19 godina – upornošću do istine

Za genocid u takozvanoj akciji ,,Oluja” niko nije odgovarao. Pobijeno je na hiljade Srba, protjerano preko 250000, a hrvatski ekstremisti su tokom te zločinačke akcije imali snažnu podršku NATO saveza.

Takozvano međunarodno pravo nije našlo za shodno da reaguje i pronađe one koji stoje iza genocida. Pojedini zločinci su hapšeni, a onda, suprotno pravu i pravdi, puštani na slobodu. Zdrav razum i činjenice kažu da se toga avgusta 1995. desio genocid, i zna se, imenom i prezimenom, ko je naredio i izvršio zločine, ali za ,,međunarodno pravo” nema odgovornih, oni ne postoje, pa tom logikom za njih ne postoje ni oni koji su na najsuroviji način pobijeni i oni koji su protjerani sa svojih vjekovnih ognjišta.

Dakle, ako je suditi prema ponašanju ,,Haškog tribunala”, srpski narod je izgleda sam sebe ubijao i protjerivao sa područja svoje Republike Srpske Krajine. Šta to treba naš narod da uradi da bi bio u istom ,,rangu” sa drugima i šta to treba da se desi da bi i drugi odgovarali za zločine koji su izvršeni nad Srbima? Izlišno je podsjećati da su, sa druge strane, pred ,,Haškim tribunalom” osuđivani ne samo pripadnici srpske vojske i policije, nego i najviše rangirani srpski političari. Tako imamo apsurdnu situaciju da u XXI vijeku država koja je nastala na zločinima i etničkom čišćenju postaje članica EU, kao što se dešava da niko ne odgovara ni za ubistva i etničko čišćenje koje su nad Srbima izvršili albanski ektremisti u južnoj srpskoj pokrajini, pa se i njima pokušava ,,napraviti” država.

Neko nam je, a lako je utvrditi i ko, namijenio ulogu krivca za sve što se desilo devedesetih, što je brutalna laž protiv koje se moramo boriti na svakom mjestu, i iznad svega biti uporni, koliko god nam to kao narodu bilo neobično. Neka je vječna slava svim Srbima postradalim toga avgusta 1995.