herceg Novi ali je ubrzo potom ukinuta.

Nakon 50 – tih godina stvara na samosvojan način i tada nastaju njegovaa najveća djela, među kojia su najpoznatija: Konji, Zaklano jagnje, Guslar, Kosovski boj i ciklus Kragujevac 1941.

Godine 1937. dobio je Gran pri na Svjetskoj izložbi u Parizu, a 1939. prvu nagradu u Hagu na Internacionalnoj izložbi slikarstva. Dobio je, takođe, Internacionalnu nagradu u Sao Paolu u Brazilu (1953), nagradu na bijenalu u Tokiju (1955), Nacionalnu nagradu Gugenhajm u Njujorku (1956).

Lubarda je bio član Srpske akademije nauka i umjetnosti, kao i Jugoslovenske akademije znanosti i umjetnosti u Zagrebu.

Nedavno rekonstruisana Lubardina galerija i atelje u Iličićevoj ulici 1 na Dedinju, koju je umjetnik koristio dvadesetak godina, pretvorena je u galerijski prostor u kojem su izložene njegove slike i lični predmeti.

Lubardinim imenom nazvane su ulice u Beogradu, u opštini Čukarica, Novom Sadu i Podgorici.